1 min
"Van Dam wil proeftuin voor precisielandbouw", kopt een boerenblad om daarna te melden dat er "ruim" €2 miljoen uit de staatskas in wordt gestopt. Hoe moet je zulk nieuws lezen?
Staatsscretaris Martijn van Dam was vandaag op werkbezoek bij de koeienstalapparatuurmakers van Lely Groep en potplantenkwekers van Bunnik Plants.
Hij vertelde trots over de Nationale Proeftuin Precisielandbouw. Daar moeten de nieuwste uitvindingen, prototypes en technologieën voor precisielandbouw in de praktijk worden ontwikkeld, getest en doorontwikkeld. De proeftuin zal zich richten op drones, kleine landbouwrobots, sensoren en satellieten die informatie geven over bodemvruchtbaarheid, oogsttijd of plagen. Volgens Van Dam is zo’n proeftuin nodig om de Nederlandse landbouw op een hoog niveau te houden, schrijft Boerderij. "Van Dam stelt ruim €2 miljoen voor vier jaar beschikbaar. Ook het bedrijfsleven zal een bijdrage gaan leveren, naar verwachting €8 miljoen in vier jaar", weet het blad.
De staatssecretaris vertelt op een ANP-video hoe belangrijk is om zulke techniek te ontwikkelen. Hij wil er verse producten mee maken die we vanuit ons piepkleine, dichtbevolkte en daarom loeidure Nederland naar de hele wereld kunnen exporteren, zegt hij.
Andere boodschap
Je kunt het Van Dam niet kwalijk nemen, want hij begrijpt maar weinig van landbouw. Het Nederlandse landbouwmodel is gericht op de ontwikkeling van techniek. Die brengen onze boeren en tuinders in zijn ontwikkelfase in de praktijk. Als het eenmaal echt lekker werkt, verkopen hun toeleveranciers die techniek - dankbaar voor de medewerking van boeren en tuinders als proeftuin - naar het buitenland. Dan kan iedereen even efficiënt als onze tuinders en boeren zulke producten maken. Omdat de overige kosten in buitenlanden aanmerkelijk lager zijn, moet je niet de producten maar de techniek exporteren. Dat laatste weet iedereen die geld verdient aan de Nederlandse landbouw.
Daar zit echter een nare, weinig belichte kant aan.
Juist omdat Nederland zijn boeren de illusie heeft gegeven dat ze rijker worden van steeds efficiëntere productie, worden ze steeds armer. Dit soort berichten laat hen namelijk steevast vergeten het onderscheid te ontwikkelen waar klanten extra voor willen betalen om hun hogere productiekosten te dekken. Wie een tomaat teelt met een drone, wordt daar niet wijzer van. Wie zoals de gebroeders Looije een honingtomaat teelt met zo'n ding natuurlijk wel, maar dat klinkt heel anders als boodschap. Zo'n tomaat brengt extra waarde op zodat de nieuwe technologie blijvend kan worden gefinancierd. De gewone tomaat wordt stelselmatig ingehaald door concurrenten met lagere kostprijzen. Toch vormt die laatste nog altijd de kern van het Nederlandse landbouwdenken.
Buiten de landsgrenzen
De staatsscretaris steekt €2 miljoen in ons inmiddels gammele landbouwmodel; de toeleveranciers leggen €8 miljoen op tafel. Die collectieve €10 miljoen zijn natuurlijk een schijntje. Voor zulke ontwikkelkosten heeft Nederland zijn landbouw in eigen land de afgelopen decennia op het spel gezet. Het moet mogelijk zijn om zulke ontwikkelingen door Nederlandse toeleveranciers buiten de eigen landsgrenzen te laten doen. Dáár zitten immers hun klanten.
Dit artikel afdrukken
Hij vertelde trots over de Nationale Proeftuin Precisielandbouw. Daar moeten de nieuwste uitvindingen, prototypes en technologieën voor precisielandbouw in de praktijk worden ontwikkeld, getest en doorontwikkeld. De proeftuin zal zich richten op drones, kleine landbouwrobots, sensoren en satellieten die informatie geven over bodemvruchtbaarheid, oogsttijd of plagen. Volgens Van Dam is zo’n proeftuin nodig om de Nederlandse landbouw op een hoog niveau te houden, schrijft Boerderij. "Van Dam stelt ruim €2 miljoen voor vier jaar beschikbaar. Ook het bedrijfsleven zal een bijdrage gaan leveren, naar verwachting €8 miljoen in vier jaar", weet het blad.
