Het proces begint met het versnipperen van plastic. Dat wordt in een reactor met ammoniumhydroxide afgebroken. In een volgende stap krijgen bacteriën - hele alledaagse, die ook in composthopen voorkomen - de afgebroken deeltjes gevoerd en kunnen ze zich vrijelijk vermenigvuldigen. Vervolgens worden ze gedroogd tot een voedzaam poeder dat bestaat uit een eiwitrijke mix met bovendien vetten en koolhydraten. Het zou naar gist ruiken.
Het poeder is geschikt als vervanger van vlees of zuivel, bijvoorbeeld voor militairen. Die worden daardoor minder afhankelijk van kwetsbare bevoorradingslijnen. Bovendien hoeven ze het plasticafval dat ze produceren niet meer te verbranden. Behalve slim is het een eigentijdse oplossing: voer de eiwittransitie uit met plastic flessen en verpakkingen.
Het zou natuurlijk ook een moderne oplossing zijn om plastic op deze manier op te waarderen tot vlees- en zuivelvanger voor de consumptie door gewone burgers. Of het publiek bereid is om microben te eten die plastic afbreken, is de vraag. Het griezelt al bij insecten en wordt steeds banger voor de microplastics in hun waterfles.
Voorlopig lijken eiwitten van plasticetende bacteriën vooral een innovatie voor het leger en noodsituaties. Op lange termijn, kunnen deze nieuwe vormen van 'vlees' en 'zuivel' op basis van plastic als voedingsbodem verrassende oplossingen bieden om afval op te waarderen tot voedsel voor mensen zonder dat er landbouw voor nodig is.
De onderzoekers zijn er zeker dat er niets ongezonds in hun gedroogde microben zit. Ze hebben toelatingen op de markt aangevraagd in de VS en de EU. Voor de VS verwachten ze eind dit jaar toestemming te krijgen. De EU is strenger. Wat het lastig maakt, is dat de micro-organismen waarvan de producten al zijn toegelaten voor menselijke consumptie juist niet van plastic houden. Wel toegelaten zijn de 'beestjes' die bijvoorbeeld yoghurt-makers, wijnmakers en bierbrouwers gebruiken om producten te fermenteren, zoals melkzuurbacteriën en een aantal gistsoorten.
Een van de vragen bij het maken van technologisch geproduceerd voedsel is of het voedingskundig wel compleet is. Ten aanzien van vlees speelt altijd weer de vraag hoe het zit met vitamine B12. Van veganisten is bekend dat zij op moeten passen (lees: supplementen moeten nemen) genoeg B12 binnen te krijgen. Wellicht heeft een andere onderzoeksgroep voor hen ook een biotech-oplossing gevonden. Onderzoekers uit IJsland, Denemarken en Oostenrijk zijn erin geslaagd met geavanceerde biotechnologie spirulina te kweken die biologisch actieve vitamine B12 bevat, vergelijkbaar met de hoeveelheid B12 in rundvlees. Dit is een doorbraak, omdat meer dan een miljard mensen wereldwijd te weinig B12 binnenkrijgen. Als de biotech-spirulina op schaal kan worden geproduceerd, biedt deze aanvullende uitvinding een potentieel duurzaam en diervriendelijk alternatief voor vlees en zuivel.
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Klopt, voedseltechnologie innovatie is vaak vanuit het militaire complex gepushed.
Het is wel bijzonder dat grote voedingstechnologische ontwikkelingen zoals conserveren in blik en margarine hun oorsprong vinden in oorlogen... Waarbij ik even in het midden laat of het de gezondheid dient.