Het gaat om twaalf melkveehouders die in 2013, 2014 en 2015 nieuwe stallen lieten bouwen. Dat deden ze vooruitlopend op de afschaffing van het melkquotum begin 2015. Ze konden toen meer gaan melken en gingen meer koeien houden. Omdat ze als collectief voor meer grondwater- en bodemvervuiling zorgden dan Europese regels toestaan, greep het kabinet Rutte II uiteindelijk in met het fosfaatrechtenstelsel. Volgens de boeren had de bank kunnen weten dat er te veel productiecapaciteit in Nederland werd opgebouwd, maar ging de bank toch door met het financieren van haar klanten op basis van riante onderpanden aan land.
Rabobank legt de verantwoordelijkheid bij de boeren die, net als iemand die een huis koopt, zelf beslissen of zij een hypotheek geven op hun onderpand. Elke financieringsaanvraag wordt uitgebreid beoordeeld, meldt een woordvoerder aan de krant: "Uiteindelijk bepaalt de ondernemer zelf of hij beschikbare investeringsruimte wil benutten. Dat is onderdeel van het ondernemersrisico.''
Ik meen dat Rabobank ook in het openbaar heeft toegegeven dat het zijn risicomngt ten tijde van de melkveehouderij-uitbreidingen in voorbereiding op het verdwijnen van het quotum niet had gecentraliseerd. Ik kan het echter niet meer terugvinden.
Ik mocht ooit een sessie leiden met de klanten (op hun verzoek) van een lokale Rabo die een soortgelijk appeltje met hun bank wilden schillen. Het werd een boeiende avond waar dat toen al naar boven kwam. Ik werd betaald door de bank (zo was het dan ook weer geregeld) dus heb er natuurlijk (hihi, voor u het mij verwijt) voor gezorgd dat ook de boeren hun groei-ambities moesten toegeven. Zaak opgelost door een goed gesprek over elkaars intenties en houdingen die achteraf 'fouten' zijn gaan heten.