De uitzending is inmiddels online te bekijken.
Inmiddels is er ook een Partij voor de Dieren in Portugal (Partido pelos Animais), dus wacht maar.
Inmiddels is er ook een Partij voor de Dieren in Portugal (Partido pelos Animais), dus wacht maar.
Ik ben zelf portugees, maar een matança do porco hoef ik echt niet te zien (of daarvan iets te eten)... Het is een barbaars middeleeuws gewoonte. Mooi als de varken in een zo natuurlijk mogelijk omgeving leeft, maar de slachting moet ook snel en zo stressvrij mogelijk zijn. De matança is tegenwoordig inderdaad een soort stierenvechten in het klein, waar mannen kunnen laten zien dat ze zo stoer zijn. bah en dom.
Lang geleden heb ik eens de bedrijfsleider van een grote vleesverwerkende fabriek die werkte voor een supermarktketen, gesproken. Er kwam na het gedane werk een schoonmaakploeg die de hele betegelde ruimte en alle machines schoon spoot met een hogedrukspuit en een toegevoegd ontsmettingsmiddel. Het gesprek kwam natuurlijk op hardnekkige bacteriën die zich kunnen nestelen in zo'n werkruimte. Maar hoe schoner hoe moeilijker het is om bacteriën te bestrijden, vertelde deze man. Telkens moesten er weer nieuwe ontsmettingsmiddelen, die nog sterker en dodelijker moesten zijn, worden gebruikt. Maar deze man verbood het zijn kinderen om meer dan tweemaal per dag hun handen te wassen.
Ook een inspecteur van de VWA, zei eens tegen mij dat er veel te hygiënisch werd gewerkt en dat dat niet nodig was. Maar de normen konden niet meer worden teruggeschroefd zo zei hij. Supermarkten eisen dat spullen wel drie weken houdbaar blijven en daardoor is die norm voor hygiëne zo opgeschroefd.
Ik schreef dit allemaal al eens eerder, maar herhaal het graag. Nog even en het leven wordt zoals in de film Barbarella van Roger Vadim waarin de sexy Jane Fonda in een soort sciencefiction outfit (Madonna-tenue avant la lettre) de liefde bedrijft met een in berenvel gehulde barbaar door haar handpalmen tegen zijn handpalmen te drukken. Zo werd dat genoegen teruggebracht tot een uiterst steriele en saaie handeling. Op een dergelijk soort leven stevenen wij ook af als we niet opletten!
De hygiëne wordt op de spits gedreven. En na al dit kabaal staat de VWA straks op de stoep bij de goedwillende Diny en businesspartner Floris (die al heel lang op zoek zijn naar een BETAALBARE werkruimte) die hen wat meer faciliteiten biedt, en dan worden zij verbannen net als Poes Floortje in de bakkerij van Paul Année. Maar over de muizen in de verdeelcentra van AH hoor ik Wouter de Heij niet! Laat staan de VWA.
De VWA zou eens een rondreis moeten maken langs keukens in studentenhuizen! Wat een smerigheid kom je daar tegen. Die studenten zijn ook niet chronisch ziek, zwak en misselijk. Dus, waar hebben we het over?
Trouwens, ik teken ook voor een houten snijplank. Die kun je gewoon even afschuren met een harde borstel, zout en citroensap, klaar. En zo'n plank heeft een ziel die leeft en die je koestert door de jaren heen. Plastic heeft geen ziel, daar kun je niet met plezier op werken.
@ Harold: Ik mis het punt, maar had er waarschijnlijk gewoon bij moeten zijn..
Dat hij moe was van al het gestress.
Aan het zwembad lagen nog meer vaklui: bouwvakkers, leraren, onderzoekers, enz. Allemaal ff weg van de dagelijkse stress om daarna weer in het vak verder te gaan.
En de slager? Die at een keer buiten de deur terwijl de andere vaklui soms op een 2-pits stel gingen experimenteren.
Kortom, alles is verklaarbaar.
