De Youth Food Movement lanceert zaterdag a.s. Food for Change een campagne die de CAP - de Common Agricultural Policy, zoals het GLB zich in het Engels laat noemen - politiek onder het publiek moet brengen. Onderstaande tekst verschijnt vandaag in een iets aangepaste vorm ook in NRC Next. Op foodlog.nl verschijnt vandaag tevens een tekst van Liesbeth de Schutter over het GLB. Vanuit Wenen 'watcht' zij de Europese landbouw en draagt ze regelmatig bij aan de discussies hier.
Deze week verzamelden zich ruim honderd wetenschappers, lekkerbekken, activisten, vertegenwoordigers van bedrijven en ambtenaren om samen na te denken hoe ‘s lands voedselsysteem sneller kan worden verduurzaamd. Staatssecretaris Bleker van EL&I sprak de zaal toe. Zijn boodschap was even kort als verbazingwekkend: de overheid moet doen waar ze goed in is, wetten maken en handhaven. Voor hem ligt de prioriteit bij voedselveiligheid. Op het gebied van duurzaamheid mogen we van deze regering geen inspiratie te verwachten.
Kennelijk is duurzaamheid ‘uit’. Op een door zijn eigen ministerie georganiseerde bijeenkomst met als doel ‘verduurzaming versnellen’ zette hij het onderwerp achter in de rij en schoof de verantwoordelijkheid ervoor weg. Niet alleen ons zakte de moed in de schoenen, ook mannen in grijze pakken begonnen te mompelen. Eerst verbaasd en toen verontwaardigd.
Anders dan Bleker stelde, weten we dat voedselveiligheid niet het enige, laat staan belangrijkste issue is. We hebben te maken met een geïndustrialiseerd voedselsysteem dat veel en veilig voedsel maakt, maar ook zorgt voor ongezonde consumptie. Het zet aan tot teveel eten en teveel ‘fout’ voedsel. Voedselproductie houdt te weinig rekening met diergezondheid en -welzijn en is te afhankelijk geworden van fossiele brandstoffen en moet lokaler worden ingericht om schaarse grondstoffen te kunnen blijven gebruiken.
Het publiek wordt belaagd met cijfers en campagnes, deels gefinancierd door diezelfde overheid die Bleker vertegenwoordigt. We moeten minder vlees eten, we moeten meer groente en fruit eten, we moeten meer omega 3 en 6, en minder vis, we moeten meer light chips eten, en minder cola drinken. We moeten zo veel dat we geen idee meer hebben van wat we moeten. De Nederlandse overheid blieft, zo blijkt nu opeens, zich slechts met voedselveiligheid bezig te houden. Bedrijven en consument mogen het zelf uit zoeken. Sturing is niet nodig. ‘Daar moet u het mee doen’, sprak Bleker.
De bepalende wet- en regelgeving wordt gemaakt in Brussel, zo wordt ons voorgehouden. De Common Agricultural Policy, in het Nederlands ‘het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid,’ is bepalend voor wat er op het Europese bord belandt. Dit sturende subsidiebeleid, ingevoerd in 1962 om prijzen te stabiliseren, aanbod te garanderen en te voorzien in goed en betaalbaar voedsel, is altijd onderwerp van strijd geweest. Frankrijk en Duitsland lagen regelmatig met elkaar overhoop en wij droegen flink bij aan de beruchte boterbergen en melkplassen.
Het publiek moet zich een mening kunnen vormen over de hervormingen van de CAP. Duurzaamheid is geen bijzaak, maar moet het fundament zijn van het nieuwe beleid. Dit mogen we vragen als wij willen dat ook onze kinderen kunnen genieten van biodiversiteit en lekker en gezond eten.
Daarom starten wij vanaf zaterdag a.s. een internationale campagne, CAP 2013, Food for Change. We willen dat zoveel mogelijk jonge mensen op de hoogte zijn van wat de CAP is, en wat voor invloed dit beleid heeft op ons dagelijks voedsel. Hiermee organiseren we een lobby waarin de stem van jonge Europeanen gehoord wordt om te komen tot een CAP waarin de nadruk ligt op het produceren van voldoende en gezond voedsel op een manier die geen roofbouw pleegt op de natuurlijke hulpbronnen, waarmee Europese boeren een redelijk inkomen kunnen verdienen en de wereldmarkt niet kwetsbaar wordt gemaakt door productieconcentraties die instabiele markten opleveren.
We leven in een tijdsgewricht dat ons dwingt tot heroriëntatie op onze financiële systemen en onze omgang met de natuurlijke hulpbronnen waarvan we eten. We gaan door een financiële en ecologische crisis. Crisissen zijn kansen om iets te vernieuwen en verbeteren. Dit is het moment voor jonge Europeanen om hun stem te laten horen en de democratische principes van de Europese Unie te testen. De CAP zal in 2013 worden hervormd. Staatssecretaris Bleker onderhandelt namens Nederland over de invulling van het nieuwe beleid. Laten we hopen dat ook hij deze stem hoort.
Heel juist Joris, complexen en hoe dei ontstaan zijn. Daar gaat het om.
Er zijn twee vormen van waarheid: absolute waarheid en relatieve waarheid. De eerste lijkt heel belangrijk, als uitgangspunten voor wat dan ook.
Maar de relatieve waarheden zijn veel interessanter. Uitgaande vanuit bepaalde vooronderstellingen kan een bepaalde zienswijze waar zijn (relatief).
Maar uitgaande van andere uitgangspunten kan een andere zienswijze (zelfs al staat die linea reacta tegenover de vorige) even goed waar zijn.
Vaak gaat dan de discussie zodanig dat de conclusie is dat de "andersdenkenden" blijkbaar alleen vanuit hun eigen belang kunnen denken, de boel niet snappen, etc.
Veel interessanter is het om een stap terug te doen en vanuit een verbrede horizon te analyseren.
Voorbeeld:
A. marktliberalisering leidt tot productie daar waar het optimaal kan. Meer efficiëntie dus, dus meer economisch, dus meer duurzaam. Conclusie: de NL landbouw is het meest efficiënt/duurzaam ter wereld. Vrij baan dus daarvoor.
B. boeren hebben recht op een eerlijke beloning, fair trade nietwaar. Als dat niet uit de markt kan komen moeten er marktbeheermaatregelen komen.
Gevolg van A + B: alle ruimte op de wereldmarkt voor NL aardappels, uien, melk, etc. Vanuit de wereldmarkt mogen ze niet zo maar suiker, tomaten, varkensvlees, etc hier naar toe verplaatsen, dat zou immers niet eerlijk zijn.