Snijden op een plastic plank veroorzaakt, ook bij de allerhardste exemplaren, krassen in het oppervlak. Die krasjes zijn moeilijk schoon te maken en daarom verraderlijk. Micro-organismen kunnen zich er gemakkelijk in verstoppen en vermenigvuldigen. Houten planken hebben als voordeel dat de krassen zichzelf weer dichten zodat gevaarlijke micro-organismen in de plank worden ‘opgesloten’. Wie zijn plank netjes schoonmaakt en onderhoudt en niet in het water of onder een plas bloed laat liggen, mag erop rekenen dat die micro-organismen tamelijk snel doodgaan en zich niet kunnen vermenigvuldigen, zegt Cliver op basis van een aantal experimenten. Niettemin blijft het mogelijk dat ingesloten bacteriën toch weer in contact met voedsel komen door een snede in een vers gesloten oppervlak.
HACCP kiest voor kunststof
In heel Europa zijn voedselverwerkers verplicht om een HACCP-plan op te stellen. HACCP staat voor Hazard Analysis and Critical Control Points. Het is een voedselveiligheidsplan dat alle mogelijke voedselveiligheidsgevaren benoemt en beschrijft hoe de risico’s beheerst moeten worden. Een praktische vertaling van een HACCP-plan is te vinden in de hygiënecode van een bedrijfstak. Zo is er bijvoorbeeld een aparte hygiënecode voor de horeca. Restauranteigenaren die zich er niet aan houden, voldoen niet aan de regels en riskeren sancties.
De opstellers van de HACCP-regels hebben bepaald dat Nederlandse horecaondernemers gebruik moeten maken kunststofsnijplanken. Daar is iets voor te zeggen want er zijn wetenschappelijke studies in het voordeel van plastic snijplanken. Om kruisbesmetting te voorkomen is gekozen voor zes kleuren die niet door elkaar gebruikt mogen worden. Rood is voor rauw vlees. Blauw voor rauwe vis. Geel voor gebraden vlees. Groen voor salade of fruit. Bruin voor groente. Wit voor zuivel- en meelproducten.
'Hout gaat langer mee'
Wat is een verstandige keuze voor thuis? Geen enkele plank kan besmettingsgevaar volledig uitsluiten. Werk niet op één plank als je tegelijk groente en fruit, gebraden en rauw vlees verwerkt. Als je plastic planken wilt gebruiken, kies dan voor food-grade high-density polyethylene (HDPE), die zijn het hardst zodat de krasjes langer oppervlakkig blijven en niet al heel snel nestplaatsen voor bacteriën vormen. Voor thuisgebruik zijn zachtere planken in omloop van polyethyleen en polypropyleen. Als je thuis veel snijdt, zul je die regelmatig moeten vervangen. Dat is aan te raden als ze een groot aantal diepe groeven vertonen. De Amerikaanse Food Safety and Inspection Service adviseert ook HDPE-snijplanken met diepe groeven weg te gooien. Volgens Cliver zijn houten planken - mits goed behandeld (en niet in de vaatswasser met agressieve middelen) - duurzamer omdat ze ook na vele jaren gebruik hun antibacteriële werking houden.
Na 20 jaar bakkeleien over de voordelen van plastic en hout in de keuken, begint het erop te lijken dat je thuis waarschijnlijk het beste voor hout kunt kiezen. Na gebruik zorgvuldig afspoelen, goed aan de lucht laten drogen en zo'n plank gaat jarenlang mee.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
In Groot-Brittannië is nu een restaurant beboet voor het serveren van gerechten op trendy houten planken. De planken waren onhygiënisch. Een restaurant in Birmingham kreeg voor het herhaaldelijk serveren van voedsel op de vieze houten planken een boete van £50.000, schrijft de DailyMail.
ps boerenkool koop ik alleen maar voorgesneden ;) (ik weet maar al te goed hoe die eruit ziet en wat een klus het is om die fijn te hakken ( o nee golvend snijden ;) , als de prijs niet uitmaakt... en de kwaliteit niet minder is... itt voorgesneden bladgroenten van 2 dagen oud.
