2 min
Over snijplanken gaat het vandaag. Wouter Klootwijk test de wetenschap achter houten snijplanken; hieronder. Elders op Foodlog: Anneloes van Boven las dat de wetenschap minder is gaan geloven in plastic snijplanken.
Gediplomeerd kunstenaar worden, dat kan als volgt. Ga naar een kunstacademie en doe wat de docent zegt. De docent zegt, neem een schetsblok en potloden mee de straat op. Doe verschillende indrukken op en maak er schetsen van. Kom morgen terug op school met het schetsblok. Dan gaan we de indrukken die je hebt vastgelegd op papier, verwerken tot grafische kunst, ik zorg voor hout.
Hout?
De docent zegt dat we gaan houtsnijden. Met gutsjes geulen maken in een plank. Het moet een voorstelling worden, iets wat ergens op lijkt, of nergens op. De verbeelding, uitgegraven in hout, wordt later met zwarte inkt op papier afgedrukt, ingelijst en aan een muur gehangen.
Maar de plank. Wat een schitterend stuk wit hout. Perenhout, zegt de docent. Zacht hout, heel geschikt voor houtsnijwerk.
Het wringt meteen. Ik ken een student die de plank mooier vond, dan wat hij erin zou gaan gutsen. Hij heeft de opleiding niet afgemaakt. En overgevoelig voor mooi hout is hij gebleven. Zoals een perfect kersenhouten snijplankje dat een messenfabrikant aanbeveelt. Omdat het net hard genoeg is om niet meteen doormidden gezaagd te worden als iemand er al te ruig een brood op snijdt, maar net zacht genoeg ook, om het mes niet af te stompen als het met de scherpe snede de plank beroert. Te mooi eigenlijk, het plankje, maar brood snijden moet. Er komen kleine groefjes in. Ze storen niet. Maar die groefjes; niet iedereen is er gelukkig mee. In de groefjes kan zich vuil nestelen en levensgevaarlijke beestjes, wordt verkondigd. Hout is een tiental jaren geleden onhygiënisch verklaard voor gebruik op het aanrecht. Plastic snijplaten zijn beter, schoner.
O ja?
Bij een plasticgelovige vond ik een wit snijplankje in de keuken. Het was vuil. Ik waste het af in heet water. Verrassing: nog steeds vuil. Goed zichtbaar. Donkere strepen in het wit, abstracte kunst en niet weg te poetsen. Met een vergrootglas mijn houten snijplanken geïnspecteerd. Geen vuile groefjes maar brandschone. Ik wist het al wel van wetenschappelijk onderzoek, hout jaagt bacteriën weg of ze gaan er op dood. Maar juist niet op plastic. Wist ik ook, maar had het niet eerder met eigen ogen gezien.
Wie toch nog bang is voor diertjes die we niet kunnen zien, kan voor alle zekerheid de snijplank afwassen met groene zeep. Het ouderwetse goed werkende schoonmaakmiddel dat niets en niemand kwaad doet behalve nou net de kleine diertjes. Goed spul komt uit Deventer, heet niet groene, maar goudzeep van het merk Tricel. Het ander merk, Driehoek, ook niet groen maar keukenstroopbruin, is zopas overgenomen van de reusachtige Unilever die er niets meer in zag. Het stond in alle kranten, want groene zeep zit in de hoofden van journalisten. Jeugdherinneringen. Een kleine fabrikant van milieuvriendelijke schoonmaakmiddelen nam Driehoek over. We zijn gered. Bedenk dat moderne desinfecterende schoonmaakmiddelen wel bacteriën lastig vallen, maar de beestjes binnen de kortste keren immuun maken voor het middel zelf, zodat we verder van huis zijn dan dichtbij met groene zeep.
Maar over hout. Welke snijplank moet ik kiezen, vraagt buurvrouw, die ik van het plastic af hielp. Een min of meer zachte. Er zijn mooie voor niet veel geld, gemaakt van aan elkaar geplakte stroken bamboe. Maar jammer, te hard voor uw mes.
NB: dit stukje verscheen eerder in enkele provinciale kranten
Dit artikel afdrukken
Hout?
De docent zegt dat we gaan houtsnijden. Met gutsjes geulen maken in een plank. Het moet een voorstelling worden, iets wat ergens op lijkt, of nergens op. De verbeelding, uitgegraven in hout, wordt later met zwarte inkt op papier afgedrukt, ingelijst en aan een muur gehangen.
Maar de plank. Wat een schitterend stuk wit hout. Perenhout, zegt de docent. Zacht hout, heel geschikt voor houtsnijwerk.
Het wringt meteen. Ik ken een student die de plank mooier vond, dan wat hij erin zou gaan gutsen. Hij heeft de opleiding niet afgemaakt. En overgevoelig voor mooi hout is hij gebleven. Zoals een perfect kersenhouten snijplankje dat een messenfabrikant aanbeveelt. Omdat het net hard genoeg is om niet meteen doormidden gezaagd te worden als iemand er al te ruig een brood op snijdt, maar net zacht genoeg ook, om het mes niet af te stompen als het met de scherpe snede de plank beroert. Te mooi eigenlijk, het plankje, maar brood snijden moet. Er komen kleine groefjes in. Ze storen niet. Maar die groefjes; niet iedereen is er gelukkig mee. In de groefjes kan zich vuil nestelen en levensgevaarlijke beestjes, wordt verkondigd. Hout is een tiental jaren geleden onhygiënisch verklaard voor gebruik op het aanrecht. Plastic snijplaten zijn beter, schoner.
