Het vet in een varken, met name het intramusculaire vet, zorgt voor smaak aan het vlees. Maar consumenten houden niet van vet. Zij zijn jarenlang gedrild in 'mager'. Fijnproevers maken vet wel langzaamaan weer populairder: restaurateurs en koks merken dat er behoefte is aan smaakrijk vlees. En zo hier en daar beginnen de niche–producten, lees vette(re) varkens, de weg naar de markt voor echte en would-be smulpapen weer te vinden.
Differentiëren op smaak zou een mooie uitdaging voor enkele van onze varkenshouders. Hun basismateriaal en bedrijfsvoering hoeft er niet eens echt voor op de schop.
Een handjevol kan er wellicht nu al prima van leven. Het doet een beetje denken aan de bulkwijncooperaties in Zuid-Frankrijk. Allemaal hebben ze hetzelfde uitgangspunt, maar sommigen slagen erin zich bijzonder te onderscheiden - op smaak.
Fotocredits: clayirving
Excuus. Een ruim 3 maanden vertraagde reactie. @Frank de Rond: Livar is een concept. Goede marketing, doch geen varkensras. De Livar-organisatie kent hetzelfde doel als met de Bonte Bentheimer wordt bereikt: kwalitatief mooi en vet (dus smaakvol) vlees. Daar waar Bonte Bentheimer een echt - en erkend zeldzaam - varkensras is, is Livar het doorlopende kruisingsproduct van bestaande rassen. De biggen c.q. varkens worden afgemest, geslacht en het vlees wordt onder de naam Livar verkocht. Anders gezegd: Het sperma van de beer is van ras X, de zeug is ras Y, de kruising wordt geslacht. In die zin bestaat het Livar-varken dus niet als een varkensras op deze aardkloot. En dat is niet erg. Maar de suggestie dat Livar een ras is, is misschien wel bedenkelijk.