Dat vonden we een goed idee. Net als hier is het doel een onderwerp van alle kanten te bekijken om er een mening over te vormen en mogelijk zelfs een consensus, zoals het in parlementaire taal zo mooi heet.
Consumenten weten niets van boeren. Daarom is het zo aardig dat hier inmiddels boeren vertellen hoe zij tegen de wereld aankijken. Het omgekeerde is ook waar. Boeren weten te weinig van consumenten. Dat is jammer, want ze zouden er veel aan kunnen hebben om het beter te doen. In boerenland heerst immers een crisisgevoel. Melk, tomaten, paprika's, komkommers, varkens, appels en peren brengen niets op. Daarmee heb je een flink deel van onze boereneconomie te pakken. Als boeren nou eens beter gingen begrijpen hoe consumenten in elkaar zitten, zouden ze dan niet zelf tot frissere ideeën komen in plaats van te wachten op 'Den Haag' of 'Brussel'? Hun grote afnemers spinnen immers garen bij de politieke traagheid waarmee ook de boerenkoepels zijn verweven.
De eerste bijdrage gaat over 'de super' die niet alleen voor ons wikt, maar ook beschikt. We hebben het onderwerp hier al vaak vanuit verschillende perspectieven bekeken. Ook boeren klagen over 'de super' die de boeren maar niet goed wil betalen. Dat gaat alleen niet helpen.
Tijd om er eens over na te denken, want de boeren zouden iets kunnen flikken: echte eigen winkels. In de stad. Samen met de bakkers, slagers en groentensnijders die ook al last van de verhoudingen in superland. Dus niet die laatsten der mohikanen die zelf winkeltjes hebben, maar die onzichtbare die de merkloze huisvleeswaren, broden, salades en zakjes kant-en-klare groenten maken voor de supers en ook uitgeknepen worden in het geweld.
Geen gezellige Landwinkels op boerenerven dus, geen Gijzen op het superschap, maar een serieus alternatief voor de super. We moeten eens kijken of dat goedkoper kan dan bij Albert. Helaas, de kleinere supers zal het niet helpen. Hun lot is al beslist door de super der supers. Hoewel, misschien moeten ze er maar eens over denken om er aan mee te gaan doen. En zouden consumenten niet wel eens heel veel sympathie voor echte boerenwinkels kunnen hebben als ze eenmaal doorkrijgen dat de supers vooral met elkaar en helemaal niet met hen bezig zijn?
Er is al veel over geschreven en veel op gereageerd dat ik niet weet waar ik beginnen moet om het door te lezen. Ik realiseer me dat dit een oude draad is. Ik had het idee van een smaaktuin of smaakketen. En daar dan een vaste klantenkring uit de regionale horeca voor te zoeken. Ik zie wel wat in de boerensuper als niche. Ik lees veel over het oprichten van een boerensuper.
Ik neem aan dat de link met de groenteboeren al gelegd is? Ik mag toch hopen dat ik nu erg naief ben. Zo niet, waarom wordt er dan gesproken over het zelf oprichten van een boerensuper? Moeten de touwtjes volledig in handen zijn van de teler? Als samenwerkingspartners volop aanwezig zijn, partners met een veel kleinere marktmacht als de supers? In Frankrijk zijn er bloemisten die moderniseren en duidelijk een nichemarkt creeren en de consument weten te verleiden door goed gebruik te maken van hun USP's. Wat als telers de samenwerking opzoeken met groenteboeren? Daarmee samen USP's creeren. USP's als betrouwbaar, smaakvol, vers, dichtbij? Displays in de schappen met verhaaltjes over de varieteiten die de groenteboer biedt. De groenteboer als adviseur hoe je groente moet klaarmaken, wat lekker is. Dit kan in korte tijd gerealiseerd worden. Ik ben eigenlijk wel benieuwd. Zijn er groenteboeren en/of telers die deze samenwerking al opgezocht hebben of zoeken?