In opdracht van Food & Nutrition Delta sprak Koert met de crème de la crème van de Nederlandse wetenschap over 'verzadiging'. Als we altijd overal eten kunnen kopen en alleen al door het zien ervan worden verleid, kunnen we er dan misschien voor zorgen dat mensen er geen meer in zin hebben?
We hebben ergens een rem die ons verteld dat we genoeg hebben. Net als 2 plakken zuurdesem brood met goeie boter, zouden 2 Marsen of blikken Sissi je moeten verzadigen. Ze doen het alleen niet en daarom eet je er ook nog 3 zakken chips en 3 blikjes Cola bij.
Kennelijk zoekt FND een andere weg. Geen Ik Kies Bewust waar je gewoon gezonde taart mag eten, als je maar doorgaat met taart eten. Maar minder eten. Minder verkopen dus. Dat vind ik uiterst spannend, want dat zou nogal wat consequenties hebben, terwijl niemand met droge ogen kan willen dat die 4e Snicker of zelfs maar Fruit2Day er ook nog bij moet omdat het goed is voor de bedrijfsstructuren die we nou eenmaal hebben gecreëerd.
In aanwezigheid van de wetenschappers zelf, vindt de officiële aanbieding van het rapport plaats op donderdag 26 maart aanstaande tijdens een zgn. Master Clinic Eetlustremmen. De aanbieding is open voor publiek. Ik begreep dat er nog plaatsen vrij zijn. Hier kun je je aanmelden.
Wouter, ik heb mijn mening nog niet gegeven. Die wilde ik nl. opschorten tot na de presentatie waar, neem ik aan, een aantal van de door GJG hierboven verguisde technologen aan het woord zijn geweest en we er over hebben kunnen praten. Ik zou wat meningen van hier hebben meegenomen naar het live debat met de zaal komende week.
Ik denk - eveneens met een hele grote knuppelzwaai - dat als je houtbewerkers vraagt een huis te bouwen dat heel innovatief moet zijn, ze met een andere oplossing komen dan een metaal- of glasbewerker. Ik denk ook dat als je het vraagt aan een architect er iets komt waarbij de hout-, glas, en ijzerbewerker hun hoofd schudden: 'zo doe je dat niet', betekent dat schudden. Ze hebben allemaal ongelijk, want ze blijven hangen in hun eigen discipline zonder over de grenzen heen te kijken.
Dat is de reden waarom foodlog het forum idd nog steeds niet is. Als de verschillende kennis- en parktijkdomeinen niet in elkaar's oplossingen geinteresseerd zijn, gebeurt er geen fluit. Tekenend is een interview dat diezelfde Willem Koert ooit met mij deed. Het ging over tech en natuurlijk eten. Kennelijk had niemand door dat ik geen tegenstelling wil zien tussen beide domeinen. Ik kreeg de volle laag van de tech-hoogleraren van het TOP-instituut Voeding. En
toch stond het heel raar. Het interview had een gekke spanning, waardoor m'n 'tegenstanders' - die ik dus zie als gesprekspartners - er eenzijdig bij kwamen te staan. Thema van het interview werd Goethe's metafoor van de Tovenaar's leerling. Voor de GPD-pers was het later aanleiding om het gesprek (hier in hardcopy) nog eens over te doen. Ik vond het spannende van hetgeen bleef hangen uit dat met Willem Koert leuker. De spanning was voelbaar, maar werd niet benoemd.
Waarom ik foodlog nog steeds ongeschikt vind? Omdat juist die gesprekspartners niet hier komen. Hoewel ze lezen. Ik sprak ze regelmatig, maar ze vinden het zo moeilijk in de openbaarheid te treden: te veel werk om 'gewone' mensen over hun kennis achterstanden heen te helpen.
Er zijn te weinig Goethe's - de 'uomo universale' uit de late 18e en vroege 19e eeuw die techniek en natuur wel samen kon denken - in de wereld. Die snappen zowel waar hun leerlingen te ver gaan, als het feit dat je werelden bij elkaar moet proberen te brengen. Maar ik ben een optimist, want als je vol houdt, komt het er wel van. Geleidelijk aan. Kijk maar, jij bent onze commerciele techneut. Je hebt niks te verbergen en hebt de drang nou eindelijk ook eens al die eilandjes te verbinden door in zee te gaan zwemmen ipv op je eiland te blijven (die metafoor is overigens van de volle 18e eeuwer Kant, niet van mij; hij gebruikt 'm om wat hij onze 'Urteilskraft' noemt te duiden).
Deze week sprak ik een hele kluit 'kennisdragers'. Ze lezen hier. Maar ze doen nog niet mee. De kunst is dat verder te trekken.
NB: voor (de late) Kant van de Urteilskraft (de laatste drie van zijn grote 'Kritiken') was de spanning van de tegenstelling tussen verschillende domeinen nou juist de kern van ons menselijk bestaan. Maar als je spanning niet productief laat wezen door je eiland te verlaten en hem in zee te gaan voelen, gebeurt er niks.