De Belgische actualiteitenkrant Knack.be schrijft:
Het arrest stelt dat er geen bedrieglijk opzet was om diefstal te plegen, omdat de zaakvoerder van de supermarkt in het verleden wel toestemming had gegeven om producten uit de container te halen. Het hof oordeelt wel dat de muffins nog eigendom waren van de supermarkt.
De Muffinman reageert opgelucht en pleit meteen voor het legaliseren van zijn aanpak van voedselverspilling:
“Het hof aanvaardt blijkbaar dat ik al jaren een dialoog had met de eigenaar over het recupereren van weggesmeten producten. Het is duidelijk dat iedereen naar de supermarkten moet stappen en dat we afspraken moeten maken over voedsel dat weggesmeten wordt. Ik hoop dat het probleem in de aandacht blijft en dat het arrest het containerduiken uit de illegaliteit haalt.”
Zijn in de rechtszaal aanwezige medestanders ontvingen de vrijspraak met applaus.
Fotocredits: modomatic
Zoals ik bij de vorige aflevering van het proces al duidelijk maakte: het is symboolpolitiek. Het bewuste en verontwaardigde publiek wil zoiets sympathiek vinden. In werkelijkheid ligt er een organisatieprobleem onder. Meneer de Geynst zou de samenwerking tussen supermarktafvalverwerking en de resto's du coeur (de voedselbanken) aan de orde moeten stellen. Daar ligt trouwens sowieso een fors vraagstuk dat aan het publiek voorbij gaat: boeren mogen naast de deur niet meer produceren terwijl er een groeiende groep mensen is die via een, bovendien nakend gebruik aan, junkfood gevoed moeten worden. Juist ja, Muffins.
Als De Geynst dat duidelijk weet te maken, heeft hij ook mijn sympathie. Als hij zichzelf centraal wil stellen, hoefde hij van mij niet in het gevang maar is iedere minuut zendtijd er 1 teveel.