2 min
Nog maar een eeuw geleden was het niet ongewoon om langs de Amerikaanse westkust meer dan 50 kilo wegende chinookzalmen aan de haak te slaan. Vandaag komen die reuzenvissen nauwelijks meer voor. Ze worden overbevist. Maar niet door de mens.
Orca's (orcinus orca), in het Engels killer whales, gedijen uitstekend ter hoogte van Alaska. Hun groeiende aantallen lijken de oorzaak van het verdwijnen van grote chinookzalmen. Dat vermoedt Jan Ohlberger, wetenschapper aan de University of Washington tenminste.
Ohlberger houdt zich bezig met de 'krimpende' chinookzalmen van de laatste decennia. Al sinds de jaren '80 is bekend dat zalmen steeds kleiner worden, als gevolg van een eeuw lang dammen bouwen, overbevissing, verlies van habitat en verdringing door kweekzalm, schrijft NPR. De afgelopen 15 jaar is het tempo waarin de zalmen kleiner worden alleen nog maar versneld, ondanks het feit dat er minder dammen gebouwd worden en dat we minder zijn gaan vissen. Dat beschrijft Ohlberger in een nieuwe studie die werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Fish and Fisheries.
"Het is een interessante 'twist' om de zeezoogdieren de schuld te geven," zegt Ken Balcomb van het Amerikaanse Centrum voor Walvisonderzoek, die verder niet bij het onderzoek betrokken was. "Ik zou eerst willen weten hoe de chinookzalm in de afgelopen 12.000 jaar zo groot heeft kunnen worden, in de aanwezigheid van hele horden aan predatoren die het juist voorzien hadden op de grootste exemplaren. Ondanks die natuurlijke vijanden heeft Moeder Natuur de Chinook met die uitzonderlijke grootte bedeeld." Ook Balcomb wijst op overbevissing, verlies van habitat en zalmkwekerijen die het genenreservoir van de wilde chinook hebben verdund als oorzaken voor de krimpende chinookzalm. Hij vult nog aan dat de kleinere chinookzalm minder eitjes legt dan de grote, en dat het hen meer moeite kost diepe 'gravelnesten' te graven, waarin de eitjes veilig zijn in het snelstromende water. Hoe dan ook, de krimpende chinookzalm gaat ál zijn predatoren voor problemen stellen, of ze nu vingers of vinnen hebben. "Als het puntje bij het paaltje komt, moeten de walvissen eten om te overleven. De mens heeft dat gewoon niet voldoende voorzien in zijn visserijbeheer-sommetjes".
Dit artikel afdrukken
Ohlberger houdt zich bezig met de 'krimpende' chinookzalmen van de laatste decennia. Al sinds de jaren '80 is bekend dat zalmen steeds kleiner worden, als gevolg van een eeuw lang dammen bouwen, overbevissing, verlies van habitat en verdringing door kweekzalm, schrijft NPR. De afgelopen 15 jaar is het tempo waarin de zalmen kleiner worden alleen nog maar versneld, ondanks het feit dat er minder dammen gebouwd worden en dat we minder zijn gaan vissen. Dat beschrijft Ohlberger in een nieuwe studie die werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Fish and Fisheries.
Sinds het midden van de jaren '70 is wat de orca's aan zalm eten verdubbeld, terwijl de visvangst met een derde teruggelopen isEen gemiddelde chinookzalm leeft vijf of 6 jaar in de oceaan, na eerder 2 jaar in zoet water doorgebracht te hebben. Daarna komt hij weer terug naar zijn geboortegrond om daar te paren. Ohlberger constateert dat de oudere en dus grotere vissen 'verdwenen' zijn. Het zijn de jongere vissen die terugkomen naar de paaigronden. En als het niet de mens is die de grootste chinookzalmen vangt en opeet, dan blijft er nog maar één andere top-predator over: de orca. Naar schatting eten de 2.300 orca's in de de Noordoostelijke Stille Oceaan jaarlijk zo'n 9 miljoen kilo chinookzalm - de grootste en vetste vis die er rondzwemt. Dat is ongeveer evenveel als de commerciële visvangst binnenhaalt. Sinds het midden van de jaren '70 is wat de orca's aan zalm eten verdubbeld, terwijl de visvangst met een derde teruggelopen is.