@Harold: Vertel ajb
Ik zou toch graag even een lans willen breken voor de producten van Diny. Los van de houten snijplank, de verkeerde tegeltjes en mischien de niet geheel en al effen vloer van de verwerkingsruimte, maakt Diny producten met een smaak die zo puur is dat je heel goed en ver moet zoeken om een equivalent te vinden. Verder dient opgemerkt te worden dat alle door haar gemaakte producten gekookt, gebraden of anderszins verhit worden, daarna vacuum getrokken zijn en gekoeld bewaard worden. Hoezo op het randje? Kom op....
Chantal, ben je wel eens een slager tegengekomen die op vakantie was. Ik wel, weet je wat hij zei? .....
Fijne site dit. Ik heb hier gevonden waar ik de producten van Diny Schouten kan kopen en ga er binnenkort met de fiets naar toe. Misschien proef ik dan weer wat ik vroeger te eten kreeg. En ik ben 'pas' 40. De veeindustrie en de tussenhandel als C1000 is zo ongezond, gesteund door Den Haag weten we nu. Dat heeft zijn langste tijd gehad hoop ik. Met zorg eten inkopen en klaarmaken, daar wordt je niet alleen gelukkiger van maar je maakt er ook vrienden mee. Tegenwoordig zijn hele volksstammen carriere aan het maken om geld te verdienen om de creche, AH en hulp in de huishoudig te betalen ed. En natuurlijk de vakanties, want we zijn allemaal doodmoe en gestrest. Zijn we vergeten hoe bevredigend het kan zijn om een prachtige, gezonde maaltijd te bereiden? Ik begrijp die slager wel, die zijn koetjes kwam uitzoeken om te slachten. Gewoon een gepassioneerde vakman. Maar zo gewoon is dat niet meer anno 2010.
Ik wil - maar dat wist je al - niks geloven, maar wat weten. Werk ze!
Jan, consenting, uiteraard. Geen idee hoe die consultants in mijn hoofd konden belanden.
@ Mark, ik geloof je verhaal heus wel. Maar ga niet mee in de 'mening' van de betreffende controleur.
@ Dick, geloof wat je wilt geloven. Daarnaast probeer ik nog te werken naast fulltime foodlog volger en reageerder. Ik heb niet zoveel tijd vandaag. Hout is slecht, teveel scheuren en micro/macro cracks. Teveel vocht (en nutriënten) dat blijft zitten en nooit schoongemaakt kan worden (ook niet in de vaatwasser).
‘consulting adults’/ consenting adults
Wouter de Heij, hoe zit het met de conserverende, cq. hygiene bevorderende stoffen in hout zelf?
Toch echt gebeurd. Als jij hier zegt dat de controleur (want dat was het) uit zijn nek kletste ben ik best bereid dat aan te nemen, maar dat was toen (1998 / 99) wel zijn claim. Een aantal eetcafés is toentertijd ook gestopt met serveren op houten borden, om dat vervolgens één of twee jaar later weer op te pakken.
@ Mark, jouw verhaal van dit VWA man kan ik niet serieus nemen.
@ Dick, met de verkeerde oppervlakte ruwheid (voor de liefhebbers de Ra waarde) kan ook RVS verkeerd zijn**. Met een N=1 bacteriologisch onderzoek kan je elke uitspraak bevestigen of ontkennen; kortom ook dat is geen argument. TOP b.v. geeft op dit onderwerp trainingen Hygiënisch Ontwerp en grote multinationals komen ons op advies vragen op dit onderwerp.
Nee hoor, een HDPE plank is vele malen beter dan een gewone houten plank. Maar ook een HDPE plank heeft maar een bepaalde levensduur. En juist bij Vlees (en Kaas) is het gebruik van de juiste materialen essentieel. Bij groente en fruit komt dat minder nauw.
** wij kunnen aan de glans van RVS zien of een machine goed is of niet. Ook kleinere machinebouwers ("lekker goedkoop een lasser van om de hoek") hebben bedroevend weinig kennis op dit onderwerp.
Iemand van de VWA heeft me eens uitgelegd dat ook in het geval van houten planken er sprake is geweest van voortschrijdend inzicht. Ze zijn verboden geweest vanwege de aangenomen hogere kans op besmetting, maar later kwam men er achter dat kunststof veel bezwaarlijker is. De messnede van een kunststof 'plank' sluit zich als het mes er weer uit gaat, bij hout niet.
