Serrano kostte er begin dit jaar nog €29,88, maar is nu uit de webwinkel van AH verdwenen. Net zoveel als de Aosta-ham bij de Franse super, die bij zo duur zo worden bij Albert Heijn dat je hem daar niet eens vindt. Het streekproduct (helemaal links: "produit régional" met varkens uit Lacaune) - in Nederland verkocht met een flinke schep op de prijs - kost bij de Franse super net zoveel als bij ons een aangekleed plakje gebraden gehakt. €16,90, maar hij is werkelijk excellent!
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Interessante veronderstellingen maak je daar, niet alleen wat je opschrijft, maar nog meer wat er ongeschreven achter schuilgaat.
Je hebt het over echte handel, professionele handel nog wel. De veronderstelling die daarachter zit is dat die professionele handel op een rekenkundige wijze hun verkoopprijs bepalen. Iets als:
V(erkoopprijs= I(nkoopprijs) + K(osten) + M(arge). Daar komt dan een hard getal uit, en alles wat daarboven uitkomt is woekerwinst, geklooi van gelegenheidszoekers die de markt verknoeien!
Uiteraard doen bedrijven dat zo, alleen het punt is dat die factoren van elkaar afhangen. Zo hangen de kosten af van de omloopsnelheid en daarmee van de verkoopprijs (niet eens lineair, soms geldt hoe hoger de prijs, hoe hoger de omloopsnelheid). Dat bedrijven op die manier een rekenkundige som maken waaruit een hard gegeven komt is volslagen onzin.
Mijn beeld is veel meer wat Dick onder b. suggereert: supermarkten en ALLE handelaren rotzooien maar wat aan met de prijs. Maar dan als professionele coniferentelers. Zij maken een zo scherp mogelijke analyse van alle kosten en opbrengsten.
Of er sprake is van afpersing van de klant kan een eenvoudige consument in de verste verte niet zeggen. Pas als je het totaalbeeld van alle kosten en opbrengsten op papier hebt kun je een voorzichtige inschatting maken of een sector rendabel is (op dat moment!).
Mijn stelling is dat een normale consument (zoals ikzelf) geen flauw idee heeft van de kostprijs en van de kwaliteit. Hoe beoordeelt iemand de prijs?
1. verschil tussen inkoop en verkoopprijs. Wij betalen voor een koolplantje €0,04 perstuk. Die zetten we in de grond en na enkele maanden vangen we daar €0,40 voor. Een woekerwinst?!?
2. Vergelijkend prijzenonderzoek. Heeft u een idee hoeveel een auto moet kosten? €1.000 voor een nieuwe auto is heel goedkoop, €100.000 is erg duur. Dit zeggen we omdat we weten dat een auto van een bepaalde klasse een normale prijs heeft van een bijv. €20.000. Gemakshalve gaan we er dan maar van uit dat dit een redelijke prijs zal zijn.
3. Kwaliteit is voor een leek niet te bepalen. Voorbeeld: als je iets in een winkel koopt kan iemand zeggen: "Je kunt dat veel goedkoper op internet of hier of daar kopen. Zelfde kwaliteit, veel goedkoper dan bij een professionele zaak".
We hebben eens een fiets gekocht bij een goedkope winkel. Na 2 jaar was er weinig meer van over. Commentaar van de professionele fietsenmaker:"Dat kun je toch zo ook wel zien, die remmen en die versnellingen, dat is toch allemaal flutzooi"
Ik ben (met Marc) stomverbaasd. a. dat hier niet meer reacties komen en b. dat Huib denkt dat de Intermarché (en alle andere supers) door heel Frankrijk maar wat aan rotzooien met de prijs als waren het wat gelegenheidsconiferentelers.
Nee, dit is echte handel. De vraag is hoe die professionele handel kan. Heeft niks te maken met het geklooi van gelegenheidszoekers die de markt verknoeien.