De staatssecretaris vertelt op een ANP-video hoe belangrijk is om zulke techniek te ontwikkelen. Hij wil er verse producten mee maken die we vanuit ons piepkleine, dichtbevolkte en daarom loeidure Nederland naar de hele wereld kunnen exporteren, zegt hij.
Andere boodschap
Je kunt het Van Dam niet kwalijk nemen, want hij begrijpt maar weinig van landbouw. Het Nederlandse landbouwmodel is gericht op de ontwikkeling van techniek. Die brengen onze boeren en tuinders in zijn ontwikkelfase in de praktijk. Als het eenmaal echt lekker werkt, verkopen hun toeleveranciers die techniek - dankbaar voor de medewerking van boeren en tuinders als proeftuin - naar het buitenland. Dan kan iedereen even efficiënt als onze tuinders en boeren zulke producten maken. Omdat de overige kosten in buitenlanden aanmerkelijk lager zijn, moet je niet de producten maar de techniek exporteren. Dat laatste weet iedereen die geld verdient aan de Nederlandse landbouw.
Daar zit echter een nare, weinig belichte kant aan.
Juist omdat Nederland zijn boeren de illusie heeft gegeven dat ze rijker worden van steeds efficiëntere productie, worden ze steeds armer. Dit soort berichten laat hen namelijk steevast vergeten het onderscheid te ontwikkelen waar klanten extra voor willen betalen om hun hogere productiekosten te dekken. Wie een tomaat teelt met een drone, wordt daar niet wijzer van. Wie zoals de gebroeders Looije een honingtomaat teelt met zo'n ding natuurlijk wel, maar dat klinkt heel anders als boodschap. Zo'n tomaat brengt extra waarde op zodat de nieuwe technologie blijvend kan worden gefinancierd. De gewone tomaat wordt stelselmatig ingehaald door concurrenten met lagere kostprijzen. Toch vormt die laatste nog altijd de kern van het Nederlandse landbouwdenken.
Buiten de landsgrenzen
De staatsscretaris steekt €2 miljoen in ons inmiddels gammele landbouwmodel; de toeleveranciers leggen €8 miljoen op tafel. Die collectieve €10 miljoen zijn natuurlijk een schijntje. Voor zulke ontwikkelkosten heeft Nederland zijn landbouw in eigen land de afgelopen decennia op het spel gezet. Het moet mogelijk zijn om zulke ontwikkelingen door Nederlandse toeleveranciers buiten de eigen landsgrenzen te laten doen. Dáár zitten immers hun klanten.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_-_Executive_Vice_President-Designate_-_European_Green_Deal_(48865712988)_480_289_84_s_c1.jpg)
Dan is de conclusie simpel: die zijn er en tonen zich, of niet natuurlijk.
Hoe pakt de geest wel, Dick #6 ? Door dat een aantal gekken het 'state of the art' en super professioneel gewoon gaan doen?
Ik kan je er alleen maar een duim voor geven, Jan Peter. Lees maar. Het kan. Het barst van de kansen, vertel ik op open en besloten podia. Dat wordt zelfs herkend. Toch pakt de geest (nog?) niet, cq. onvoldoende. De discussie hier de afgelopen twee weken over Jan Douwe vd Ploeg is daar ook een voorbeeld van.
Je kan het ook anders zien: Onze voorsprong is dat we duur zijn, weinig land hebben en een kritische lastige bevolking, om een paar dingen te noemen. Daar putten we kracht en creativiteit uit om te innoveren en problemen op te lossen. Problemen die voor andere landen of werelddelen nog lang niet aan de orde zijn. Die zijn nog bezig onze mega kassen en stallen af te nemen. Wij moeten die spullen allang niet meer in ons land zetten en die paar die er al staan zijn voldoende om showroom voor de export te zijn.
Precisielandbouw vind ik daar een mooi woord voor met een veel bredere betekenis. Kleinschalig, slim, technisch, precies, menselijk, verbindend, waarde. Ipv groot, verspillend, anoniem, veel.
Jan Douwe 3.0 wat mij betreft. Lijkt me ook een exportmodel.
Henric, zo zie ik het ook. Zo varen de schepen voorbij en kun je de basislogica redelijk inschatten en de scenario's voor de toekomst bepalen.
Toch is het boeiend, dat de grote industrie denkt dat er iets zou moeten gebeuren terwijl we tevens topsectoren hebben die grote plannen maken met best aardige sommen geld. Onder de linkjes gaat samen al een paar miljard om.
Het eerste linkje is eigenlijk een groep bedrijven die om industriepolitiek vraagt (die er kennelijk niet) is; het tweede linkje is nu juist ons industriebeleid (dat kennelijk niet voldoet). Uiterst verwarrrend allemaal.