Consumentenwens naast kwaliteit/prijs/smaak is gemak.
Je producten moeten onderscheidend zijn in "mooie blauwe ogen" en vervolgens in gebruik.
Consumentenwens naast kwaliteit/prijs/smaak is gemak.
Je producten moeten onderscheidend zijn in "mooie blauwe ogen" en vervolgens in gebruik.
Tijd voor een Foodlog varkensmerkenproeverij? Smaak moet je proeven.
@Paul, jij noemt merk. En dat is het: geen concept maar een merk.
Smaak is de winnaar. En dat kan!
Wat zou de consument nog meer wensen?
Wouter heeft gelijk. Er zal nauwelijks waarneembaar smaakverschil zijn in verschillende houderijsystemen. Wil je smaak beïnvloeden zul je een groot deel van het rantsoen uit sterk smakende grondstoffen moeten laten bestaan.
Een aandeeltje lupinen gaat dat niet doen. Veel belangrijker is het bestervingsproces na de slacht, het vlees moet rijpen.
Voor dierenwelzijn moet je geen beren gaan houden en als je consumenten van varkensvlees een plezier wilt doen moet je geen berenvlees op de markt brengen.
Lekker vlees heeft een vetrandje. Mager vlees is geen smaakversterker.
Ons houderijsysteem voor varkens zou makkelijk 8 euro per dier opleveren, voor Tierwohl sponsors een onmogelijke opgave om te financieren.
Een merk moet het worden, merken gaan grensoverschrijdend en boeren moeten mede eigenaar zijn om een merk te waarborgen en om de kikkers in de kruiwagen te houden. Kijk maar naar Campina die leden/leveranciers ook aan de ketting heeft liggen. Niet dat die allemaal vrolijk zijn....
De Duitsers zijn zoals gewoonlijk intelligenter dan de Nederlanders. Zij hebben al vrij snel door dat de verhouding tussen de politiek correcte burger en de 'het zal me aan mijn reet roesten' consument ongeveer 1 op 20 is.
O, o, dat krijg je als je een stukje even tussendoor schrijft.
@Wouter Klootwijk: Ik bedoelde dat er juist WEL verschil is in smaak en textuur gecombineerd met verschillen in houderij etc. Maar je ziet dat in de winkel NIET terug als consument. Ja, misschien summier in het aantal sterren of biologisch. Maar er is veel meer te vertellen.
Wat ik me nu afvraag is: wat willen foodloglezers nu weten over hun eten. En in dit geval varkensvlees.
Tja, als je in de supermarkt alleen kunt kiezen tussen schuurkippen met verschillende hoeveelheden sterren waarbij meer sterren schijnt te duiden op minder overbevolking... Ja dat heet scharrelkip op uitloopkip, maar het zijn eigenlijk allemaal schuurkippen.
Als het niks uit maakt wat je eet, als je het verschil niet proeft, kunt u, varkensboer, niet winnen met een 'beter concept'.
Rijke mensen, die wij zijn, willen geld uitgeven aan goed spul. Het is een tijdje vol te houden onder uw rijke klanten, dat uw varkens het beter hebben en dat wij er dus meer voor moeten (willen) betalen. Maar het langst werkt lekker. En daar hebt u in de varkenshouderij nog maar weinig aan gedaan.
Het is ook mogelijk dat het niet uitmaakt, voor wat we eten, proeven, hoe u varkens hoedt. Dan zijn we helemaal in de aap gelogeerd.
@Dick, ja ik bedoel dat er verschillende vleessoorten zijn. Met verschillende specificaties die je niet herkent als consument in de winkel. Vraag is of de consument überhaupt iets herkent aan vlees behalve prijs, soort vlees (misschien?) Maar goed: misschien kunnen de Foodloglezers me dat vertellen.
Wat zou een consument van vlees willen weten????
Annechien, wat verstaan boeren onder dat - voor mij vreemd klinkende - woord 'concepten'? Ik zou gewoon merken zeggen. Toch is er kennelijk een verschil.
Dat is nu juist het probleem. Het groene stroom principe werkt niet. Niemand is verantwoordelijk. Dit is de dood in de pot. Aan de slag met die concepten. Dan kan niemand ontsnappen en zijn de partners in de keten aanspreekbaar: Niet alleen de boeren maar ook de supers en de vleesverwerkers.
Hoe kun je als boer investeren in eigen sterk merk, als diervriendelijkheid en milieu vaak haaks op elkaar staan en de consument schaalvergroting als negatief ziet?