Trouw schreef er gisteren uitgebreid over.
@LTONederland start campagne #watkrijgtdeboerhttps://t.co/pn2oGcGWKo
— LTO Regio Noord (@LTO_regio_noord) October 29, 2018
Consument stelt steeds meer eisen én wil zo goedkoop mogelijk uit zijn; dat moet anders. #goodcleanfair https://t.co/D1T3vWyUQt pic.twitter.com/KDAKJ3Yuxj
— Jorrit Kiewik (@jorritkiewik) October 29, 2018
De minister wil hogere prijzen niet verplicht stellen. Wij consumenten moeten vrijwillig meer gaan betalen omdat onze boeren dier- en milieuvriendelijker willen produceren, maar dat niet kunnen opbrengen.
Foodlog heeft in het verleden vele artikelen over eerlijke prijzen geschreven. Prijzen worden gevormd door de markt. Als er te veel aanbod is, daalt de waarde. We toonden ooit aan dat de inkoopprijs van biologische producten voor de 'dure' EkoPlaza even hoog is als die voor Lidl. De boeren die aan beide organisaties leveren zijn even tevreden. Dat laat zien dat prijsvorming aan de inkoopkant goed functioneert. De markt is nog niet overspoeld met biologische producten en dus hoor je zulke boeren niet klagen. Ook niet als ze aan de heel betaalbare Lidl leveren.
Wist je dat van iedere liter melk die een Nederlandse boer melkt, 70% de grens over gaat? Wist je dat van iedere tomatenplant in ons land 93% van de vruchten over de grens gaat?
En wat dacht je van uien? 98% gaat de grens over.
Het Nederlandse boereninkomen wordt verdiend in het buitenland waar we gewoon wit spul, een tomaat als iedere andere en een anonieme ui verkopen. Die hebben daar geen meerwaarde, zijn niet schaars en wekken geen meelij. Als de boer te weinig verdient, dan komt dat omdat er te veel van dat product in de markt is en het geen extra waarde heeft voor consumenten.
Er is ook goed nieuws.
De betere prijzen worden allang gerealiseerd door boeren die het verschil weten te maken. Het probleem is dan ook niet dat boeren beter betaald moet worden voor iets dat te weinig waarde heeft. En zoals de case EkoPlaza/Lidl eveneens liet zien is het al evenmin zo dat dure winkels per se beter zijn voor de boer.
Zolang we een vrije markt hebben, zoals Schouten bevestigt door niet in te willen grijpen, moeten boeren een beter product maken en voor niet meer vraag dan er is. Dan verkoopt het vanzelf voor de juiste prijs. Nu schept de minister valse hoop voor boeren die geen ondernemers zijn.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik koop aardappelen meestal voor een paar weken tegelijk op de markt bij de aardappelboer. Een paar kilo vastkokende ongeschilde krieltjes, een paar kilo bloemige, en soms nog een paar van die grote. daarnaast heb je de keuze uit gewassen of ongewassen. Ze kosten tussen de 1,50 en 3 euro/kg. Een deel verbouwt hij zelf, een paar speciale komen uit Frankrijk. Je moet wel even achteraan de rij wachtenden aansluiten.
Ik heb ook een 30 jaar ervaring met huisverkoop van aardappelen.
De consument kon bij ons kiezen tussen 3 soorten aardappelen. Energie rijke, vastkokende en energie arme aardappelen. Alle 3 verschillend geprijsd en gezakt per 20 kg.
En dan blijkt dat de ene consument de andere niet is.
Consument 1 : Aan de bestelauto te zien een bouwvakker. Die pakt natuurlijk een zak energierijke aardappelen en legt die zelf in zijn bestelauto. En bij het afrekenen zei hij dat maar niet bij de belastingdienst op te geven, wij harde werkers betaalden al genoeg belasting.
Consument 2.: Een verzekeringsman/ambtenaar of zoiets in keurig pak gekleed. Na enig aarzelen kiest die toch maar voor de energie arme aardappelen. En of ik de zak met aardappelen even bij hem achter in de auto wou leggen. Bij het afrekenen verwachte hij dat ik het wel even bij de belastingdienst op zou geven, want zo zijn de regels. Komt voor mekaar meneer, zei ik daarop.
