In de nationale voedingsrichtlijnen uit heden en verleden worden vaak verschillende begrippen voor ‘foods to limit’ door elkaar gebruikt. Ook is de consument niet geholpen met waarschuwingen voor losse nutriënten. Onderzoekers plozen de wetenschappelijke literatuur en adviezen uit. Op basis daarvan vinden ze dat dat voedingsadviezen in één duidelijke taal moeten spreken.