Dick, dank voor je constructieve reactie. Ik zal zorgen dat onze diergezondheids- en risicomanagement economen je reactie lezen en nog eens met de ASG, CVI en RIKILT collega's kijken of meer "business development" activiteiten mogelijk zijn. We doen nu behoorlijk wat voor o.a. DG Sanco, maar die wereld buiten Europa is lastiger.
Dat heeft deels te maken met tarieven die de FAO en andere internationale donoren hanteren (ver beneden kostprijzen op Nederlands salarisniveau) en deels met het feit dat het makkelijker is om in Nederland een publiek-privaat contract te ontwikkelen met een exporteur van machines of veevoer dan iets dat een publiek goed is of een dienst als 'beter management-advies voor boeren om antibiotica te minderen".
Het tweede probleem zit in dat karakter van die sociale winsten die de Wereldbank berekent. Een jaar of 15 geleden heb ik met het RIVM een groot project gedaan rond Campylobacter, met een toepassing van de nieuwste WHO methodologie. We kwamen na uitgebreid onderzoek van allerlei opties tot de conclusie dat het maatschappelijk gezien zeer voordelig was om bepaalde maatregelen bij boeren of in de slachterij te nemen, omdat dat fors minder DALYs (grofweg een maat voor gewonnen levensjaren en bespaarde ziektedagen) op zou leveren, en dus veel voordelen voor werkgevers en ziektekostenverzekeraars (en de patiënten zelf). Maar we konden geen oplossing ("business model" in huidig jargon) bedenken waardoor de winst van de laatste groepen ook terecht kon komen bij de bedrijven die kosten moesten maken. Afgezien dan van de algemene belastingen. Maar daar heeft de overheid dan weer net geen zin in, en daar zit een fors deel van de problematiek. Het is dus ook een bestuurskundig / political economy probleem. Juist in de Scandinavische wereld is het vertrouwen in en de kwaliteit van de overheid zeer hoog. Een groot deel van de wereld zit nog niet op dat niveau. Of wij er al zitten laat ik aan het Foodlogpanel over, die na de algemene beschouwingen zijn oordeel wel kan vellen ;-)
Zo te zien hebben 193 regeringsleiders zojuist funding toegezegd om antibioticaresistentie te bestrijden, krijn poppe.
Van mevrouw Johanna Fink-Gremmels begreep ik in een ander lijntje dat er inmiddels in Wageningen o.m. ook expertise is opgebouwd om vee te houden met een minimum aan antibiotica. Mevius is een kei.
Daarnaast hebben we sinds kort een NCOH "OneHealth-consortium", waarin naast de WUR o.m. Utrecht, Amsterdam en Leiden participeren.
Ik zie nu dat mevrouw Fresco zelfs een "position paper" heeft geschreven over "GOH":
Global One Health.
Waarin de woorden "antimicrobial resistance" en "antibiotic resistance" overigens merkwaardigerwijs wederom schitteren door afwezigheid...
Terwijl de FAO Directeur Generaal meldt dat "Agriculture must shoulder its share of responsibility". Zowaar: een hele prestatie! Zelfs het woord "antibiotics" komt in het hele verhaal niet éénmaal voor.
Hoe ís zoiets toch mogelijk, terwijl mensen als CMO Sally Davies het gevaar van het resistentieprobleem jaren geleden al vergeleek met dat van terrorisme: een tijdbom?
Het zal toch ook niet zo wezen dat de antibioticaresistentie-probleem tot op heden in de talloze contacten tussen WUR en China nog steeds niet de revue heeft gepasseerd?
In de VS wordt inmiddels al volop antibioticavrije kip geproduceerd, terwijl Denen met nieuwe MRSA-mutaties besmet raken door onze Hollandse kip, en er zelfs colistinekip in onze schappen ligt.
Zijn jullie in Wageningen niet wat te veel gefixeerd op de export van veevoer en landbouwmachines?