In de lijn over Fresco en die over Aalt Dijkhuizen is veel gediscussieerd over de koersdie de landbouw op moet en, in aansluiting daarop, in welke richting het landbouwonderwijs en –onderzoek zou moeten wijzen. Moet de focus liggen op één manier van landbouwen of moet er juist een veel breder perspectief zijn?

Een kleine systeemanalyse
Het lijkt me zinvol de vragen vanuit een systeembenadering aan te pakken.
Het biologische systeem verschilt fundamenteel van het sociaal-culturele. Het biologische is alleen te analyseren door van afstamming in de rechte lijn uit te gaan. Alle organismen zijn onderdeel van een stamboom. Dit betreft zowel de lijn vanaf het verleden als die naar de toekomst. Sociaal-culturele systemen zijn juist niet te analyseren volgens dat schema. Zo zijn muziekstromingen geen stamboom maar een netwerk. Natuurlijk zijn er wel afstammingen. Punk komt voort uit de rock& roll, die voortkomt uit de soul die op zijn beurt voortkomt uit de blues van de negro-spirituals. Naast de rechtlijnige zijn er echter ook kruisverbanden. Veelvuldig wordt inspiratie gevonden – rockmuziek met invloeden van klassieke muziek of country & western, en nog veel meer. Sociaal-culturele systemen worden met name gekenmerkt door deze zijdelingse beïnvloeding.

Onenigheid
Is landbouw als de biologie of als de muziek?

Er zijn in de landbouw diverse systemen. Biologisch, BD, Ot & Sien, gangbaar, high-tech en intensief bestaan net als rock, heavy metal en neo-Gregoriaans naast elkaar. De boodschap van zowel Dijkhuizen als Fresco was (in eerste instantie) dat alleen intensieve landbouwvormen voldoende in staat zijn om oplossingen te creëren.

Dat ontlokte veel commentaar van mensen die het daarmee oneens zijn. Zowel Dijkhuizen als Fresco nuanceerden hun mening vervolgens. Interessant is te zien waarin die nuancering bestond. Fresco (in “Fresco zegt sorry tegen bio”):
“Biologisch heeft ook goede kanten, net als verwante stromingen als Slow Food: zoals de aandacht voor bestrijdingsmiddelen, voor het centraal stellen van de hele voedselketen, voor het op de maatschappelijke agenda zetten van het thema voedsel.”
Daarmee zegt zij dat bio en alle andere alternatieven volwaardig mee mogen discussiëren. Kortom dat ze aan de wieg mogen staan van ons toekomstige voedselsysteem. Vervolgens zegt Fresco nog iets bijzonders:
“Maar ik wil niet dat we in een patstelling terechtkomen.”

Uit deze discussie moet kennelijk een nieuw systeem ontstaan dat mogelijke oplossingen niet uit- maar insluit. Kortom: ja, biologisch en de andere landbouwstijlen mogen volwaardig mede vormgeven aan de toekomst. Maar pas op, zegt Fresco, uiteindelijk moeten we samensmelten.

Waarom deze gevoelde noodzaak?

Ik lees in veel meningen op Foodlog en daarbuiten dat er gigantische problemen op de mensheid afkomen. Daarom moeten we met grote inzet “de Landbouw van de Toekomst” ontwikkelen. Maar waarom zou die maar één vorm hebben?

Ongeduld
Als we landbouw eens gingen denken als een sociaal-maatschappelijk netwerksysteem? Manieren van denken en doen hoeven niet te versmelten, maar kunnen elkaar prima beïnvloeden. De biologie van de stambonen leert ons bovendien dat systemen door diversiteit systemen stabieler worden. Ook door sommigen als ‘sub-optimaal’ beschouwde landbouw moet dan in stand worden gehouden om de ‘optimale’ optimaal te kunnen laten worden.

Daarom is het eigenaardig dat over dit onderwerp zo heftig gediscussieerd wordt. In alle bescheidenheid denk ik dat daar een psychologische reden voor is. Niet onenigheid – over de uitgangspunten – maar ongeduld bepaalt de discussie. Dit ongeduld zie ik bij veel betrokkenen. Fresco: “Ik wil niet dat we in een patstelling terechtkomen.” Er is helemaal geen patstelling. Ik zie juist een levendige discussie die gelukkig helemaal niet tot consensus leidt.

Het ongeduld is begrijpelijk, maar het leidt zelden tot een beter proces. Waarom zouden we trouwens zo ongeduldig zijn? Het einde der tijden is uitgesteld, we hebben weer zeeën van tijd. Ja, er komen grote problemen op ons af in rap tempo. Juist daarom moeten we daar geduldig mee om gaan en onderwijl ons stinkende best doen om te laten zien dat we het beter, leuker en overtuigender doen dan een ander. Die ander pikt er heus wel uit wat hem goeddunkt en wat werkt. Ook sociaal-Darwinistisch hebben we een uitstekend functionerend landbouwsysteem. Nu al.

Huib Rijk is biologisch akkerbouwer te Biddinghuizen

Fotocredits: yooperann