"Het is een interessante 'twist' om de zeezoogdieren de schuld te geven," zegt Ken Balcomb van het Amerikaanse Centrum voor Walvisonderzoek, die verder niet bij het onderzoek betrokken was. "Ik zou eerst willen weten hoe de chinookzalm in de afgelopen 12.000 jaar zo groot heeft kunnen worden, in de aanwezigheid van hele horden aan predatoren die het juist voorzien hadden op de grootste exemplaren. Ondanks die natuurlijke vijanden heeft Moeder Natuur de Chinook met die uitzonderlijke grootte bedeeld." Ook Balcomb wijst op overbevissing, verlies van habitat en zalmkwekerijen die het genenreservoir van de wilde chinook hebben verdund als oorzaken voor de krimpende chinookzalm. Hij vult nog aan dat de kleinere chinookzalm minder eitjes legt dan de grote, en dat het hen meer moeite kost diepe 'gravelnesten' te graven, waarin de eitjes veilig zijn in het snelstromende water. Hoe dan ook, de krimpende chinookzalm gaat ál zijn predatoren voor problemen stellen, of ze nu vingers of vinnen hebben. "Als het puntje bij het paaltje komt, moeten de walvissen eten om te overleven. De mens heeft dat gewoon niet voldoende voorzien in zijn visserijbeheer-sommetjes".
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 29 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 29 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
" Orca’s eten grote zalmen voor onze neus weg ". . . inclusief al het plastic in de zalm. :-(
Er bestaat ook de onderzoek over dat door vermindering van de top-predatoren juist de diversiteit en de prooi populatie afneemt. En mogelijk ligt er ook een vervuilingsoorzaak aan de basis van de verdwijning van de chinookzalm.
Ik heb het oorspronkelijke artikel maar eens 'in vogelvlucht' gelezen. Interessante studie, met heel veel statistisch geweld. Dit is 1 op 1 een kopie van een deel van de oorspronkelijke conclusies:
"Our qualitative assessment of the potential causes of changes in age-size structure suggests that common hypotheses such as harvest, environmental change and hatchery effects are not consistent with nor sufficient to explain observed patterns of demographic change in Chinook salmon observed across space and time. The causes of the declining size and age trends are likely complex and involve multiple factors that may interact. Changes in predation rates on the oldest and largest fish by expanding populations of resident killer whales is a hypothesis that appears largely consistent with the observed changes, but it remains untested. In the light of the presented findings, this and other hypotheses should be evaluated in more detail in future studies before firm conclusions about the underlying causes can be drawn."
Onderzoeker sluit de rol van orca's niet uit, maar bewijzen zijn er ook niet. Alleen een hypothese/vermoeden. Ik vind dat het bericht op Foodlog de inhoud niet juist weergeeft, om te beginnen met de suggestieve titel. Wellicht beter de bron controleren als uit 2e hand (NPR?) wordt geciteerd. We hebben al zoveel vooringenomenheid als het gaat om de concurrenten van de mens als predator, dat komt ons blijkbaar goed uit. Laten we hiermee voorzichtig zijn. Orca's werden nooit bejaagd, pas na ca. 1950 lees ik in het artikel. Dus ik sluit me voorlopig aan bij andere commentaren, waarin het ook toch wel opvallend genoemd wordt dat na tienduizenden jaren zonder jacht op orca's nu de grote zalmen de laatste jaren wel 'teveel' door hen worden voor onze neus worden weggegeten.
Frank-Eric, in het draadje over de Oostvaardersplassen zei Jopie Duijnhouwer dat natuurbeheer een vorm van tuinieren is. Zoiets is hier ook aan de orde, zij het in ons directe voedselbelang en in de volle natuur.
De onderzoekers zeggen dat de visstandbeheerders onvoldoende rekening hebben gehouden met deze grote rover. De vraag die nu rijst, is precies de vraag die Jos Hugense stelt: afschieten dan maar omdat ze aan onze zalm zitten of zullen we maar inschikken en ze de buit gunnen? De orca's en wij zijn aan de top van de voedselketen elkaars directe concurrenten.
' Het zijn de jongere vissen die terugkomen naar de paaigronden.' Blijven ze nu dan korter op zee dan die 6 jaar, en waarom is dat dan?
Trouwens, de suggestie dat walvissen aan 'overbevissing' doen vind ik een verkeerde, ook al zouden ze zoiets doen.