De nakomelingen van de onderzoeksmuizen werden verder niet meer met TBT in contact gebracht. Maar zowel de eerste als volgende generaties hadden meer lichaamsvet, levervet en hogere vetspecifieke genexpressie dan muizen waarvan de (groot)moeders geen TBT-blootstelling hadden gehad. Volgens Blumberg kan blootstelling in de baarmoeder aan stoffen die de hormoonhuishouding verstoren, zoals TBT, tot een permanente verandering in de vethuishouding leiden. Dat komt doordat dit soort 'obesogens' (de term is van Blumberg) het aantal vetcellen en de opslag van vet in bestaande cellen laat toenemen. Dat werkt obesitas in de hand.
De hypothese samengevat: omdat (muizen)moeders hun nakomelingen, zonder dat ze daar invloed op hebben, al in de baarmoeder aan TBT blootstellen, kan hun kroost later dik worden. Daar komen die kinderen nooit meer vanaf. Erger nog: ze geven het ook weer aan hun kleintjes door en daar komt niet eens een genmutatie aan te pas. Generaties lang blijft de vethuishouding verstoord.
Wat wisten wij eigenlijk van kunststoffen, 50 jaar geleden? Plastics waren de nieuwe wondermaterialen, om gezondheidsrisico's maakte niemand zich dik. Nu blijkt dat we er misschien van dik van worden,
Fotocredits: Pipes, uitsnede, John Loo
Er zijn grote verschillen tussen kunststoffen. Het (geheime) recept van de kunststof fabrikant bepaalt de mate van ongezondheid. Zo zijn er kassabonnen met en zonder BPA, sportschoenen met en zonder ftalaten, afbreekbare plastics uit natuurlijke grondstoffen en giftige plastics die de oceanen steeds meer onleefbaar maken.
Welke keuzes willen we maken of worden voor ons gemaakt (terwijl we zelf anders zouden willen)?