Het moet mij toch even van het hart. Ik heb de publiciteitsgolf van het nieuwe boek van Hans Melissen met meer dan gemengde gevoelens gevolgd.
Waarom?
Ik heb een broertje dood aan mensen die zich vanwege vage kwaliteiten, maar met een grote vriendenkring en de juiste BN’ers om zich heen, een naam weten te vestigen in een vak waar ze zelfs als consument nog nauwelijks boven de toonbank uitkomen.
Hans Melissen is producer en cameraman. Speelt chef-kok bij een kookclub van mannelijke kookologen. Na de inspannende kookprestatie eten ze het boeltje op. Daarbij zal zeker menig glas wijn gedronken worden. Niks mis mee.
Het wordt een andere zaak als dit soort lieden op basis van het aantal geleegde flessen opeens no-nonsense gastronoom menen te zijn. Wat zij ook mogen dromen, zo werkt het niet. Koken en combineren vergt wel degelijke een echte en zelfs theoretische ondergrond. En daarnaast bovendien de nodige vlieguren, met echte gasten!
Maar goed, brutalen hebben nu eenmaal meer dan de halve wereld. Niet gehinderd door zelfkennis of enige bescheidenheid geeft Melissen adviezen die simpelweg incorrect zijn, blijkt hij bang voor avontuur en meent hij desondanks een lange neus te moeten maken naar iedereen die als professioneel sommelier of wijnschrijver zijn brood verdient! Door zijn stijl en no-nonsense aanpak spreekt deze Nieuwe Wijn Profeet een groot publiek aan. Het beste wat hij ermee kan bereiken is een hoger landelijk verbruik van wijn p.p. – we zitten nu op 23 liter. Professionals hebben er niks aan en zien het lijk al drijven: terug naar het stenen tijdperk en gewoon zuipen!!! Prima boek als je dat wilt, maar waarom heb je daar überhaupt een boek voor nodig?
Wil je genotverhogende inhoud, lees dan gewoon de klassieken - van Hugh Johnson en Hubrecht Duijker tot Jancis Robinson. Vind je dat ouwe mottenballen? Lees dan Matt Skinner, het Australische wijnmaatje - 'hey mate!'- van Jamie Oliver. Dan heb je én kennis waardoor je lekkerder kunt eten en drinken én een stijl van vandaag.
Maar in godsnaam, géén Hans Melissen. Da's terug naar de tijd van de AH Pinard uit de jaren '60 van de vorige eeuw. Ik hoop zelfs dat De Slegte de overgebleven exemplaren straks gewoon bij het oud papier laat doen!
Trouwens, die Pinard, die ging toch ook zo'n beetje bij alles ;-)
Dit artikel afdrukken
Waarom?
Ik heb een broertje dood aan mensen die zich vanwege vage kwaliteiten, maar met een grote vriendenkring en de juiste BN’ers om zich heen, een naam weten te vestigen in een vak waar ze zelfs als consument nog nauwelijks boven de toonbank uitkomen.
Hans Melissen is producer en cameraman. Speelt chef-kok bij een kookclub van mannelijke kookologen. Na de inspannende kookprestatie eten ze het boeltje op. Daarbij zal zeker menig glas wijn gedronken worden. Niks mis mee.
Het wordt een andere zaak als dit soort lieden op basis van het aantal geleegde flessen opeens no-nonsense gastronoom menen te zijn. Wat zij ook mogen dromen, zo werkt het niet. Koken en combineren vergt wel degelijke een echte en zelfs theoretische ondergrond. En daarnaast bovendien de nodige vlieguren, met echte gasten!
Maar goed, brutalen hebben nu eenmaal meer dan de halve wereld. Niet gehinderd door zelfkennis of enige bescheidenheid geeft Melissen adviezen die simpelweg incorrect zijn, blijkt hij bang voor avontuur en meent hij desondanks een lange neus te moeten maken naar iedereen die als professioneel sommelier of wijnschrijver zijn brood verdient! Door zijn stijl en no-nonsense aanpak spreekt deze Nieuwe Wijn Profeet een groot publiek aan. Het beste wat hij ermee kan bereiken is een hoger landelijk verbruik van wijn p.p. – we zitten nu op 23 liter. Professionals hebben er niks aan en zien het lijk al drijven: terug naar het stenen tijdperk en gewoon zuipen!!! Prima boek als je dat wilt, maar waarom heb je daar überhaupt een boek voor nodig?
Wil je genotverhogende inhoud, lees dan gewoon de klassieken - van Hugh Johnson en Hubrecht Duijker tot Jancis Robinson. Vind je dat ouwe mottenballen? Lees dan Matt Skinner, het Australische wijnmaatje - 'hey mate!'- van Jamie Oliver. Dan heb je én kennis waardoor je lekkerder kunt eten en drinken én een stijl van vandaag.
Maar in godsnaam, géén Hans Melissen. Da's terug naar de tijd van de AH Pinard uit de jaren '60 van de vorige eeuw. Ik hoop zelfs dat De Slegte de overgebleven exemplaren straks gewoon bij het oud papier laat doen!
Trouwens, die Pinard, die ging toch ook zo'n beetje bij alles ;-)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Al gevonden!
Zie /diningandwining.com (onderaan)
Even iets anders: Ik ben niet zo heel lang geleden een e-book over wijn tegengekomen en kan hem niet terugvinden. Het was een heel toegankelijk geschreven verhaal in PDF formaat. Iemand???
Peter, als je de functionaliteit laat varen, is het ook een goed, want lekker geschreven boek. Het stukje op Nu.Z staat er overigens al net zo lang als hier. Er wordt daar een beetje trager vervest dan hier ;-)
Hi Dick, ik kom hier toch nog eens op terug (via Nu.nl zakelijk staat dit onderwerp opeens als iets actueels vermeld)
Je mag van mij Ailko best verdedigen en voor hem gaan staan, maar mijn punt was dat hij een boek aanviel dat hij niet eens gelezen had!!!
Bovendien was het een zeer persoonlijke aanval met allerlei pertinente onwaarheden.
Ik heb WIJNEN MET EEN LANGE NEUS net aan mijn zakenrelaties kado gedaan en tot nu toe krijg ik alleen maar zeer enthousiaste reacties. Ook al vind jij het een "ego-document" (welk boek is dat niet?) het is wel een erg leuk geschreven boek!
Ho Peter, nou ga ik toch even voor Ailko staan. Hij zwengelt een terechte discussie aan. Even heel bot neergezet: gaan we allemaal gezellig babbelen of gaan we het ergens over hebben?
De toon en woordkeus waren sterk. Sterker wellicht dan ons lekker diverterend tijdsgewricht wil. Daarover is genoeg gezegd hierboven.
Het boek is een ego-document. Als mensen het kopen en het leuk vinden is er dus behoefte aan. Of het past daarover een minachtend oordeel te hebben is economisch in ieder geval geen vraag. Inhoudelijk is het wel een punt: er is nl. op hetzelfde niveau van leukigheid wellicht iets te doen wat de consument méér oplevert. OK, dat is pedant. Maar wat is er mis met goedwillende opvoedkundige neigingen?
Serieus genoeg geweest. Misschien aardig: op wining&dining wordt momenteel wat gegeit over een soortgelijk onderwerp. Ben benieuwd of het toch nog een relletje wordt! De 'lelijkerd' daar is een Ailko die René heet en het alleen op papier doet.
Schandaal doet tenslotte lezen ;-)