Vraag is dan wel waarom er zo snel en zonder onderzoek wordt geroepen dat het niet mag.
@ Klootwijk, bedankt voor de bevestiging (.... maar dat wil niet zeggen dat er geen gele kaart door de VWA uitgedeeld mag worden voor houten planken....).
Van de hier druk besproken Diny Schouten kreeg ik lang geleden een artikeltje van een Amerikaanse kaasdame die net als zij alles wil doen zoals 'het hoort'. Daarbij speelde hout een grote rol. De dame lag overhoop met een US controle-dienst: het moest en zou RVS zijn. Mevrouw was zo koppig dat ze het helemaal uitzocht, want als hout zo fout was waarom gingen de ouden er dan maar steeds mee door? Ze kon met bacteriologische tests uiteindelijk aantonen dat het schoner was dan RVS.
Toont dit aan dat de regels rigide zijn? Integendeel. Er valt nog wel wat te nieuws te leren over hygieneregels en hoe je die in context intelligent kunt toepassen. De regels met voeten treden is wat anders.
Dick beschrijft hierboven de typische uitdagingen die een startend ondernemer -wel of niet in de food- heeft. Kleinschaligheid heeft zijn prijs, en niets is menselijker om dan 'ergens' op te bezuinigen. Persoonlijk ben ik van mening dat we een basis set aan wetten en andere afspraken hebben die gewoon horen bij onze moderne maatschappij. Als iemand een zelf geslacht stukje varken bij slager Klein wilt kopen en verwacht dat daar dezelfde prijs als een C0000 kiloknaller bij hoort dan gaat het natuurlijk niet goed.
Wat mij betreft zit Diny op een grens of gaat ze er overheen met haar 'homemade' verkocht product aan de keukendeur. Netzoals mijn vader en ikzelf net over de grens gingen toen ik als tiener op zondagavond stiekem rijles kreeg van mijn vader op een verlaten industrieterrein waar we toch een politieagent tegenkwamen. Gevolg was geen boete, maar wel een waarschuwing.
Josien, nait faksaairn, stress is beter vlees, stieren laten bijten, het ging mij inderdaad om die cultuurverschillen. Zie ook Keith Thomas, "Man and the natural World, Changing attitudes in England 1500 - 1800.
Detail voor de liefhebbers. De Heij zegt: 'ik betwijfel zelfs of er regels zijn tegen houten planken.'
Dat heb ik een keer uitgezocht en er de VWA over geraadpleegd. Men wist daar aanvankelijk zeker dat hout in keukens, fileerderijen en slagerijen verboden is. Ook menig keuringsambtenaar is daarvan overtuigd en verbiedt onderweg alle houten snijplanken die hij tegen komt.
Ik vroeg de VWA waar het geschreven staat. Na een dag zoeken belde men terug. Stomme verbazing alom in het Haagse hoofdkantoor: houten snijplanken zijn helemaal niet verboden.
Natuurlijk gebruik ik een non-argument. Het is het punt: 'waarom kan het niet zoals het vroeger kon?' En het antwoord daarop is heel simpel: 'omdat er toen meer mensen dood gingen en ziek werden.' Dat kunnen vermijden is de winst van een moderne kijk op voedingsmiddelenproductie.
Diny maakt een valide punt: we kunnen het eten dat ooit kon niet meer maken, want de gek die het wil maken moet met helemaal niks beginnen. Er is helemaal niks - geen enkele omzet en het is oneconomisch. Dan kun je ook niks meer starten, tenzij iemand het even flink sponsort. Dat punt is wezenlijk anders dan de Portugese professor die duidelijk maakt dat traditionele bedrijven verdwijnen als ze aan rigide interpretaties van moderne regels moeten voldoen. Diny wil iets opnieuw starten zonder de shortcuts die zelfs een ambachtelijke slager zal toepassen. Daarom vraagt ze in de uitzending hoeveel pâtés ze wel niet moet bakken om haar investering terug te verdienen. Dat klinkt als slager Klein die duidelijk maakt dat de vaste kosten per slacht bij hem wel heel zwaar doortellen in het eindproduct omdat de regels en daaraan verbonden kosten zijn meegegroeid met de schaal van de productie: hoog en groot. Maar het is anders: hij heeft een 'going business' en zij niet of nauwelijks.
