Het grootste groenwassen van 2010 gebeurde in de elfde - symbolisch 'gek' genoemde - maand van het jaar. Unilever maakte bekend dat het volledig groen gaat en zijn verantwoordelijkheid neemt. Nee, denk niet dat ik het zeep- en voedingsmiddelenconcern niet geloof. Ze gaan het doen, ze zijn oprecht. En dat bedoel ik zonder ook maar het minste greintje ironie. Ik bedoel dat ze het lef niet hebben om ons uit onze slaap te houden. Eenvoud verkoopt, maar ondragelijke niet. De verkoper sust. Wat moet'ie anders? Hij moet overeind blijven en ieder's sympathie houden.
Vergist u zich niet in wat ik bedoel te zeggen.
Er is geen reden om verdrietig te worden. Tegen de tijd dat we met z'n allen doorkrijgen dat we niet de helft minder, maar negen keer zoveel gaan gebruiken, hebben we de technieken om deze aarde te verlaten. Alles wat we hier tekort komen, zullen we dan van elders in de ruimte weten te halen. Star Trek wordt waar. Dat is het scenario achter Unileveriaanse duurzaamheid.
We hebben geen keuze en wandelen al lang op dat pad. Wel kunnen we kiezen hoe we dat scenario zich willen laten voltrekken.
Om de ondraaglijkheid zullen we lachen, maar we gaan doen wat we wél kunnen doen. Met mensen die wat weten, daar anderen in willen laten delen, die hen waar nodig willen uitleggen hoe het zit, hoe het anders kan en die daar samen gedachten en daden voor willen ontwikkelen. Met minder kletsers. Dat moeten ze maar elders gaan doen, want we willen door. Het gaat om onze toekomst en de mensen die daar aan willen werken. Niet om wereldvreemde dromen.
Voor zover ons dat gegeven is, gaan we de mensen die dat willen helpen hun lot in eigen hand te nemen. Unilever, boeren, supers, mensen die echt vooruit willen met nieuwe (ja ook biologische van het progressieve soort) voedselproductie- en verwerkingssystemen en wij als een stel zijlijnroepers, niemand kan het alleen.
Tussen de ondragelijke eenvoud van ons bestaan en wat we kunnen kiezen, gaan we proberen wat bruggen te slaan. Zonder de zeuren die niks weten, en mét het volk. Wie daar tussen klem raakt, moet zelf maar kiezen waar hij bij wil horen.
Op Ecolonie, een Nederlandse hippie-camping in de Vogezen is een werkend composttoilet te bewonderen, eenieder kan aldaar zijn behoefte doneren aan de leefgemeenschap. Opvallend is het ontbreken van stank.
Bijzonder is het eindproduct, een organische meststof,
geen enkele associatie meer met poep en pies.