1 min
Plastic valt als het afgebroken wordt in steeds kleinere deeltjes uiteen: microplastics (kleiner dan 5 millimeter) en zelfs nanoplastic (kleiner dan 1.000 nanometer, een duizendste van een millimeter). Van microplastics weten we inmiddels dat ze overal voorkomen, in de lucht, in schaal- en schelpdieren en zelfs in ons bloed. Hoe schadelijk ze zijn, is (nog) niet duidelijk.
Maar als microplastics al overal om ons heen voorkomen, hoe zit het dan met die nog veel kleinere nanodeeltjes? Hoe gaan planten en bomen daar mee om? Dat onderzocht een team Zwitserse onderzoekers. Zij hingen zaailingen van berken, sparren en eiken met hun onderste worteltjes in water waar ze door zware koolstofisotoop gemarkeerde polystyreen nanodeeltjes aan toegevoegd hadden.
Al na vier dagen konden de onderzoekers de nanoplasticdeeltjes detecteren in het plantenweefsel. Bij de eik en spar vooral in de wortels (ook de hogere), maar bij de berk - die veel water verbruikt - ook in de stam en zelfs de bladeren. Volgens het team gebeurt dat door het xyleem, het transportweefsel in planten dat water en daarin opgeloste stoffen vervoert van de wortels naar de bladeren.
Als vervolgstap wil het team nu nagaan of de nanoplastics invloed hebben op de fotosynthese. "Planten vormen de basis van de voedselketen en plastic kan dus via hen in bos-ecosystemen binnendringen," aldus VRTnws.
Maar als microplastics al overal om ons heen voorkomen, hoe zit het dan met die nog veel kleinere nanodeeltjes? Hoe gaan planten en bomen daar mee om? Dat onderzocht een team Zwitserse onderzoekers. Zij hingen zaailingen van berken, sparren en eiken met hun onderste worteltjes in water waar ze door zware koolstofisotoop gemarkeerde polystyreen nanodeeltjes aan toegevoegd hadden.
Al na vier dagen konden de onderzoekers de nanoplasticdeeltjes detecteren in het plantenweefsel. Bij de eik en spar vooral in de wortels (ook de hogere), maar bij de berk - die veel water verbruikt - ook in de stam en zelfs de bladeren. Volgens het team gebeurt dat door het xyleem, het transportweefsel in planten dat water en daarin opgeloste stoffen vervoert van de wortels naar de bladeren.
Als vervolgstap wil het team nu nagaan of de nanoplastics invloed hebben op de fotosynthese. "Planten vormen de basis van de voedselketen en plastic kan dus via hen in bos-ecosystemen binnendringen," aldus VRTnws.
Planten nemen veel stoffen op die ze zelf niet nodig hebben en er ook geen hinder van ondervinden maar het wel doorgeven. Denk aan jodium, niet het eerste waaraan gedacht wordt bij het bemesten van groentes. De plant red het wel zonder, wij niet.
Bij kleine organismen wordt de inname van kunststofdeeltjes wel merkbaar, ze remmen de groei van algen, veroorzaken misvormingen van watervlooien en verstoren de communicatie tussen kleine organismen en vissen (bron). Kleine organismen die van de plant afhankelijk zijn en onontbeerlijk voor de grotere organismen . . . . . ik weet niet hoe dit afloopt.
Ter afleiding.
Om er alvast aan te wennen, zie je steeds meer plastic planten en bloemen in de tuincentra :)
Kort na elkaar twee berichten: 1) de planetaire grens is overschreden voor chemische vervuiling, waaronder ook 'new entities' vallen, zoals micro plastics , en 2) die voor het zoetwater .
In 2009 zijn 9 planetaire grenzen vastgesteld: klimaat, biodiversiteit, stratosferisch ozon, zuurgraad oceanen, biogeochemische cycli, zoetwater, landgebruik, aerosolen, en chemische vervuiling. In 2015 stelde men dat er vier waren overschreden: biogeochemie (stikstof en fosfor), klimaat, biodiversiteit, en landgebruik.
Daar zijn er nu dan in korte tijd nog twee bij: chemische vervuiling en zoetwater.
Het antropoceen is allang begonnen. Zo noemde de Nederlandse Nobelprijswinnaar Paul Crutzen dergelijke fenomenen.