Bij beiden zit 'm de uitdaging in de volgende slag: wat kan toch?
In Nederland ken ik een inspecteur die er zijn werk van heeft gemaakt om kleine producenten op hun schaal en in hun productie-omgevingen binnen de regels te werken. Precies zoals Wouter de Heij het aangeeft: er kan meer en tegen lagere kosten dan de meeste producenten vermoeden, al zijn er natuurlijk bepaalde schalen nodig om een investering te kunnen laten renderen.
Chantal in 'de andere lijn' zou er goed aan doen op zoek te gaan naar dergelijke inspecteurs. Ze bereiken in de praktijk mogelijk het verschil tussen de harde 'Brusselse' lijn die de facto slechts een interpretatie is van de regelgeving, net zoals de Portugese 'verzachting' die Teun en Roland in kaart brachten.
Diny wil best aan de eisen voldoen. Maar ja, hoe schaal je een hobby op? Tot die tijd is het echt 'homemade' en geen economische activiteit. Dat zegt ze ook: je koopt bij haar aan de keukendeur. Stiekum. Het is als groepssex onder 'consulting adults'. Geen garantie, behalve het vertrouwen en de 'zin in iets lekkers'.
Wout, slaat de spijker op zijn kop. Slachten voor eigen gebruik is wat anders dan het hebben van en winkel. De makers hebben een prima punt gemaakt, er is voldoende ruimte binnen de Europese regels.
@ Dick, je gebruikt een non-argument "Of moesten we het maar gewoon laten omdat er vroeger ook niemand ziek van werd? Of af en toe en het snel afgelopen was als het vaker dan 2x gebeurde." Diny heeft waarschijnlijk gewoon geluk gehad omdat ze relatief weinig klanten heeft. Jij als oud-bankman weet toch dat resultaten uit het verleden geen garantie zijn voor de toekomst. Van mij zou Diny een gele kaart krijgen en asap haar verwerkingsruimte moeten aanpassen. Ik verwar mijn sympathie voor de "kleine man" niet met inzichten in hygiënisch werken. Emotie is een niet passende reactie als het gaat om voedselveiligheid.
@ Marian, ook daar sloeg Diny de plank mis. Als producent BEN je verantwoordelijk voor je product. Om in jouw termen te spreken, de doelverplichting bestaat al. Maar omdat een zg eindproduct controle statistisch niet kan (het zal me ook niet verbazen dat Diny niet zo vaak langs een ster-lab gaan, en geen monitoringsplan heeft), is beheersing van de omgeving het enige wat gedaan kan worden. En juist daarom komt de VWA langs (die vervolgens weer ruimte heeft binnen het Europse regelpakket).
Even voor de duidelijkheid. Er zijn geen Europese regels die vertellen dat tegels niet mogen, ik betwijfel zelfs of er regels zijn tegen houten planken. Ook zijn er geen regels die vertellen hoevaak je producten moet controleren. WEL is GMP (good manufactering practice) het basis onderdeel van HACCP, en het is wel de bedoeling dat je de meest recente GMP INZICHTEN volgt.
Wat was 't punt van deze aflevering. Ze vergelijken het thuis slachten van een varken in Portugal puur voor eigen gebruik met het slachten bij slager Klein voor zijn winkel. Geen zinnige vergelijking lijkt mij. Hygiëne regels voor eigen gebruik doen er voor mij niet toe terwijl bij slager Klein kan ik het wel weer waarderen dat er regels zijn die gehandhaaft worden. Dat er in Portugal oogluikend wordt toegestaan dat er ongeregistreerde dieren thuis geslacht worden vind ik stiekum wel mooi. Maar dierziektebestrijding wordt er niet gemakkelijker op en bij een uitbraak van iets engs bij mijn buurman in de achtertuin denk ik er openlijk toch heel anders over.
Enfin het punt van de uitzending van vanavond was dat europese regels in Nederland heel strikt gehandhaaft worden terwijl er in andere landen ruimte is voor een lossere interpretatie.
