Verduurzamen is een werkwoord! Stap voor stap werken aan verduurzaming van de voedselproductie en consumptie. De markt zal het echter niet alleen doen. Een van de leden van het platform zei: 'De consument is de mug en de productieketen een olifant'. Het platform concludeerde dat de overheid daarom richting moet geven en kiezen. Zij moet zorgen voor een eenduidige definitie van duurzaam voedsel, hierbij zullen keuzes gemaakt moeten worden. Deze definitie dient zowel in de keten als richting consument te worden uitgedragen. Consumenten hebben behoefte aan een soort ‘duurzaamheidsboodschappenlijstje’, want ze weten niet meer wanneer ze het goed doen. De overheid kan zich niet beperken tot het verleiden van duurzamer gedrag bij consumenten, dat zal te weinig effect hebben. En hier ligt ook een rol voor het bedrijfsleven, die zal moeten komen met aantrekkelijke producten die verleiden tot een duurzamere consumptie.
De overheid moet werken aan systeemverandering in de landbouw en aan het verduurzamen van ketens op Europees niveau. Door duidelijke kaders te stellen wordt beleid effectiever en is het voor consumenten mogelijk bewuste keuzes te maken.
Het platform signaleerde verder een gebrek aan warenkennis bij de Nederlandse consument; consumenten weten niet meer waar hun voedsel vandaan komt. Daarom adviseert het LNV Consumentenplatform de overheid actiever en prominenter dan nu informatie aan te bieden. Door de communicatie duidelijker en persoonlijker te maken. 'Zet een rolmodel in', 'Zorg dat duurzaamheid meer fun wordt' en 'Maak een voedselwijzer'. Men vindt het belangrijk inzicht te krijgen hoe supermarkten hun prijzen bepalen. Nu kunnen, om verschillende redenen, niet altijd reële prijzen worden gehanteerd. Dit kan leiden tot verwarring in de markt en bij consumenten en staat daarmee duurzaam consumeren in de weg. Ook ziet het platform een rol weggelegd voor de overheid als het gaat om misleiding van consumenten te voorkomen. Het platform vindt duurzaam voedsel een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de keten, nu is het belangrijk dat de overheid haar verantwoordelijkheid neemt en zorgt voor duidelijkheid.
Marijke Vos is voorzitter van het LNV Consumentenplatform
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
De consument dient de mier te zijn tov de olifant, niet de mug! Doodkietelen hoeft niet, maar de consument hoeft zich ook niet te laten vertrappen door de productieketen.
De overheid kan pas een rol spelen wanneer er een duidelijk herkenbare definitie van 'duurzaam voedsel' is, ontdaan van modekreten. En niet iedere twee maanden een andere definitie, of een aangepaste definitie, of een uitgebreide definitie (foodmiles, diervriendelijkheid, gezond).
En wat betreft het informatie aanbieden: laatst zag ik een 'schijf van vijf' van het Voedingscentrum in een ziekenhuis hangen. Apart, ruim bemeten vakje voor water en thee. Sinds wanneer is dat voeding? Dat soort overheidsvoorlichting kan beter achterwege blijven. Natuurlijk is voldoende vocht belangrijk, maar deze wijze van informatie presenteren behoeft zoveel uitleg, dat je het beter kunt laten.
"Daarom adviseert het LNV Consumentenplatform de overheid actiever en prominenter dan nu informatie aan te bieden. Door de communicatie duidelijker en persoonlijker te maken. 'Zet een rolmodel in', 'Zorg dat duurzaamheid meer fun wordt' en 'Maak een voedselwijzer'"
Dat zijn nogal traditionele en weinig impactvolle commmunicatievormen. Begin eerst met beter te informeren per product. En kies voor simpele uitvoerbare tips: eens per week geen vlees, doe boodschappen met de fiets, eet groente van het seizoen..
Als ik dit stuk lees, krijg ik geen enkel gevoel van urgentie. Is die conclusie terecht? Wie gaat de vonk geven, waardoor er echt iets gaat gebeuren?
De meeste mensen (itt tot de bezoekers van Foodlog) willen niet precies weten waar hun eten vandaan komt. Die informatie is voor de meeste mensen al toegankelijk, toch koesteren de meeste mensen hun onwetendheid. Deze maatregelen zijn puur symbolisch en zullen dus ook geen fundamentele verandering teweeg brengen.
De meest effectieve en directe manier om met de consument te communiceren is via zijn portemonnee. Als duurzaamheid, of beter gezegd onduurzaamheid, doorklinkt in de prijs is dat direct zichtbaar voor iedereen en kan de consument een bewuste keuze maken. Het lijkt me ondoenlijk om voor elk product de milieubelasting te bepalen, maar waarom niet beginnen met de meest belastende 20%? Het zou me niet verbazen als ook hier de 80/20 regel geldt, 20% van al het voedsel zorgt voor 80% van de lasten.
Kweekvis uit Azië is goedkoper dan Nederlandse kweekvis (mede) vanwege onduurzame productie. Wat is dan de meest effectieve manier om de consument een "bewuste" keuze te laten maken, voorlichting over de milieuproblemen in Azië die in het gunstigste slechts een klein publiek bereikt of de onduurzaamheid laten doorwerken in de prijs waardoor de reële prijs voor iedereen onmiddellijk zichtbaar is?
Duurzaam betekend: voorzien in de behoefte van nu zonder de mogelijkheid van behoeftevoorziening in de toekomst in gevaar te brengen.
Producten alszodanig zijn dus intrinsiek niet duurzaam in deze betekenis. Wel de productieprocessen. Geef producenten een duurzaamheids label net als auto's. HOe roder het label hoe duurder de belasting die de overheid aan producent oplegt. Geld ook voor import.
Dan krijgt niet de consument de keus om te kiezen maar de producent krijgt de kans om zich positief te onderscheiden. Doet hij dit dan betaalt hij minder beslasting waardoor de producten vanzelf goedkoper worden, waardoor de consument dus eerder voor duurzaam geproduceerd kiest. Je kunt niet van de consument verwachten dat hij duurdere producten gaat kopen om fabrikanten duurzamer te laten produceren. Dit zal volgens mij wereldwijd geregeld moeten zijn. Label is gebaserd op materiaalkeuze, levensduur, en milieuverontreiniging. Ik zie kansen!