Het is gelukt. In twee dagen werden 125.000 kilo goede appels verwerkt tot 125.000 literpotten appelmoes, bestemd voor de voedselpakketten van de 35.000 gezinnen die in Nederland van de Voedselbanken afhankelijk zijn.

Maar vraag niet hoe. In NRCQ vertelt Salomon Querido, voedselverwerver voor de Voedselbanken, over de 'talloze bureaucratische hobbels' die hij moest overwinnen om zover te komen.

14 kilo appels per gezin
Op het moment dat Rusland zijn grenzen sloot voor agrarische producten uit de EU en VS, zag hij zijn kans schoon. Mede door zijn inzet werd het in de steunregeling die de EU instelde mogelijk uit de markt gehaalde partijen aan de Voedselbanken te leveren. In totaal werd er 17.595 ton groente en fruit aangemeld voor de steunregeling. Vier procent daarvan ging naar de Voedselbanken: 700 ton, waarvan 70% appels en peren. Ofwel: 14 kilo appels per gezin. Dat was iets teveel van het goede.

Regels, regels en nog meer regels
Vol goede moed zette Querido zich aan de volgende stap. Het zou toch mogelijk moeten zijn de appels te 'verduurzamen' door ze tot appelmoes te verwerken. Daarmee zouden ze langer houdbaar zijn en ook op langere termijn door de voedselbanken ingezet kunnen worden. Querido ging op zoek naar appelmoesmakers en stuitte op een waslijst aan extra regels. “De papierwinkel begint al bij de levering van verse appels. De teler brengt zijn partij naar een van onze acht distributiecentra. Daar wordt de partij geïnspecteerd door de Economische Controledienst. Van daaruit gaan de appels naar de 156 voedselbanken in het land. Voor elke levering moet een apart contract komen. Soms zijn dat wel veertig contracten voor één partij. Ik vind het een wereldprestatie dat we dat voor elkaar hebben” zegt hij op NRCQ.

Maar ook het vinden van een verwerker bleek moeilijker dan gedacht. Omdat het aanbod uit allerlei verschillende appelsoorten bestond, vielen grote verwerkers als Hak af - die wilden alleen volgens hun eigen recept werken. Omdat de Voedselbanken geen eigen gelden heeft, moest de fabrikant betaald worden in natura: appels dus - die hij dan ook voor zijn eigen productielijn zou mogen verwerken. Daar stak de ingewikkelde regelgeving van het Ministerie van EZ echter een spaak in het wiel. Er moest toch geld op tafel komen - dat wist Querido te organiseren dankzij crowdfunding. De laatste hobbel bleek dat Brussel eiste dat er aparte stromen kwamen voor subsidie- en reguliere marktpartijen. Dat betekent: aparte etiketten, apartere receptuurcontrole en aparte accountantscontrole. De productiekosten liepen door dat alles nog extra op, alleen al voor de administratieve afhandeling bleek extra personeelsinzet nodig.

'Vier accountants'
"Je hebt onderhand vier accountants nodig om een boete te ontlopen", verzucht Querido. "Het zou zoveel makkelijker zijn geweest als we appels uit de subsidieregeling konden gebruiken om de productie te bekostigen." Ondanks alles hoopt Querido op korte termijn nog een keer appelmoes te kunnen maken.

Fotocredits: Seán A. O'Hara