De portugese VWA (ASAE) is na een aantal jaren van ongekend streng optreden tegen ambachtelijke productie en verkoop onder publieke druk tot inkeer gekomen. Complete vismarkten werden met een grote politiemacht gesloten, vele restaurants gingen dicht en ambachtelijke beurzen afgelast. Bij een collega boer stonden ze op zondagmorgen 6 uur in de put te controleren. Echt zo niet portugees dat moest wel door Brussel opgelegd zijn. Tegenwoordig gaan de controles gelukkig weer op z´n portugees en is de rust wedergekeerd.
De VWA hoeft zich niet langer te verschuilen achter de europese regels. Er is ruimte voor een soepeler beleid. Daar was het de programmamakers mijnsinziens om te doen en daar ben ik het hartgrondig mee eens.
Ik snap het eigenlijk niet zo heel erg. Het punt van deze aflevering.
Dat zelf slachten/doodmaken, ik weet het niet hoor, maar volgens mij schiet niemand daar iets mee op. Allemaal leuk en aardig, die portugese mannen die het geil vinden om een varken dood te steken omdat hun vaders dat ook al deden en denken dat het vlees lekkerder wordt van veel stress, of moslimmannen die van Allah hun dieren zachtjes dood moeten laten bloeden en denken dat dat juist weinig stress oplevert (niet in de uitzending, dat haal ik erbij). Ik weet het niet en ik weet het na deze uitzending nog steeds niet. Je moet het afzetten tegen de stress en ellende van een transport en de logistiek in een slachterij. Ook geen pretje. En misschien kan een varken of koe nog maar het beste sterven bij slager Klein. Geen idee, we zagen het niet, maar ik kan het me voorstellen.
Wat ik me niet zo heel erg voor kan stellen is wat het uit zou maken (bijvoorbeeld voor slager Klein) wie zijn zelf uitgekozen beest doodmaakt. Wat is de toegevoegde waarde dat hij dat zelf doet?
Dat ie het zelf uitbeent, snijdt, verdeelt, verwerkt, ja! Dat snap ik, maar dat zelf doodmaken? Wat is daar de toegevoegde waarde van?
Maar wat ik al zei, ik weet het niet. Ik hoop alleen dat wat het doodmaken betreft de regels uitgaan van het dier en niet van cultuur of gewoonten die zonodig behouden moeten worden. Maar ik ben bang dat alle regels alleen maar gaan over de hygiëne na het doodmaken, niet over het doodmaken zelf. :-(
En wat die hygiëne maakt het me dan weer minder uit wat ze in dorpies in Portugal of de Achterhoek uitvreten. Moeten ze/we zelf weten.
Wie de uitzending waar het hier over gaat wil zien: http://bit.ly/bBB0VL
OK, Wout, maar dat is dan weer een kwestie van smaak. Zo vinden bijv. ook Zuid-Amerikanen vers rundvlees van een paar uur oud wél lekker.
Dick, wat weten we dat wetenschappelijk precies omgekeerd is? Korte stress voor het slachten levert pse (pale, soft, exudative) vlees op. Ofwel bleek, zacht en waterig vlees maar is het daarom ook minder van smaak? De portugezen vinden van niet en in combinatie met warme besterving kon wij ze nog wel eens gelijk geven ook.
Het idee van Diny Schouten in de KvW vond ik mooi: een slager moet verantwoordelijk worden gemaakt voor zijn product, niet of er te grote voegen tussen de tegeltjes zitten. Als het product in orde is, ga je als VWA niet moeilijk doen over de tegels. Een doelverplichting in plaats van de middelverplichting. In welke lade is dat voorstel bij het ministerie van LNV terecht gekomen?
Wouter, moeten er invallen komen bij Diny en de winkels en resto's die Diny's spullen verkopen? Of moesten we het maar gewoon laten omdat er vroeger ook niemand ziek van werd? Of af en toe en het snel afgelopen was als het vaker dan 2x gebeurde.
(en ik eet filet american, hou van rood vlees, eet soms zachte of zelfs rauwe eieren, drink bier dat over de THT heen is, eet ongewassen fruit, eet veel rauwe groente en groene algen bij ons uit het lab, etc. etc., kortom ik ben niet tegen 'rauw')
@ Dick, je gebruikt een non-argument. Smaak, ambacht en passie is prima. Maar een houten plank kan gewoon niet. Hygiëne en smaak zijn niet omgekeerd evenredig gecorreleerd of zo. Goede smaak en hoge hygiëne gaan prima samen. Ook het argument 'ik kan het niet betalen' geldt niet (ik kon mijn autorijbewijs ook niet betalen toen ik 18 was).
