Ondertussen vertelt het verhaal van de dag door onze lens: voeding, gezondheid, landbouw, levensmiddelenmarketing, voedselpolitiek en aan landgebruik gerelateerde energie- en watervraagstukken – waar nodig tot op (geo)politieke schaal.
In de Ondertussen van vrijdag 6 december vallen mij deze berichten op:
- een vraatzuchtige rups bedreigt de wereldvoedselvoorziening (Vork). Het gaat om de Fall Armyworm. Deze ‘legerworm’ is vanuit Zuid-Amerika aan een opmars bezig in vooral Afrika en Azië. In één nacht kan het beestje een heel akkerbouwperceel vernietigen. Legerwormen houden van een tachtigtal gewassen zoals katoen, tabak, suikermais, rijst, pinda's en zelfs fruit. In totaal is de rups nu uitgewaaierd naar 44 landen wereldwijd. In Afrika heeft het insect ondertussen al in 28 landen een verwoestend effect. Op basis van schattingen voor 2018 gaat er alleen al in Afrika jaarlijks tot 17,7 miljoen ton maïs verloren aan deze plaag. De wereldvoedselorganisatie FAO luidt de alarmbel en lanceerde afgelopen week het drie jaar durende actieprogramma ‘Global Action for Fall Armyworm Control’.
- in Zimbabwe heeft bijna de helft van de bevolking te weinig te eten, 7,7 miljoen mensen. Dat is een gevolg van economische crisis en klimaatproblemen. Deze week maakte het Wereldvoedselprogramma (WFP) bekend 4,1 miljoen Zimbabwanen op korte termijn voedselhulp te willen geven, een verdubbeling van het huidige aantal mensen dat hulp krijgt. Op MO* vertelt VN-rapporteur Hilal Elver over de “verbijsterende” situatie. Zo zouden de Zimbabwanen maar eenmaal per dag eten. Volgens Elver moeten de sancties op het land worden opgeheven, net als de obsessie voor mais als voedsel. “Het traditionele Afrikaanse voedsel is zeer geschikt voor de omgeving. Traditionele granen hebben veel minder water nodig dan maïs. Het land moet hiernaar terugkeren.”
- Antonia Mazel onderzocht hoe voedsel de afgelopen 20 jaar steeds meer een instrument werd voor politieke en maatschappelijke veranderingen (Vrij Nederland). Nieuwe voedselbewegingen die eind twintigste eeuw opkwamen, hebben het publieke debat over voedsel sterk beïnvloed. Uit protest tegen McDonald’s (Slow Food), voor gezondere schoolkantines (Jamie Oliver) en koken en tuinieren als een vorm van micro-politiek in de VS (Michael Pollan) kwamen de bewegingen op gang met het idee dat je de wereld kunt veranderen via je bord en boodschappenmand. Food is een lifestyle geworden, schrijft Mazel. “De nieuwe elite onderscheidt zich niet meer met luxe en materieel bezit, maar met yoga, kimchi en havermelk.” Maar tegelijkertijd is stemmen met je vork niet voldoende, aldus Mazel, “we moeten ook onze politieke stem inzetten om meer regulering en wetgeving af te dwingen voor een duurzamer, inclusiever en gezonder voedselsysteem”.
De ‘nieuwe’ voedselbeweging viert dinsdag, op Terra Madre Day, haar 30-jarige bestaan. Sinds de oprichting in 1989 in Italië is de Slow Food beweging gegroeid van 15 naar 160 landen, met meer dan een miljoen leden, vrijwilligers en activisten. Om dit jubileum te vieren organiseren Slow Food communities over de hele wereld diners, proeverijen, workshops en andere feestelijke evenementen in het teken van ‘good, clean en fair’ voedsel voor iedereen.
Check Ondertussen dat onderwijl alweer verder is!
