Wie stelt de juiste vragen en welke onderzoeken geven - in ieder geval bij benadering - de juiste antwoorden? Andere vraag: wat zijn de goede vragen eigenlijk om de Nederlandse stikstofcrisis op te lossen?

Nederland is één van dé stikstof-hotspots van de EU. Ons land zit in een spanningsveld. Het beschikt over perfecte grond voor landbouw en een hoge natuurlijke biodiversiteit. Tegelijk een land vol andere activiteiten die niet allemaal tegelijk maximaal kunnen worden ontplooid.

Jan-Willem Erisman maakt een onderscheid tussen 1) de opgave waar de hoogste rechter de regering op korte termijn voor plaatst en 2) de ruimtelijke ordeningsvraagstukken waar ons land op langere termijn antwoorden moet geven.

Conclusie van Erisman: zowel Nederland als het buitenland moeten 50% in stikstofuitstoot terug. Wie dat besluit, vermijd alle nu uitgebroken gedoe over wie welk aandeel heeft in de neerslag van stikstof op natuurgebieden

Moed maakt de beleidsinspanning weer eenvoudig
Ingewikkelder hoeft de beleidsinspanning niet te zijn. Niettemin verkeert het stikstofdossier nu al bijna een jaar in een impasse. De overheid zou de moed moeten hebben om bij wet vast te leggen dat iedereen met die 50% terug moet. Dat creëert weer een gezamenlijk perspectief.

Doet de overheid dat, dan polariseert de discussie niet langer en gaat iedereen met dezelfde opdracht aan de slag. Maak die maatregelen wel specifiek per vorm van stikstof-uitstoot: onderscheid stikstofoxiden en de biologische processen die ammoniakvorming veroorzaken. Stikstofoxiden zijn een louter technologisch vraagstuk, zegt Erisman. Ammoniak is een vraagstuk dat in hoge mate met eenvoudige, natuurlijke middelen moet worden voorkomen in plaats van met technologische hoogstandjes weer moet worden opgelost, vindt hij. Minder inputs, dan hoef je de gevolgen daarvan ook niet te corrigeren.



Erisman analyseert tevens waarom de discussies over details zo dominant zijn geworden, terwijl de echte beleidsvragen naar de achtergrond zijn verdwenen.

Een gesprek waar premier Rutte en landbouwminister Schouten naar zouden moeten luisteren: zolang geen heldere beleidskeuzen worden gemaakt, zullen de getroffen partijen steeds de doelstellingen en middelen om die te bereiken ter discussie blijven stellen. Met alle gevolgen van polarisatie in de politiek van dien.
Dit artikel afdrukken