@ Robin, geen slecht idee. (en tegelijkertijd vindt ik het ook prima als VWA met kennis van zaken wat soepeler optreedt).
Wouter, Diny zet het graag een beetje aan (het gezellige houten kastje staat nou eenmaal in een zijkamertje), maar je moet haar spul eens proeven. En dat zeg ik niet omdat 'r aardig vind, ze weet wat ze maakt.
Maar nou die Portugezen: kon dat wel?
En die stress van het varken: tjsa, wetenschappelijk weten we dat het precies omgekeerd is.
Mooie uitzending. Ik zou echt niet weten waarom de beelden waar Ronald het vanmorgen over had niet konden.
@josien je vergist je in me. Ik gruwel van bedrijven (groot of klein) die producten willen maken onder ouderwetse omstandigheden en wel deze producten willen verkopen. Maar mocht ik naar Portugal komen, dan zal ik juist wel willen meedoen. Een mes in een Varken steken zal ik zeker niet met plezier doen. Maar ik ben een realist (en een vleeseter).
Ik zat net ook te kijken, toevallig met een stuk droge worst van een Duke of Berkshire varken op tafel. Hoe toepasselijk. Dit weekend gekocht, jammer genoeg was er geen bloedworst of zure zult in het boerderijwinkeltje. Volgens mij niet zozeer omdat er geen vraag naar is, maar meer omdat niemand tijd heeft om het te maken.
Anyhow, zouden we het niet zo kunnen regelen dat als producten op zo'n volgens de Heij gruwelijk onhygiënische, maar superambachtelijke manier worden gemaakt er een soort sticker op komt, zoiets als "betreden/eten op eigen risico". Per slot van rekening durven we ook gewoon bij de overburen of onze ouders te eten. (of je moet mijn eigen keuken eens zien, daar eet ik dagelijks uit) Dat is dan een keuze. Dat moet ik toch zelf weten, of ik dat wil? Net als die rauwmelkse kaas. Prima dat een achteloze burger daarvoor behoedt wordt, maar ik, als oplettende burger mag toch zelf wel uitmaken wat ik eet?
Als mensen vrij wordt gelaten sigaretten te roken waar je bewezen ziek van kan worden, waarom worden wij dan niet vrij gelaten producten te eten waarvan we heel, heel, heel misschien aan de schijterij zouden kunnen raken? Ik zit daar echt niet mee, ik gebruik ook wel eens rauwe eieren. En meer van die dingen waar anderen van gaan steigeren. "Living on the edge, dangerously", noem ik dat. :-)
@wouter de h: helaas, je kwalificeert niet. Werp je je op een in doodsnood verkerend gillend varken? Zet je het mes, weet je te villen, vlot en proper te slachten zonder iets te verspillen en zonder te zeuren over bloed op je kledij? Drink je dan om 7 uur 's morgens een paar zelfgestookte brandewijntjes, onderwijl onverstaanbare grappen roepend? een uurtje nadat de mannen klaar zijn met snijden zijn de eerste lekkernijen al bereid door de vrouwen. Volgt een rijke lunch voor de mannen en nog dagen werk voor de vrouwen...
Nee, wij Nederlanders zijn erger dan nutteloos bij een matança de porco. De mannen, en wij vrouwen ook. Die niet eens weten hoe je het vlees snijdt, de darmen prepareert, vlot een paar meter worst stopt. Onze buren zijn dan ook gestopt met ons te vragen.
(en Wouter, jou is het helemaal niet aan te raden. Als je al gruwelt van Floortje en oude tegels, hihihi)
" Ja en stieren moesten ooit worden gebeten door honden om de smaak te verbeteren."
... en in Egypte kunnen alleen hele fijne handjes de tapijten knopen, die kinderarbeid heet dus eufemistisch 'tapijtschool'. En nog niet zo lang geleden was dat ook in Europa normaal. We kunnen ons allemaal herinneren dat het ongehoord was om te bellen in bijzijn van anderen, en doodnormaal om te roken terwijl anderen zaten te eten.