Dit artikel afdrukken
- een vraatzuchtige rups bedreigt de wereldvoedselvoorziening (Vork). Het gaat om de Fall Armyworm. Deze ‘legerworm’ is vanuit Zuid-Amerika aan een opmars bezig in vooral Afrika en Azië. In één nacht kan het beestje een heel akkerbouwperceel vernietigen. Legerwormen houden van een tachtigtal gewassen zoals katoen, tabak, suikermais, rijst, pinda's en zelfs fruit. In totaal is de rups nu uitgewaaierd naar 44 landen wereldwijd. In Afrika heeft het insect ondertussen al in 28 landen een verwoestend effect. Op basis van schattingen voor 2018 gaat er alleen al in Afrika jaarlijks tot 17,7 miljoen ton maïs verloren aan deze plaag. De wereldvoedselorganisatie FAO luidt de alarmbel en lanceerde afgelopen week het drie jaar durende actieprogramma ‘Global Action for Fall Armyworm Control’.
- in Zimbabwe heeft bijna de helft van de bevolking te weinig te eten, 7,7 miljoen mensen. Dat is een gevolg van economische crisis en klimaatproblemen. Deze week maakte het Wereldvoedselprogramma (WFP) bekend 4,1 miljoen Zimbabwanen op korte termijn voedselhulp te willen geven, een verdubbeling van het huidige aantal mensen dat hulp krijgt. Op MO* vertelt VN-rapporteur Hilal Elver over de “verbijsterende” situatie. Zo zouden de Zimbabwanen maar eenmaal per dag eten. Volgens Elver moeten de sancties op het land worden opgeheven, net als de obsessie voor mais als voedsel. “Het traditionele Afrikaanse voedsel is zeer geschikt voor de omgeving. Traditionele granen hebben veel minder water nodig dan maïs. Het land moet hiernaar terugkeren.”
- Antonia Mazel onderzocht hoe voedsel de afgelopen 20 jaar steeds meer een instrument werd voor politieke en maatschappelijke veranderingen (Vrij Nederland). Nieuwe voedselbewegingen die eind twintigste eeuw opkwamen, hebben het publieke debat over voedsel sterk beïnvloed. Uit protest tegen McDonald’s (Slow Food), voor gezondere schoolkantines (Jamie Oliver) en koken en tuinieren als een vorm van micro-politiek in de VS (Michael Pollan) kwamen de bewegingen op gang met het idee dat je de wereld kunt veranderen via je bord en boodschappenmand. Food is een lifestyle geworden, schrijft Mazel. “De nieuwe elite onderscheidt zich niet meer met luxe en materieel bezit, maar met yoga, kimchi en havermelk.” Maar tegelijkertijd is stemmen met je vork niet voldoende, aldus Mazel, “we moeten ook onze politieke stem inzetten om meer regulering en wetgeving af te dwingen voor een duurzamer, inclusiever en gezonder voedselsysteem”.
De ‘nieuwe’ voedselbeweging viert dinsdag, op Terra Madre Day, haar 30-jarige bestaan. Sinds de oprichting in 1989 in Italië is de Slow Food beweging gegroeid van 15 naar 160 landen, met meer dan een miljoen leden, vrijwilligers en activisten. Om dit jubileum te vieren organiseren Slow Food communities over de hele wereld diners, proeverijen, workshops en andere feestelijke evenementen in het teken van ‘good, clean en fair’ voedsel voor iedereen.
Check Ondertussen dat onderwijl alweer verder is!
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Wouter: een geintegreerde bestrijding die wel redelijk schijnt te werken staat bekend als "push-pull". Oorspronkelijk uitgevonden om maisstengelboorder te beheren, maar het werkt blijkbaar ook voor armyworm. Je plant olifantsgras (Pennisetum purpureum) rond de mais, en Desmodium (een peulplant) ertussenin. De armyworm motten houden niet van Desmodium, maar wel van Pennisetum. Ze leggen dan hun eieren hoofdzakelijk op de Pennisetum. Alleen heeft die plakkerige haartjes, die het moeilijk maken voor de net uitgekomen rupsjes om rond te kruipen en aan de kost te komen. De meesten sterven van de honger. Je moet dan nog wel wat bestrijding uitvoeren, maar lang niet zoveel.