@Marc: "ik snap er helemaal niks van… ik ben woedend, kwaad, voel me misleid en snap niet dat deze manier van klanten beduvelen geen voorpagina nieuws is bij de oude media. De hammetjes gaan bijna 2x over de kop en geen haan die er naar kraait… hoe is dit in hemelsnaam mogelijk?"
Dat is een interessant gegeven. Mensen vinden dat ze bestolen zijn als bijvoorbeeld één artikel bij twee verschillende aanbieders voor verschillende prijzen te koop zijn.
Een ervaring van "de andere kant": op het erf van onze boerderij hadden we 20 jaar geleden wat coniferenstekken geplant voor de opkweek. Onze verkoopprijs was f1,75 per stuk. Een collegaboer die op meer professionele wijze coniferen teelde kwam eens op bezoek en zei dat de marktwaarde wel minstens f4,- per stuk was. Een dergelijke prijsverhoging vond ik wel erg fors. Mijn vraagprijs verhoogde ik naar f2,5 of f3 per stuk. Dat jaar kwamen burgers coniferen kopen die het jaar daarvoor ook gekocht hadden. Zij waren beledigd dat ik mijn prijs had verhoogd. Begrijpelijk of niet?!?
Het punt is dat die burgers geen flauw benul hadden wat de kostprijs was van die coniferen. Niet vreemd: ik wist het zelf niet! Bij mij stonden ze op een stukje waarmee ik anders toch niets deed en alle arbeidsuren rekende ik ook niet.
Punt alleen is dat die burgers er zonder meer van uit gingen dat die hogere vraagprijs betekende dat ik hen bedonderde, dat ik een woekerwinst had. Het idee dat het andersom kon zijn: dat ik eerst te weinig vroeg en nu een meer normale prijs, dat kwam niet bij hen op. Is dat niet meer dan vreemd, ergens totaal geen verstand van hebben en er wel een oordeel over hebben?
Is het nog de geest van de jaren zeventig die in ons allen rondwaart en ons - zonder het te beseffen - zegt dat iemand die winst maakt een profiteur is, een parasiet van de maatschappij?
Er is een verzekeringsmaatschappij die reclame maakt met het feit dat ze zich schamen als ze winst maken (Univé geloof ik). In Amerika zou dat niet aanslaan denk ik. Daar zijn mensen trots op dat ze het goed doen in de handel of wat dan ook. Je inkomen is een normaal onderwerp van gesprek, ook tegenover volslagen onbekenden.
In Nederland is het beschamend dat je meer voor iets vraagt dan je toekomt. Bijzonder is dat het tegenovergestelde meer dan normaal is: net zo lang onderhandelen dat je ver onder de kostprijs kunt kopen. Als je daarover een sterk verhaal kunt ophangen op een verjaardag, dan knikt iedereen je bewonderend toe.
Heb ik ook wel ervaring mee: mensen die over de laatste gulden zo lang zaten te zeuren dat je denkt: "En nu wegwezen, want ik wil je die coniferen niet eens meer verkopen, al was het voor de dubbele prijs".
Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat sommige dingen te goedkoop zijn, waardoor andere te duur moeten zijn. De ham - net als de kant-en-klare Ierse koffie van een tijdje terug - is een elementje in de totale margemix. Iets kan dus veel te duur zijn, terwijl een super slecht draait. Alleen koop jij daar wel behoorlijk middelmatige ham door waarvoor je ook nog eens erg veel betaalt.
Mevr. Kroes kan hier niks mee.
Iets heel anders: ik ben altijd een beetje voorzichtig met fotograferen in supers. Deze mevrouw was zo trots op haar hammen dat ze het prima vond. We kwamen dan ook al voor de 3e keer terug voor de streekham die echt om te zoenen is.
En dus nam ik mijn kans om ze eens rustig op een rijtje te nemen.
Dick je denkt dus dat er in Nederland prijsafspraken zijn?