Paardenleed verminderen? Nogmaals: beloon de slachters

In de documentaire 'A Web of Lies' doen de Animal Welfare Foundation en Tierschutzbund Zürich uit de doeken hoe in Argentinië "gestolen, gewonde en verwaarloosde paarden worden geslacht onder gruwelijke omstandigheden." Ook in Canada, Australië en Uruguay gaat het mis. De beelden zijn ten hemel schreiend. De beschuldigende vinger is meer dan duidelijk. Wetgeving voor dierenwelzijn ontbreekt of wordt niet gehandhaafd.

Petitie
Om daar een eind aan te maken, zijn diverse dierenorganisaties, waaronder Dier&Recht, een petitie gestart. Al jaren wijzen de dierenorganisaties op misstanden rondom de paardenslacht. Mede door hun toedoen en dat van onder meer Eyes on Animals is de import van paardenvlees uit Brazilië en Mexico is opgeschort.

Dit keer roepen de dierenwelzijnsorganisaties de Eurocommissarissen Stella Kyriakides (Gezondheid) en Valdis Dombrovskis (Handel) op tot een Europees importverbod op paardenvlees uit Argentinië, Australië, Uruguay en Canada. Deze landen kunnen niet garanderen dat ze zich aan de geldende Europese dierenwelzijnseisen houden. Ook willen de dierenorganisaties dat de welzijnseisen in exporterende landen gelijk getrokken worden met de Europese en dat de tracing-systematiek onafhankelijk ingericht wordt van wat paardeneigenaren en -handelaren aandragen. Dit laatste met het oog op de risico's van (verboden) medicijngebruik en dus de voedselveiligheid.



Nederland zou zich bovendien nog eens extra achter de oren moeten krabben, want ons land is 'de grootste importeur van Argentijns paardenvlees' van de EU. Dat laatste is logisch. De Rotterdamse haven is nu eenmaal de grootste voedselhaven van Europa. En ja, in Nederland wordt paardenvlees verwerkt in snacks als kroketten en frikandellen. Een paardenworst lusten de meeste mensen ook nog wel, al is het aantal paardenslagers in Nederland inmiddels zo ongeveer op de vingers van één hand te tellen.

Paardenvlees is niet zo maar vlees. Het is heel duurzaam omdat het eten ervan het weggooien van goed vlees voorkomt. Het vlees is als het ware een bijproduct, omdat je paarden niet als vleesdieren voor de slacht kunt houden. Ze eten per kilo vlees aanzienlijk meer dan een koe; dat kan op geen enkele manier economisch uit. Paarden zijn vleesdieren, maar werkpaarden, renpaarden, trekpaarden, raspaarden, rijpaarden of knuffelpaarden. Maak je er paardenvlees van, dan is dat geen 'vleesproductie', maar 'recycling'. Het alternatief is de dieren te euthanaseren en verbranden in een biomassacentrale. Zo wordt er groene stroom gemaakt, maar dat is zonde van de voedzame eiwitten.

Emotie werkt tegen het welzijn van het dier
Voor de meeste Zuid-Amerikanen, zegt voormalig paardenslachter Jack van Messel die er jaren werkte, is een paard een werkpaard. Is het 'op', dan breng je het naar de slacht. Dan krijg je er nog wat geld voor. Verbranden voor stroom is niet aan de orde omdat het een gaucho in Zuid-Amerika geld kost in plaats van oplevert. "Met zo'n importverbod bereik je precies het tegenovergestelde," zegt hij. "Als de afzetmarkt door een eventueel importverbod wegvalt, gaat de waarde van de paarden verder omlaag. Je kunt je voorstellen wat dat inhoudt voor het dierenwelzijn."

Van Messel raadt de dierenorganisaties aan op een ander paard te wedden. "Wil je je punt maken, haal dan het element 'zielig' eruit. Die emotie vertekent het beeld. Waar het om gaat is dat die paarden goed behandeld worden. Belóón degenen die het goed doen en zich aan de regels houden." Hoe Van Messel dat precies ziet, legde hij op Foodlog in 2014 al eens uitgebreid uit. De korte samenvatting: eis dat vlees dat onze havens binnenkomt is voorzien van een certificaat voor goed behandelde en geslachte paarden dat wordt afgegeven door een solide controle-organisatie. Dat kost circa 15 cent per kilo paardenvlees.