Oftewel normen verschillen per plaats en veranderen over tijd.
Geen idee of het onwaardig is een varken met bruut geweld te kelen. Wel denk ik dat we iets verliezen als kleinschalig slachten helemaal niet meer kan.
Zo zie je maar, ik heb alleen de laatste 15 minuten gezien (rest is opgenomen). Maar dan nog, wat Diny doet kan echt niet, foodloger of niet.
Die mevrouw is Diny Schouten joh! Onze eigenste foodlogtroetelworstenmaakster!
Heb zonet ff TV gekeken. Die Nederlandse mevrouw, die paté en worst maakt, kan ik spijtig genoeg niet helemaal serieus nemen. Houten planken, oude messen, geen RVS machines, oude tegels aan de muur. Sorry maar dat kan echt niet. Een vriendelijke dame, in een ruimte die 30 jaar te oud is. Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor ambachtslieden en kwaliteitsproducten, ik denk inderdaad dat de VWA soepeler zou kunnen zijn (en dus niet altijd maar Brussel de schuld geven), maar een dergelijke inrichting in Nederland dat kan niet. Het komt romantisch en sympathiek over, maar ik moet denken aan Floortje de dienstpoes. Ook dat kan niet.
Het is (volgens portugezen) nodig dat het varken stress voelt, dat verbetert de smaak. Ja en stieren moesten ooit worden gebeten door honden om de smaak te verbeteren.""
Bij ons op de boerderij zou zo iets nooit hebben gekund. Du magst dair'n nait faksaairn, dit concept werd elke dag bij elke gelegenheid opnieuw gedefinieerd.
@ Josien, ik laat me graag uitnodigen om ‘matança do porco’ te komen vieren :-)
Gaan we straks allemaal even kijken? Ned 2, 22.50h.
ja, terugtrekken, dat kan. De werkelijkheid wegdenken en ons in NL heiliger dan de Paus wanen. Zo wordt NL steeds teerhartiger.
'dream on' of wake up? Gelukkig zijn we niet afhankelijk van de massamedia die zich laten sturen door een mondige minderheid. Op Internet circuleren genoeg filmpjes. Helaas is het ook als je de verschillende opties goed kent nog geen uitgemaakte zaak welk systeem te verkiezen is.
In Portugal is 'matança do porco' een familiefeest. Het is (volgens portugezen) nodig dat het varken stress voelt, dat verbetert de smaak. Het is hetzelfde varken dat minstens een jaar lang met veel liefde is gekoesterd door de familie. Maar wel mank loopt omdat je niet echt veel verstand van varkens ontwikkelt als je er maar 1 hebt.
Kortom, het achtertuinvarken-systeem vs het steriele systeem is niet goed vs kwaad of vv. De dingen zijn niet zwart wit. En die discussie moet openlijker gevoerd worden, niet alleen overheerst door anti-bloed mensen. Uitzenden dus.
Roland Duong twit zojuist: "waarschijnlijk gaan we de zelfslachtende slagers promo voor vanavond terugtrekken, te bloederig, creeert contra-produktieve weerstand."
Nu denkt dus die 65% die ook niet naar open hartoperaties wil kijken dat'ie niet hoeft te kijken. En nou wil ik wel eens zien welke beelden zo'n politiek correcte overweging opleveren.
Slachten zorg voor bloed, alle bloed moet tenslotte weglopen. Wat krijgen we nou?
Prachtig wat Diny Schouten doet. Ik had nog geen tijd om het eerder op mijn gemak te bekijken. Subliem hobbyisme (?) op hoog niveau. Ik wed dat ze of zeer duur is, of heel en heel veel arbeid als liefdewerk er in steekt.
Want zo werken is eigenlijk onbetaalbaar.
Ze zou gewoon gesubsidieerd moeten worden.
Misschien dat de originele werkzijze soberder is, maar waarom zou er er geen topproducten van mogen maken.
Chapeau.
Ik heb het filmpje naar onze slager door gestuurd.
ps.
Diny, ik hoop dat je ook aan op stro gebrande varkens komt, want die geven zo'n mooie smaaktoevoeging aan veel varkens-producten.