1 min
Kieskeurige eters zijn zo geworden door het gedrag van hun ouders. Dat concludeert Amerikaanse onderzoekers in een studie verschenen in het wetenschappelijk tijdschrift Pediatrics, schrijft CNN.
Onderzoekers van de Universiteit van Michigan volgden 300 ouder-kind-koppels gedurende 5 jaar. De deelnemende gezinnen zaten op of onder het armoedeniveau zoals de Amerikaanse overheid dat definieert: een inkomen van maximaal $25.000 per jaar om een gezin van 4 personen mee te onderhouden. De deelnemende ouders vulden een vragenlijst in over de mate van kieskeurigheid van het kind en hoe zij daarmee omgingen. Ze deden dat 4 keer: toen het kind 4, 5, 8 en 9 jaar oud was.
Van de deelnemende kinderen viel 15% in de groep 'zeer kieskeurige eters'. Zij weigerden groenten te eten en werden zenuwachtig als er iets nieuws op tafel werd gezet. De minst kieskeurige eters bleken te worden opgevoed door ouders die niet moeilijk deden over eten en er weinig regeltjes aan verbonden.
Een dwingende sfeer met veel beperkingen lijkt tot kieskeurigere eters te leiden. Kinderen associëren eten dan met negatieve ervaringen. Juist goedbedoelde uitspraken als ‘wanneer je je groente opeet, mag je een toetje’ kunnen een averechts effect hebben. Dan kan zelfs het spelen van vliegtuigspelletjes niet meer helpen.
Onderzoekers van de Universiteit van Michigan volgden 300 ouder-kind-koppels gedurende 5 jaar. De deelnemende gezinnen zaten op of onder het armoedeniveau zoals de Amerikaanse overheid dat definieert: een inkomen van maximaal $25.000 per jaar om een gezin van 4 personen mee te onderhouden. De deelnemende ouders vulden een vragenlijst in over de mate van kieskeurigheid van het kind en hoe zij daarmee omgingen. Ze deden dat 4 keer: toen het kind 4, 5, 8 en 9 jaar oud was.
Van de deelnemende kinderen viel 15% in de groep 'zeer kieskeurige eters'. Zij weigerden groenten te eten en werden zenuwachtig als er iets nieuws op tafel werd gezet. De minst kieskeurige eters bleken te worden opgevoed door ouders die niet moeilijk deden over eten en er weinig regeltjes aan verbonden.
Een dwingende sfeer met veel beperkingen lijkt tot kieskeurigere eters te leiden. Kinderen associëren eten dan met negatieve ervaringen. Juist goedbedoelde uitspraken als ‘wanneer je je groente opeet, mag je een toetje’ kunnen een averechts effect hebben. Dan kan zelfs het spelen van vliegtuigspelletjes niet meer helpen.
Wat fijn dat mijn wijze oude Grootmoe nu door de wetenschap gelijk krijgt. Zij zei het al: moeilijke eters worden niet geboren, maar gemaakt. En inderdaad, meestal door de ouders en omdat de z spastisch doen over eten (ziektes daargelaten)Als kinderen na de periode van uitsluitend melk voeding (ongeveer 6 maanden) de overgang gaan maken naar vast voedsel, werkt dat het beste door kinderen iets te eten aan te bieden als je zelf ook zit om iets te eten of drinken. Eten is vooral een sociaal gebeuren en zeker voor een beginnende eter gaat het nog niet over voedsel tot je nemen, maar leren wat dat eigenlijk is, voedsel, en in welke variaties van kleur, geur en structuur en smaak natuurlijk, het allemaal komt. Daarom krijgt een kind in de beginperiode liefst herkenbaar voedsel in een zo origineel mogelijke staat en in stukken die minimaal zo groot zijn als zijn eigen vuist. Dit laatste is vanwege de fijne motoriek die nog niet zo ver is en vooral als beveiliging tegen verslikken. en vooral zelf laten pakken en verwerken. Kinderen die op die manier beginnen aan vast voedsel worden vrijwel nooit kieskeurige eters (met uitzondering van fases waarin het ene voedsel al dan niet favorieter is dan het andere) (en met uitzondering van de ''zelf limiterende'' kinderen met een zware allergie of een of andere metabole stoornis, zoals lactose intolerantie of coeliakie en zo)
Kinderen ?
Misschien spelen teveel aan keus en overdaad een rol. In de 50er jaren haalde je het niet in je harsens om met een vies gezicht je bord van je af te duwen.
Dat had 2 redenen:
1. Keus was beperkt, je dacht niet in allerlei alternatieven, en je was gewoon simpel blij als het etenstijd was. Als je moeder riep op straat, dan holde je hard naar huis.
2. Respect voor wat je moeder maakt voor jou. Ik kijk met afgrijzen naar de jongeren die te lui en vadsig zijn om zelf hun lunchpakket te maken, en wat ma zorgzaam samenstelde, met een achteloos gebaar wegflikkeren in een vuilnisbak op school. Tijdens mijn scholenproject alleen volle vuilnisbakken met pakjes brood gezien.
Half 'on topic'.
Men leert in Nederland ook kinderen niet kennis maken met andere producten. Raar voorbeeld is het kindermenu. Zelfs in betere restaurants. Is nu door heel de EU een trieste mode. Zeker in toeristengebieden die je culinair beter kunt mijden.
Wij bestelden voor de kleintjes alleen een bordje en bestek en lieten ze mee ons mee eten.
Geen Pinokkio of vieze burger met ketschuptroep. Ook gebeurde het, dat de restaurateur spontaan zei: ‘Ik maak zelf wel iets leuks grappigs van wat jullie eten’. Als het dan op de rekening ontbrak, wat van ons niet hoefde, zei hij glimlachend ‘Dat worden klanten voor de toekomst'
Toen het tieners waren, moesten we voor hen uitkijken. Ze graasden de kaart af naar de meest bijzondere en duurdere dingen. Papa, mag ik dat proberen ? Dat ken ik niet !
Vieze eters, zegt men hier, die worden gemaakt. Soit !
En van iemand die alles lust, zegt men "Die vreet van'tjeele verken !".
En dat klopt. Neus, oren, poten knieën, lever, nieren, spek, gekuiste darmen en maag (Tripes)...
Ik zou het voor Hollandse vrienden niet eens op tafel willen zetten..
Een boeren gerecht, niet eens haute cuisine, als "Rognons d'agneau à la moutarde à l'ancienne' ?
Ik zou dat niet op tafel durven zetten.
De nieren van een lammetje ?
Getsi ! bah...
Ik ben ook altijd een kieskeurige eter geweest. Als kind weigerde ik het meeste eten. Later bleek ik gevoelige darmen te hebben en daardoor inderdaad erg moet uitkijken met wat ik wanneer in welke hoeveelheid eet, anders zit ik met buikpijn. M'n ouders wisten daar niks van, alhoewel ze wel een stuk relaxter werden met dwingen toen bleek dat de buikpijn van m'n zus door lactose intolerantie kwam terwijl ze altijd verplicht melk moest drinken. Als ik t niet wou dan hoefde het niet. In mijn geval dus niet kieskeurig door mijn ouders opvoeding maar (epi? )genetisch.
Laat de kids maar eens zelf los gaan in de keuken, dan lusten ze opeens alles.
Ik heb altijd dezelfde lijn gevolgd als Sander in #2 . Ik heb een tweeling van inmiddels 16, waarvan de één alles eet en de ander kieskeurig is. De één eet al vanaf haar tweede jaar alle soorten fruit die ze kan vinden, de ander laat het links liggen. Het ligt volgens mij niet alleen aan de opvoeding.