Lees ook
Katan schrijft: "Sommige voedingsstoffen komen vooral of uitsluitend voor in vlees, eieren en zuivel en minder of helemaal niet in planten. Daardoor kunnen veganisten tekorten krijgen; dat is met name voor kinderen een serieus risico."

Volgens Katan is het bijna geen doen om als veganist van alles genoeg binnen te krijgen en van niets te veel. Hij geeft verschillende voorbeelden. Hij wijst er onder meer op dat het onverstandig is om als veganist biologisch brood te eten omdat daar geen jodium aan wordt toegevoegd, terwijl veganisten vrijwel geen andere bronnen (zoals bijvoorbeeld vis) eten waaruit ze die stof binnen te krijgen. Daardoor lopen biologisch etende veganisten een hoger risico op schildklierproblemen.

Gebreksziekten
Katan stoort zich aan de teloorgang van de bevoegdheid van overheid om de toevoeging van vitamines en mineralen aan voedsel voor te schrijven. Katan: "Het begon in 1973 toen de Hoge Raad bepaalde dat fluoridering van drinkwater tegen de wet was. Dat leidde ertoe dat arme kinderen meer rotte kiezen kregen dan rijke, want hoogopgeleide ouders gaven hun kinderen vaak fluortabletjes. Daarna volgde afschaffing van de meeste regels voor toevoeging van voedingsstoffen. Het idee was dat de zelfstandige burger zelf wel kon uitmaken wat gezond is. Hoogopgeleiden kunnen dat gemiddeld echter beter dan laag opgeleiden; dat is een van de redenen dat hoogopgeleiden gemiddeld twaalf jaar langer gezond blijven." Volgens Katan is gezond veganistisch eten echter "zelfs voor academici niet simpel."

Kort gezegd: Katan waarschuwt voor de gebreksziekten en -aandoeningen die weer zullen ontstaan, als we het menu waar we de afgelopen 60 jaar aan gewend zijn geraakt op grote schaal omgooien. In zijn NRC-column spreekt hij zich nadrukkelijk uit voor een aanmerkelijk meer plantaardig menu, maar wijst hij op het feit dat we niet moeten denken dat ons lichaam vanzelf alle stoffen binnenkrijgt die het nodig heeft. Tot WO II kende ook de rijke wereld nog gebreksziekten. Pas de grote welvaartsontwikkeling sinds de jaren '50 van de vorige eeuw maakte daar een einde aan.

Andere belangen
In reactie op pleidooien van onder meer het Voedingscentrum voor een meer plantaardig dieet wees vanmiddag diëtiste Janet Noome op het feit dat de 'minder dieren eten'-agenda niet dezelfde belangen dient als de gezondheidsagenda. Stephan Peters - voormalig wetenschappelijk medewerker van het Voedingscentrum, nu werkzaam bij de Nederlandse Zuivelorganisatie - viel haar bij.




Dit artikel afdrukken