Biologisch (organic) kan nooit goedkoper worden dan vuil werk.
O nee?
Vandaag ontdekt in een Lidl. Spaghetti voor 90 cent, 500 gram. Naast ongeveer net zulke spaghetti voor een euro, ook 500 gram. Het verschil is tien procent. Een van de twee is biologisch. En dus? Nee. Stop de persen. De omgekeerde wereld is begonnen. De gewone, die gangbaar wordt genoemd, is duurder dan de biologische.
Een sensationele doorbraak. Ja toch?
Er is ietsje af te dingen op zo een wonderlijk nieuws.
De tien cent duurdere spaghetti is gemaakt met scharreleieren (want dat staat op de verpakking). In de biologische is geen ei verwerkt, het is pasta van alleen ‘harde’ tarwe.
Dan nog. Het blijft verbijsterend. Bio wint van gangbaar.
Hoe kan dat nou?
Op de verpakking staat het officiële Europese keur voor organic. Een plantenblad met een nerf en sterretjes op de randen. Maar er staat iets bij. Dit agrarische product is niet afkomstig van Europese landbouw. De biologico’s verderop kunnen het goedkoper. Of moet Max Havelaar er nodig even langs?
Wie er wat van weet zou het hier kunnen uitleggen.
Fotocredits: Wouter Klootwijk
Frank, dat je die gifakkers nooit zag betekent niet dat ze er niet waren. De klapperbomen worden net als andere landbouwgewassen ook met neonics bewerkt. Vooral tegen de zwartkoprups waar ze op thee plantages ook mee te maken hebben. Die Bounty beaches zijn helaas verleden tijd. Goegel maar eens op ‘coconut pesticides’: er gaat ook hier een onvermoede gifwereld voor je open.
‘Kokosbloesemsuiker’ (goegel dat ook maar eens) was ook nieuw voor mij. Palmsuiker gebruik ik al lang. De goedjes lijken op elkaar. Lagere glycemische index schijnt het, en het is een ietsie minder slecht dan kristalsuiker. Als ik (sporadisch) suiker ergens aan toevoeg is het nu dus maar de bloesemsuiker van kleine Indonesische bio-boertjes via Action. Totdat het er opeens helemaal nooit meer is. Dat is het manco bij het soort bedrijfsvoering dat ze er hanteren.