Meer dan 1 miljoen
Daarmee heeft Oliver zijn doel gehaald: op World Revolution Day, 15 mei, de G20 bestoken met meer dan een miljoen handtekeningen van mensen die vinden dat ieder kind recht heeft op voedseleducatie.
Voedseleducatie als wapen tegen obesitas
Food Revolution Day is een initiatief van de Jamie Oliver Food Foundation (JOFF). JOFF draagt op alle mogelijke manieren uit hoe belangrijk het is dat kinderen weten waar hun voedsel vandaan komt, dat ze - thuis en op school - gezond eten en dat ze recht hebben op les over eten en koken, voedseleducatie dus. Jamie Oliver wil "een brede en langdurige beweging creëren om ieder kind te onderwijzen over eten, gezinnen te inspireren om weer zelf te koken, en mensen over de hele wereld in staat te stellen obesitas te bestrijden", citeert Food Tank.
Gaat Food Revolution Day daadwerkelijk het verschil uitmaken?
De praktische oproep - foodeducatie op alle scholen, voor alle kinderen - lijkt niet onhaalbaar. Maar is de G20 daadwerkelijk het meest effectieve kanaal om het doel te realiseren?
Mogelijk onderschatten we met zulke vragen ten enenmale de 'macht' van een populaire tv-kok als Jamie Oliver. Hij doet er in ieder geval alles aan om de campagne - via sociale media - overal op het netvlies te krijgen. Daarbij hoort natuurlijk ook de Food Revolution Day Song.
Fotocredits: JOFF
#7. U hoeft zich niet te verontschuldigen dat u niet heel snel (maar toch eigelijk nog altijd wel tamelijk snel, vind ik) antwoordde. Dat doe ik ook niet altijd, niet alleen omdat ik nog wel wat anders te doen heb dan achter mijn computer te zitten (daar krijg ik dikke benen van) maar ook bepaald wel nogal eens doordat die computer van mij -mijn zoveelste- onhebbelijke kuren vertoont. Ik las laatst van een filosoof, maar even ouder dan ik, en toch al overleden -rookte een tijd lang verstikkend veel- die geen computer en geen mobieltje bezat, en zelfs geen schrijfmachine en zonder al die ondingen (dat het ondingen zijn kan ik hem nazeggen) toch bepaald wel overkwam. Hij woonde dan ook niet, zoals ik, in een ver en oostelijk gelegen buitenland (waarvan -van de inwoners daarvan- ik de taal niet spreek) wat dan ook nog eens (vanwege het tijdsverschil) betekent dat ik nogal eens achter mijn computer zit als ze daar in dat verre Nederland slapen en omgekeerd. Remedie: op u moet nooit slapen, of ik.
Maar ter zake: waar het hier om ging is het geven van een stuk "Voedseleducatie als wapen tegen obesitas". Ik mag misschien concluderen dat die educatie, waarbij u betrokken werd, niet goed overgekomen kan zijn. Over de frites zijn we het eens. Over een burger ondanks dat die "een en al vegetarisch en groeten" was, maar wel veel suiker bevatte, las ik in de ingredientenlijst, mag ik mijn twijfels hebben, toch? Waar die (te) flinke dot suiker vandaan kwam, Joost mag het weten, en Joost woont gewoon in de supermarkt vrees ik. Overigens: in fruit zit ook suiker. Eet daarom toch wel fruit (dit vanwege de talloze micronutridienten) maar vooral -en meer- groenten; sorry dat ik geen onderscheid maakte in hen die in de supplementen zijn gevlucht en die het op "natuurlijk" houden.
Hoe dan ook die "voedseleducatie als wapen tegen obesitas" moet anders, en moet wel vooral ook aan "gewone" (dit is in dit verband niet-suikerzieke) kinderen) gegeven worden. Ik veronderstelde ook niet dat dit al patienten waren; de educatie moet erop gericht zijn dat ze dat niet worden. Pas een dieet te gaan hanteeren als het zover is, dat mag dan de "gewone" gang (en ergelijke) van zaken zijn, maar dat is juist de fout in de gangbare manier van doen.