Wat betreft de Fall Army Worm is het extra zorgwekkend dat bij dit insect resistentie is gevonden tegen tenminste 29 insecticiden.
En zelfs tegen eiwitten van het biologische middel Bacillus thuringiensis (Bt).
Er zal dus naar andere biologische antagonisten moeten worden gezocht. Doorgaans worden die gevonden in het oorsprongsgebied van de plaagsoort, i.c. Amerika.
Omdat deze rups zich snel kan vermenigvuldigen en verspreiden, zullen alleen die predatoren en parasieten effectief kunnen zijn die dat net zo snel of nog sneller kunnen.
Soms lukt het ook om antagonisten te kweken in fabrieken en met vliegtuigen te verspreiden. Spectaculair succesverhaal op dat gebied is de cassavewolluis, die kon worden bestreden met een in Paraguay ontdekte en doorgekweekte parasitaire wesp.
Je kunt ook denken aan rups-resistente rassen van o.a. maïs, maar ik vrees dat zulke resistenties vroeg of laat zullen worden doorbroken door mutaties van de rups. Dat kan ook gebeuren bij een sluipwesp of bacterie, maar die kan zich veel sneller aanpassen dan plantenveredeling dat kan.
Opmerkelijk trouwens dat het blad Vork, dat de milieubeweging regelmatig beticht van alarmisme en onderschatting van de technologie, nu zelf groot alarm slaat.
Natuurlijk, Anton, de situatie van 25 jaar geleden, toen ik voor het eerst kennis maakte met Zimbabwe, met 2 paralelle werelden in een land was een onhoudbare situatie.
Maar wat ik zeggen wil is, dat er heel veel gekeken wordt door deskundigen naar de inputs, water, kunstmest en zaaizaad bijvoorbeeld, maar maar ik denk dat, en misschien vlieg ik nu wel uit de bocht, dat Afrika geen boeren heeft.
Boer zijn heeft geen status bij de Afrikaanse bevolking. Iedereen die kan studeren gaat iets anders studeren, of misschien wel agronomie, maar gaat niet zelf aan het boeren.
Ik peins me al 25 jaar suf over deze situatie en kan er nog steeds met mijn verstand niet bij.
Ene Niek Koning, naar ik me meen te herinneren, heeft eens een studie gedaan naar het waarom er wel in Azie een grote agrarische ontwikkeling heeft plaatsgevonden en waarom in Afrika niet.
Misschien moet hier meer naar gekeken worden. Het is hier ergens op foodlog nog wel te vinden denk ik, Dick Veerman heeft hem volgens mij geinterviewd.
Willem!!!! Alle boeren = een kleine 5000 bevoorrechte witte boeren om plaats te maken voor de hoeveel miljoen (ongeveer 2 miljoen huishoudens) zwarte boeren. Dat de Fast Track Land Reform (FTLR- heerlijk euphemisme voor land grabbing) nou niet geweldig verliep komt ook omdat boeren opeens geen geld meer konden lenen met land als onderpand (want....contested!), dat alle donor fondsen opdroogden (commerciële landbouw had altijd vrij makkelijk toegang tot kredieten) en dat er een aantal vreselijk droge jaren bovenop kwamen (plus de oorlog in DRC etc. etc. ). Dus er zijn meerdere redenen voor de huidige toestand. Maar inderdaad het vertrek van zoveel kennis en ervaring los je niet één twee drie op. Het glas is toch half vol: er wordt weer volop tabak geteeld, met 'command agriculture' heeft de overheid 3 jaar geleden de mais productie weer een duw in de goede richting gegeven. Maar ben het met je eens: 't is niet meer wat het geweest is en.....dat is misschien maar goed ook, want met 5000 blanke boeren met een bedenkelijke manier waarop ze ooit het land verkregen het halve land en de beste gronden bezittten (bezetten? Het ligt maar vanuit wiens perspectief je het bekijkt) klopte toch ook niet helemaal.
Even kort door de bocht, maar ik kan het niet laten: eerst alle boeren het land uit jagen en nu klagen over honger......