1 min
Een opmerkelijk stukje van Unilever's CEO Paul Polman verscheen deze week op de website van The Guardian. Ik noemde hem al verschillende malen een van de weinige echte Food Revolutionairen, maar gaf steeds mijn bedenkingen daarbij omdat een groot bedrijf als het zijne nu eenmaal niet snel kan veranderen zonder heel veel te moeten afschrijven. Reden voor mij om het Midden- en Klein Bedrijf als motor voor vernieuwing van de wereld aan te bevelen. Niettemin toont Polman zich aanmerkelijk radicaler dan ik dacht. Gecalculeerd en wel. I'm impressed.
Onder een kop van groene woorden die vele grote ondernemingen zouden kunnen uitspreken, zegt Polman zaken die menig bedrijf met de ogen zullen doen knipperen. De groene woorden zijn versleten, maar de cijfers waar hij bij aanhaakt zouden enthousiasme mogen wekken.
De CEO van Unilever haakt aan bij de jongste cijfers die laten zien dat de opwarming van de aarde harder gaat dan verwacht. Hij zet aan tot het verlagen van de CO2 emissie met 5% per jaar. Dat is een niveau waar de grote industrie van terugschrikt.
Als ik dan lees de volgende taal lees, realiseer ik me dat Polman echt een verschil wil maken: The latest international talks on climate change give business leaders the opportunity to demonstrate they are part of the solution, not the problem. Het zijn woorden die in combinatie met de cijfers wat betekenen.
Ik lees zijn verhaal in The Guardian als volgt: als we het als grote bedrijven samen doen, kan het. Dat klopt. Samen afschrijven en vernieuwen kan. Unilever gaat het in zijn eentje niet lukken, maar samen wel. Polman goes for president. Iemand moet het doen. Nooit eerder hoorde ik een multinationale CEO zulke verstandige taal uitslaan.
Fotocredits: Paul Polman, World Economic Forum
Dit artikel afdrukken
De CEO van Unilever haakt aan bij de jongste cijfers die laten zien dat de opwarming van de aarde harder gaat dan verwacht. Hij zet aan tot het verlagen van de CO2 emissie met 5% per jaar. Dat is een niveau waar de grote industrie van terugschrikt.
Als ik dan lees de volgende taal lees, realiseer ik me dat Polman echt een verschil wil maken: The latest international talks on climate change give business leaders the opportunity to demonstrate they are part of the solution, not the problem. Het zijn woorden die in combinatie met de cijfers wat betekenen.
Ik lees zijn verhaal in The Guardian als volgt: als we het als grote bedrijven samen doen, kan het. Dat klopt. Samen afschrijven en vernieuwen kan. Unilever gaat het in zijn eentje niet lukken, maar samen wel. Polman goes for president. Iemand moet het doen. Nooit eerder hoorde ik een multinationale CEO zulke verstandige taal uitslaan.
Fotocredits: Paul Polman, World Economic Forum
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dick, Marc, Wouter, Laval, Ik was in een vorig leven 13 jaar drogist... , en voordien zoon van een drogist. Wat haatte ik dat Unilever zeg..met hun vele dure onnodige producten. Ik schreef ze eens eenbrief, met verzoek: Maak die Unoxsoepen eens een stuk MINDER zout. Ik kreeg nooit antwoord. Maar wie weet, mogelijk is het Polman ERNST...... Want zo niet, dan gaat het ook echt verschrikkelijk fout
Ik hoop dat ik het mee mag maken. Unilever maakt met de Sarah Lee's c.s. afspraken. Ze stoppen gezamenlijk met het produceren van ca. 80 % van de bekende merken. Maken openbaar kenbaar dat deze producten niet nuttig zijn. Maken excuses richting de consument: "Sorry dat we dit jullie zo lang in de maag hebben gesplitst, excuus dat we jullie smaak hebben gemanipuleerd en dat jullie kinderen inmiddels onze producten als de norm beschouwen". "Jammer dat de kinderen Cup a Soup wel lekker vinden en de zelfgemaakte groentensoep niet meer". "Excuus voor het niet meer kunnen koken". "We hebben het jullie wel erg gemakkelijk gemaakt".
Over Polman heb ik geen duidelijk mening, ik volg hem niet voldoende daarvoor. Waar ik wel een mening over heb, is wat Dick schrijft in #5. Politici doen er gewoon steeds minder toe. Als ze al ambitieuze plannen zouden hebben, dan worden ze niet uitgevoerd vanwege hun korte THT. Neen, Leiders bij (grote en kleine) bedrijven, waaronder dus Polman die ik niet zo goed ken, die zullen het verschil moeten gaan maken. En ze gaan het ook doen denk ik. We zitten in een duidelijke transitie, en degene die willen blokkeren, of denken dat ze hun tijd kunnen uitzitten, die gaan nog lelijk op hun snufferd vallen. Maar, ja ik wil geen profeet zijn ;-) Kortom, gewoon aan de slag gaan, DOEN in de praktijk. Wetenschappers die alleen maar analyseren op wat er al is, maken het verschil niet. Politici die aan incident politiek blijven doen en geen oog hebben voor het grotere geheel, die zullen ook het verschil niet maken. Vorsers en leiders die hun blik gericht hebben op de toekomst, met oog voor goed opgeleide en goed oplettende samenlevingen, die gaan het wel verschil maken. Groot of klein maakt niet uit. Heb je een goed plan, heb je lef om te gaan doen, en heb je de vaardigheid om mensen aan je te binden het samen met je te doen. Daar gaat het wel om (denk ik). Als Polman tot die categorie hoort, dan heb ik plotseling veel vertrouwen in Unilever als bedrijf. Leuke tijden zijn het.
Om duidelijker te zijn: Polman heeft het besef dat er iets goed scheef loopt en dat we beter naar de dringende zaken die we delen kunnen kijken om van daaruit de toekomst aan te pakken, dan vanuit schone handen ideologie. Onderweg wordt de ruimte voor al die andere dingen geboren, want - zoals hij noteert:
- (naar grote bedrijven:) "We need to showcase the art of the possible rather than highlighting what the obstacles and challenges are."
- (naar grote bedrijven en publiek:) "Last year the impacts of climate change – primarily droughts and flooding – cost Unilever more than €200m (£162m). Even if you can ignore this, or put it down to a one-off, you cannot ignore the growth of social media, which will be ruthless to businesses that are judged to be making the world a worse place, not a better one."
Inderdaad, een man die wil (zo noemen we tegenwoordig een leider, want leiden doe je met z'n allen) en geen profeet. Misschien is de dynamiek van profeten, wetenschap misbruikende charlatans en achter-de-kar-hangers in belanghebbende bedrijven wel het grootste probleem op weg naar de toekomst. Misschien gaat die dynamiek ons wel nekken.
Floor Rusman schrijft vandaag in Opinie&Debat; van NRC H'blad waarom DOHA haar niet interesseert. Politici zouden te weinig ambitieus zijn en moeten komen met haalbare plannen. Wat Polman doet is de per definitie onhaalbare plannen wél haalbaar maken. Zonder bedrijven kunnen politici niets. Hij heeft de ballen die politici niet hebben. Inderdaad Ernesto, dat bedoel ik.
Er zijn mensen die me op twitter verweten dat ik Unilever zomaar z'n GMO-beleid inzake soja vergeef. Ben benieuwd wat mensen daar hier van vinden.