@11: het ligt bij voedingseducatie/ bewustzijn toch op een heel ander niveau. 'Nostalgische' gevoelens? Dat is iets anders dan 'traditionele gezonde keuken'. Een mooie mediterrane salade bij het ontbijt wordt een verslaving als je het gewend bent. Dan maar 3 minuten actief eerder opstaan...
Factoren die mede pleiten voor voedingsonderwijs:
- de epidemie aan 'welvaartsziekten' die vele miljarden per jaar kost.... en veel bijbehorende ellende... die fundamenteel bestreden kan worden hiermee
- voeding is een primaire levensbehoefte, goede voeding essentieel. Smaakvolle voeding leren kennen en leren gebruiken - niet die standaard smaakjes, is hierbij een essentieel element.
- voedselproductie, lokaal en kwalitatief, is hiermee onlosmakelijk verbonden - met navenant belang.
- als een stadskind niet eens weet hoe een aantal groenten er in het echt uitzien is er iets fundamenteels mis.
- wanneer en waar leert een mens hoe voeding goed en lekker te bereiden als dat niet thuis gebeurt?
en een snel mes en goede plank helpen mee om binnen de tijd een van die gezonde en super lekkere '15 minutes meals' van Jamie Oliver te bereiden... voor je op de sofa ploft voor de tv om 24 Kitchen of The Terminator te bekijken ;) (of de kinderen een verhaaltje voor te lezen... klinkt nostalgisch maar is fundamenteel!)
Een aantal kruidenpotten ipv kant-en-klare kruidenmixen met smaakversterkers kosten je 30 seconden extra om toe te voegen... het is de kennis van smaken die telt.
Voeding als vak in basis- en voortgezet onderwijs? Daar is heel veel voor te zeggen.
@10: Er zijn veel onderwerpen die aandacht in het onderwijs verdienen. Zwemles, burgerschap, kritisch lezen en mediagebruik, voedingsleer en kookles, techniek, financiële planning, relaties, filosofie, ik roep maar wat dingen die ik zinnig vind.
Koken zit dan wellicht in de hoek van een fietsband plakken of weten hoe je een lamp ophangt: nuttig en waardevol, maar ergens ook overbodig zolang je voldoende verdient om het uit te besteden. Om eerlijk te zijn denk ik dat de romantiek van de volledig zelfbereide
maaltijd ook samenhangt met jeugdherinneringen, en aan fulltime moeder- en huisvrouwschap.
Zelf kook ik veel, van kale ingrediënten vanwege dieeteisen (zoutarm), maar ook uit romantiek en een gevoelsmatige behoefte aan zelfredzaamheid en keuzevrijheid. Ik denk alleen niet dat dat voor iedereen de juiste oplossing is en ik ben er van overtuigd dat dit verder opschuift in de toekomst.
Collega's met kleine kinderen (en werkende partners) vertellen dat ze bij thuiskomst ongeveer een kwartier hebben om eten op tafel te krijgen. Panklare diepvriesgroenten, kant-en-klare kruidenmengsels en zelfs voorgegaarde koolhydraten zijn dan ideaal. Geen snijplank bij nodig :-)
@9: zonde van de mooie messen.... die hoe dan ook bijgehouden moeten worden - of het nu na 1 maand of 5 is. Mijn jongste zoon heeft inmiddels 3 topstages gehad bij restaurants die dat wel deden (ik kan me ook niet goed een serieus restaurant voorstellen waar dat niet gebeurt), net zoals pannen inbranden e.d.
Door de thuiskok wordt dit meestal verwaarloosd ja... vroeger niet, toen werden veel vaker de 'messen geslepen'... maar kon je ook geen voorgesneden producten kopen. En vele toepassingen lukken ook wel met een botter mes.. sterker... ik kan me gerapporteerde problemen herinneren met die 'spaarmessen' van de AH... die zo enorm scherp zijn dat mensen er niet mee overweg kunnen.
De nadelen van die botheid worden maar voor lief genomen.... omdat de techniek en kennis ontbreekt. Terwijl een scherp mes een enorm genot is om (snel en goed) mee te kunnen werken.
Als we het dan hebben over voedingsbewustzijn en educatie op scholen, mogen deze technische (en HAACP) aspecten eigenlijk niet vergeten worden - wat er (mede) voor pleit om niet alleen voedingseducatie op basisscholen structureel te maken, maar ook in het voortgezet onderwijs!