Consument 3: Een vrolijke tante die me zowat de oren van het hoofd kletste. Na vele verhalen over koetjes en kalfjes maar eens zaken doen, zoveel tijd heb ik ook weer niet. Die kiest de vastkokende.
En oh, ze vond dat er wat teveel dikke aardappelen in de zak zaten. Ze wou wel wat kleinere hebben, was handiger bij het koken. Na wat zoeken tussen de zakken vonden we eentje met wat kleinere aardappelen. En bij het afrekenen kreeg ik de opmerking dat ze de aardappelen eigenlijk wat te duur vond.
Consument 4: Een judoka, sumo-worstelaar of zoiets stapt uit een SUV voor aardappelen.
Hij kiest voor een zak energie arme aardappelen, maar vind de aardappelen wat te klein. Of ik ook grotere had. Jawel, achter had ik nog wel bovenmaatse liggen. Hij kreeg een zak heel dikke aardappelen mee en het wisselgeld mocht ik wel houden.
Consument 5: Een kunstenares of zoiets in een knalgeel autootje. Ze kiest de vastkokend, maar o jee er zaten geen krielaardappelen in de zak wat ze wel verwacht had . Ze wou zo graag pommes parisienne maken. Standaard zitten die niet in een zak aardappelen, mevrouw. Handelsmaat. Dat vond ze spijtig. Achter heb ik wel wat uitgesorteerd krieltjes liggen, zei ik toen, hoeveel wil je hebben en je krijgt ze er gratis bij.
Ik was een geweldige boer en bij het afrekenen kreeg ik er zowat een zoen bij.
Consument 6: Een dure auto komt op ons erf en een deftige dame met rinkelende en blinkende sieraden stapt uit. Ze wou ook wel eens ervaren wat het was om rechtstreeks bij een boer te kopen.
Ik gaf ze maar een rondleiding op ons bedrijf. Goh, wat woont U hier mooi, zei ze met een jaloerse blik in de ogen. En daarna kiest ze zonder blikken of blozen voor de duurste aardappelen.
Consument 7: Een nieuwe bewoonster die niet ver van ons dorp was komen wonen. Ze bestelde bij ons telefonisch een aantal zakken energie rijke aardappelen voor haar kinderen die binnenkort bij haar op bezoek zouden komen, en of ik ze kon brengen. Dat kon wel, want ik moest toch wel eens haar kant op en kon ze dan mooi meenemen. Dat gebeurde en of ik de zakken aardappelen even in haar tuinhuisje wou sjouwen. Dat deed ik ook maar. Na het afrekenen liep ik terug naar mijn auto en riep ze mij na: Aardappelman, wilt U ook het tuinhekje even dichtdoen?
Zo zie je maar dat de ene consument de andere niet is. Je wilt soms je oren niet geloven.
Kun je ook nagaan wat de supermarkten allemaal meemaken met hun duizenden klanten.
Dat heb je kort en krachtig geformuleerd, kwam uit Staphorst en was alert en goed scherp, mooi om te ervaren.
Boer blij en consument blij, wat wil je meer. En reken maar dat ze terug komen en nog meer mee nemen, anders breng ik ze wel.
Moeders speelde voor Albert Heijn of begrijp ik je verkeerd.
Zal een historisch voorbeeld geven wordt het iets duidelijker. Laat zien waar het verdienmodel voor de consument ligt.
Zaterdag een wakkere burger aan de deur. Koopt bij ons 8 zak aardappelen, moeders had beredeneerd wie ze hoeveel aardappelen konden brengen.
Als deze samengestelde groep consumenten deze kwaliteit aardappelen nu in de winkel gingen kopen legden ze daar in totaal € 240,00 meer voor neer is € 30,00 per zak.
Kijk eens wat slimme consumenten kunnen betekenen voor hunzelf, ja dat zijn de marges opgeteld voor aardappelen gaan ongeveer 3 maal over de kop.
Als de burger en de producent elkaar gaan vinden, slim organiseren is er het een en ander voor beide te verdienen.
Ja Jan Peter deze boer heeft de sociale insteek dat hij iets voor de consument wil betekenen en niet alleen financieel, maar dat had je natuurlijk al gezien!
Zelfs in Amsterdam kunnen we iets organiseren om er gezamenlijk beter van te worden, kom maar op met een voorstel.