"Wie iets te verkopen heeft, weet dat immateriële verlangens moeten worden aangesproken, het streven naar gezond, puur, duurzaam, en een schonere en een betere wereld. De reclame heeft die boodschap tot een ware kunst verheven. Het woord zelf is tot daad gemaakt. Als je het maar lekker genoeg zegt, als je het maar aantrekkelijk brengt, is het net alsof het echt zo is. [...] Het resultaat is de ultieme fake – onze goede bedoelingen met onszelf en de wereld commercieel gemanipuleerd, onze idealen gereduceerd tot louter handelswaar"

Dat schreef NRC huismoralist Bas Heijne gisteren. Het ging over foodwatch jongste Gouden Windei nominaties en het boek Heineken in Afrika van de Nederlandse journalist Olivier van Beemen.




Onwillekeurig denk ik dan: welke hoop op een open gesprek schuilt er in die ontmarketingde wereld?
WUR-professor Raoul Bino onderschreef het volledig.

Dat is spannend. Heijne is kritisch weldenkend van het progressieve soort. Bino is nadrukkelijk pro GMO en pro tech. Dat zal de mensheid verder brengen, vindt hij, al is de kritische mensheid tegen. Ooit moest minister Gerda Verburg Bino redden van mensen die in hem een marketeer van Monsanto zagen.

Onwillekeurig komt een vraag in me op: welke hoop op een open gesprek schuilt er in die ontmarketingde wereld?

Fotocredits: foodwatch