O ja?
Bij een plasticgelovige vond ik een wit snijplankje in de keuken. Het was vuil. Ik waste het af in heet water. Verrassing: nog steeds vuil. Goed zichtbaar. Donkere strepen in het wit, abstracte kunst en niet weg te poetsen. Met een vergrootglas mijn houten snijplanken geïnspecteerd. Geen vuile groefjes maar brandschone. Ik wist het al wel van wetenschappelijk onderzoek, hout jaagt bacteriën weg of ze gaan er op dood. Maar juist niet op plastic. Wist ik ook, maar had het niet eerder met eigen ogen gezien.
Wie toch nog bang is voor diertjes die we niet kunnen zien, kan voor alle zekerheid de snijplank afwassen met groene zeep. Het ouderwetse goed werkende schoonmaakmiddel dat niets en niemand kwaad doet behalve nou net de kleine diertjes. Goed spul komt uit Deventer, heet niet groene, maar goudzeep van het merk Tricel. Het ander merk, Driehoek, ook niet groen maar keukenstroopbruin, is zopas overgenomen van de reusachtige Unilever die er niets meer in zag. Het stond in alle kranten, want groene zeep zit in de hoofden van journalisten. Jeugdherinneringen. Een kleine fabrikant van milieuvriendelijke schoonmaakmiddelen nam Driehoek over. We zijn gered. Bedenk dat moderne desinfecterende schoonmaakmiddelen wel bacteriën lastig vallen, maar de beestjes binnen de kortste keren immuun maken voor het middel zelf, zodat we verder van huis zijn dan dichtbij met groene zeep.
Maar over hout. Welke snijplank moet ik kiezen, vraagt buurvrouw, die ik van het plastic af hielp. Een min of meer zachte. Er zijn mooie voor niet veel geld, gemaakt van aan elkaar geplakte stroken bamboe. Maar jammer, te hard voor uw mes.
NB: dit stukje verscheen eerder in enkele provinciale kranten
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Zie deze reactie bij de plastic snijplanken.
#Leuk artikel Wouter Klootwijk ! Als oud drogist verkocht ik grote hoeveelheden Driehoek groene of zachte zeep, tegenwoordig ook in meer vloeibare vorm te koop voor weinig geld. Ik herondekte het ca ruim een jaar geleden. Ik houd van Marmoleum vloerbedekking, (De oude gymnastiekzalen
waren bijna allen bedekt met linoleum en Marmoleum vloeren. ) Eerder kocht ik dan de Krommenie lin. reiniger , maar ervaarde, dat die agressieve vloeistof ook de bovenlaag van het zeil aantastte . Ik ging over op een kluit groene Driehoekzeep of Tricel zeep, gemengd met wat scheuten Ammoniak. Het werkte verbluffend. En...20 x goedkoper ! Het nam nog meer vuil van mijn vloer, maar beschadigde mijn vloer beslist minder tot niet! Ik gebruik het nu voor vele andere vieze zaken, als o.a. een vloerkleed, e.d. En wat de snijplanken betreft, ik verkies de hard hout varianten boven de zachtere soorten. Onderzoek alle dingen, maar behoud het goede ! Grote groet, Jan
Onze houten plank bestaat net zoals het oude slagershakblok, uit blokjes hout (es, eik, beuk ?) met de draad dwars in de plank. Snijdt lekker, krijgen we ook niet helemaal schoon (indien nodig tijdens de kooksessie even met de de borstel onder bloedheet water) en gaat zeker niet in de afwasmachine.
Nadeel van hout: holt lichtjes uit. Maar de emotionele band groeit met het gebruik ;-)
Hout wordt nooit gebruikt voor vis of duiven (poep) schoonmaken.
De witte kunststof plank wel, maar ook voor alle andere. Tijdens koken gebruiken we ze door elkaar heen. Bloed en excrementjes worden er meteen afgewassen; heet water en borstel.
Voor slachten van hoenders en hazen gaan oude bullen aan, die nadien per definitie gewassen worden.. Kwestie van hygiëne.
De kans op besmetting lijkt me in de particuliere keuken minimaal.
In de horeca lijkt me de 'koshere strategie' van de gescheiden "melk en vlees" keuken wel noodzaak. Viespeukerij scoort in de horeca om tal van redenen hoger dan bij kleinschalig privé gebruik (hergebruik, versheid op het randje (fin. argument), slordigheid door personeel, verouderde machinerie etc. etc.).
Kruisbesmetting ?
Is het nu typisch Hollands, dat mensen hun mes aflikken als ze in de boter en de jam gezeten hebben ? Zag dat nergens ander.. Viel me voor het eerst op tijdens lichting 67-6.
Ja, voor mij werkt hout het lekkerst met snijden. Schoonmaken? Mijn tip: eerst heet water, borstel er over. Vervolgens flink instrooien met zout, met de borstel verspreiden en even laten intrekken, nog een keer goed borstelen, heet afspoelen en niet met een doek aankomen. Gewoon "aan de lucht" laten drogen.