imageHet moet mij toch even van het hart. Ik heb de publiciteitsgolf van het nieuwe boek van Hans Melissen met meer dan gemengde gevoelens gevolgd.
Waarom?

Ik heb een broertje dood aan mensen die zich vanwege vage kwaliteiten, maar met een grote vriendenkring en de juiste BN’ers om zich heen, een naam weten te vestigen in een vak waar ze zelfs als consument nog nauwelijks boven de toonbank uitkomen.

Hans Melissen is producer en cameraman. Speelt chef-kok bij een kookclub van mannelijke kookologen. Na de inspannende kookprestatie eten ze het boeltje op. Daarbij zal zeker menig glas wijn gedronken worden. Niks mis mee.

Het wordt een andere zaak als dit soort lieden op basis van het aantal geleegde flessen opeens no-nonsense gastronoom menen te zijn. Wat zij ook mogen dromen, zo werkt het niet. Koken en combineren vergt wel degelijke een echte en zelfs theoretische ondergrond. En daarnaast bovendien de nodige vlieguren, met echte gasten!

Maar goed, brutalen hebben nu eenmaal meer dan de halve wereld. Niet gehinderd door zelfkennis of enige bescheidenheid geeft Melissen adviezen die simpelweg incorrect zijn, blijkt hij bang voor avontuur en meent hij desondanks een lange neus te moeten maken naar iedereen die als professioneel sommelier of wijnschrijver zijn brood verdient! Door zijn stijl en no-nonsense aanpak spreekt deze Nieuwe Wijn Profeet een groot publiek aan. Het beste wat hij ermee kan bereiken is een hoger landelijk verbruik van wijn p.p. – we zitten nu op 23 liter. Professionals hebben er niks aan en zien het lijk al drijven: terug naar het stenen tijdperk en gewoon zuipen!!! Prima boek als je dat wilt, maar waarom heb je daar überhaupt een boek voor nodig?

Wil je genotverhogende inhoud, lees dan gewoon de klassieken - van Hugh Johnson en Hubrecht Duijker tot Jancis Robinson. Vind je dat ouwe mottenballen? Lees dan Matt Skinner, het Australische wijnmaatje - 'hey mate!'- van Jamie Oliver. Dan heb je én kennis waardoor je lekkerder kunt eten en drinken én een stijl van vandaag.

Maar in godsnaam, géén Hans Melissen. Da's terug naar de tijd van de AH Pinard uit de jaren '60 van de vorige eeuw. Ik hoop zelfs dat De Slegte de overgebleven exemplaren straks gewoon bij het oud papier laat doen!

Trouwens, die Pinard, die ging toch ook zo'n beetje bij alles ;-)
Dit artikel afdrukken