Het valt vandaag in verschillende regionale kranten te lezen: dit beest houdt fruittelers uit hun slaap.
De halsbandparkiet is een soort papegaai. Het dier is zo groot als een kleine tortelduif met een lange staart en is inmiddels gewoner dan een mus in de bomen aan de Amsterdamse grachten waar mensen hem lieten ontsnappen.
Persdienstauteur Patrick Wiercx schrijft dat het dier de steden uitvliegt en in Zuid-Holland en Utrecht inmiddels het boerengebied opzoekt. Daar eet hij onder meer graag van het fruit dat aan de bomen hangt. Appels en peren vindt de kleine papegaai heerlijk.
Daarom houdt hij peren- en andere boeren uit hun slaap. Op verzoek van de NVWA onderzoekt het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) waar het beest allemaal huist tegenwoordig. Boeren die de vogel zien moeten CLM onmiddellijk waarschuwen via de speciale website. Dan kan de schade die het dier aanricht worden bepaald en - eventueel - worden vastgesteld dat het moet worden weggevangen. En daar begint het gedoe. Dat mag niet van de dierwelzijnsorganisaties.
De oude Romeinen waren verzot op papegaaientongetjes, een exclusieve delicatesse. Perenboeren verdienen weinig. Mogen ze daarom toch zeldzame papegaaientongetjes zelf schieten en verkopen aan de leden van Slow Food? Het beest hoort hier immers niet. Het is een zogenaamde exoot.
Halsbandparkieten hebben echt een geweldig leven en het is een beetje zonde om ze weg te gooien.
Fotocredits: Halsbandparkiet, Pieter van Marion
Dit artikel afdrukken
Persdienstauteur Patrick Wiercx schrijft dat het dier de steden uitvliegt en in Zuid-Holland en Utrecht inmiddels het boerengebied opzoekt. Daar eet hij onder meer graag van het fruit dat aan de bomen hangt. Appels en peren vindt de kleine papegaai heerlijk.
Daarom houdt hij peren- en andere boeren uit hun slaap. Op verzoek van de NVWA onderzoekt het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) waar het beest allemaal huist tegenwoordig. Boeren die de vogel zien moeten CLM onmiddellijk waarschuwen via de speciale website. Dan kan de schade die het dier aanricht worden bepaald en - eventueel - worden vastgesteld dat het moet worden weggevangen. En daar begint het gedoe. Dat mag niet van de dierwelzijnsorganisaties.
De oude Romeinen waren verzot op papegaaientongetjes, een exclusieve delicatesse. Perenboeren verdienen weinig. Mogen ze daarom toch zeldzame papegaaientongetjes zelf schieten en verkopen aan de leden van Slow Food? Het beest hoort hier immers niet. Het is een zogenaamde exoot.
Halsbandparkieten hebben echt een geweldig leven en het is een beetje zonde om ze weg te gooien.
Fotocredits: Halsbandparkiet, Pieter van Marion
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Verwilderde (kriel)kip vind je op meerdere plaatsen, Dirk.
Een bekende was (en is? - tijdje niet meer geweest -) bij de Ikea in Utrecht, en ook langs de N446 is zo'n plekje. Geen idee of die ook "beschermd" zijn. ;-)
Wij hadden er, die zich al snel aan de rand van de Kootwijkse zandverstuiving thuis gingen voelen, en in de bomen overnachtten. Kloekjes beschermen hun kuikens zeer effectief door bijvoorbeeld een al te nieuwsgierige hond in zijn neus te pikken.
Ik wist het ook niet, maar soepeend en soepgans zijn blijkbaar de Nederlandse benamingen voor de Anas platyrhynchos domesticus en de Anser anser domesticus.
Zo leer je nog eens wat op Foodlog. "Soepkip" is juist weer geen soort...
De kraai die jij vreest blijkt inmiddels reeds "huiskraai" genoemd te worden, en de stand mag beperkt worden. In Australië zijn ze uitgeroeid uit angst voor plaagvorming.
De Nymphicus hollandicus doet zijn naam juist weer géén eer aan...
@ dick: over die kip als verwilderde exoot: in het utrechtse julianapark zaten tot voor kort (en nu nog wel wat) veel verwilderde krielkippen die daar jaar op jaar broeddden en zichzelf wisten uit te breiden , krielkippen hebben de mens niet echt nodig (alhoewel, wat bijvoeding, pizzas, brood enzo versmaden ze niet) en weten hun kuikens ook redelijk goed tegen eksters en katten te beschermen, maar zo bont als de nijlgans en de parkiet maken ze het gelukkig nergens. wat versta je onder een soepeend? kan ik niet vinden in mijn vogelgids! ik zit met angst en beven te wachten op de uitbreiding van de Indische kraai, die heeft het strandleven rond Mombasa en Malindi behoorlijk verziekt, en is ook al aan onze kust gesignaleerd.
Ze kunnen idd een flinke plaag zijn. Waar mijn ouders vorig jaar nog woonden ,was hemelsbreed een perk op zo'n kilometer of 1,5-2 afstand waar ze voornamelijk zaten, maar ze vonden de bomen en struiken in de wijk ook heel fijn, omdat je daar allerlei voedsel kon vinden. Mijn moder hing altijd nootjes voor de mezen op, maar die beesten gingen het op het laatst overheersen, toen is mijn moeder maar een hele tijd gestopt met voer ophangen, op het laatst waren ze weg. Maar ze zjn inmiddels wel zo talrijk als duiven en duiven kunnen ook voor flink wat overlast zorgen, vangen en afmaken vind ik dan geen probleem, niet voor duiven, maar ook niet voor die parkieten, hoe lief ze er ook uitzien, overlast en plaag is nu eenmaal niet prettig.
We komen inderdaad om in de exoten, Dirk: de kat, stadsduif, soepeend, karper, goudvis.
Aan sommige komen we maar al te graag: de kip: exoot, met incidentele! voortplanting.
Nick Trachet weet te melden dat je er een heel goede bouillon van kunt trekken (papegaaiensoep), dat heeft hij dan gemeen (dat eetbare) met die andere steeds lastiger wordende exoot, de Egyptische gans (zie bijv AH kookschrift van Paula Muyrers, nijlgans in kriekbier, hmmmmm, met ontheffing geschoten??): door de dierenvrienden komen we langzamerhand om in de exoten om ons heen, om naar te kijken, want aankomen niet( voorbeelden van nog wel bejaagbare exoten: fazant en konijn)!