1 min
De stikstofcrisis ging onlangs een nieuwe fase in door nieuwe cijfers van het Mesdagfonds. Ze wijken fors af van de cijfers van het RIVM. Dat zou ook kunnen liggen aan een andere grondslag. GroenLinks en D66 doen de cijfers af als onwetenschappelijke fröbelarij vanuit een boerenlobby. Het CDA wil ze wel serieus nemen. Op welke vragen geven welke cijfers antwoord en welke vragen zijn relevant? Ik ging langs bij professor Jan-Willem Erisman, vermoedelijk de nummer één in de informele hiërarchie van stikstofexperts in ons land, en vroeg hem die vragen te willen beantwoorden.
Wie stelt de juiste vragen en welke onderzoeken geven - in ieder geval bij benadering - de juiste antwoorden? Andere vraag: wat zijn de goede vragen eigenlijk om de Nederlandse stikstofcrisis op te lossen?
Nederland is één van dé stikstof-hotspots van de EU. Ons land zit in een spanningsveld. Het beschikt over perfecte grond voor landbouw en een hoge natuurlijke biodiversiteit. Tegelijk een land vol andere activiteiten die niet allemaal tegelijk maximaal kunnen worden ontplooid.
Jan-Willem Erisman maakt een onderscheid tussen 1) de opgave waar de hoogste rechter de regering op korte termijn voor plaatst en 2) de ruimtelijke ordeningsvraagstukken waar ons land op langere termijn antwoorden moet geven.
Conclusie van Erisman: zowel Nederland als het buitenland moeten 50% in stikstofuitstoot terug. Wie dat besluit, vermijd alle nu uitgebroken gedoe over wie welk aandeel heeft in de neerslag van stikstof op natuurgebieden
Moed maakt de beleidsinspanning weer eenvoudig
Ingewikkelder hoeft de beleidsinspanning niet te zijn. Niettemin verkeert het stikstofdossier nu al bijna een jaar in een impasse. De overheid zou de moed moeten hebben om bij wet vast te leggen dat iedereen met die 50% terug moet. Dat creëert weer een gezamenlijk perspectief.
Doet de overheid dat, dan polariseert de discussie niet langer en gaat iedereen met dezelfde opdracht aan de slag. Maak die maatregelen wel specifiek per vorm van stikstof-uitstoot: onderscheid stikstofoxiden en de biologische processen die ammoniakvorming veroorzaken. Stikstofoxiden zijn een louter technologisch vraagstuk, zegt Erisman. Ammoniak is een vraagstuk dat in hoge mate met eenvoudige, natuurlijke middelen moet worden voorkomen in plaats van met technologische hoogstandjes weer moet worden opgelost, vindt hij. Minder inputs, dan hoef je de gevolgen daarvan ook niet te corrigeren.
Erisman analyseert tevens waarom de discussies over details zo dominant zijn geworden, terwijl de echte beleidsvragen naar de achtergrond zijn verdwenen.
Een gesprek waar premier Rutte en landbouwminister Schouten naar zouden moeten luisteren: zolang geen heldere beleidskeuzen worden gemaakt, zullen de getroffen partijen steeds de doelstellingen en middelen om die te bereiken ter discussie blijven stellen. Met alle gevolgen van polarisatie in de politiek van dien.
Dit artikel afdrukken
Nederland is één van dé stikstof-hotspots van de EU. Ons land zit in een spanningsveld. Het beschikt over perfecte grond voor landbouw en een hoge natuurlijke biodiversiteit. Tegelijk een land vol andere activiteiten die niet allemaal tegelijk maximaal kunnen worden ontplooid.
Jan-Willem Erisman maakt een onderscheid tussen 1) de opgave waar de hoogste rechter de regering op korte termijn voor plaatst en 2) de ruimtelijke ordeningsvraagstukken waar ons land op langere termijn antwoorden moet geven.
Conclusie van Erisman: zowel Nederland als het buitenland moeten 50% in stikstofuitstoot terug. Wie dat besluit, vermijd alle nu uitgebroken gedoe over wie welk aandeel heeft in de neerslag van stikstof op natuurgebieden
Moed maakt de beleidsinspanning weer eenvoudig
Ingewikkelder hoeft de beleidsinspanning niet te zijn. Niettemin verkeert het stikstofdossier nu al bijna een jaar in een impasse. De overheid zou de moed moeten hebben om bij wet vast te leggen dat iedereen met die 50% terug moet. Dat creëert weer een gezamenlijk perspectief.
Doet de overheid dat, dan polariseert de discussie niet langer en gaat iedereen met dezelfde opdracht aan de slag. Maak die maatregelen wel specifiek per vorm van stikstof-uitstoot: onderscheid stikstofoxiden en de biologische processen die ammoniakvorming veroorzaken. Stikstofoxiden zijn een louter technologisch vraagstuk, zegt Erisman. Ammoniak is een vraagstuk dat in hoge mate met eenvoudige, natuurlijke middelen moet worden voorkomen in plaats van met technologische hoogstandjes weer moet worden opgelost, vindt hij. Minder inputs, dan hoef je de gevolgen daarvan ook niet te corrigeren.
Erisman analyseert tevens waarom de discussies over details zo dominant zijn geworden, terwijl de echte beleidsvragen naar de achtergrond zijn verdwenen.
Een gesprek waar premier Rutte en landbouwminister Schouten naar zouden moeten luisteren: zolang geen heldere beleidskeuzen worden gemaakt, zullen de getroffen partijen steeds de doelstellingen en middelen om die te bereiken ter discussie blijven stellen. Met alle gevolgen van polarisatie in de politiek van dien.
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#41 Mts. Ten Hove... Niet zo'n calimeroreactie.... Boeren en bosbouwers, 1% van ons volk, kunnen in potentie CO2 vastleggen. Dat i.t.t. de 99% niet-boeren die vnl. alleen maar CO2 uitademen en op andere wijze uitstoten. Dus de boer wegsnijden uit de maatschappij is het kind met het badwater weggooien.
Zonder landbouw en landbouwbodem is de mensheid dood.
Naast alle andere percentages die nu de ronde doen is 50% reductie vast in handen van d66.
De reductie voor andere sectoren moet nog over vergaderd worden. Wie, wat, waar enz. Schuiven we dat dan maar door naar het volgende kabinet.
Kun je die speciale lul voor de veehouderij uitleggen, Mts ten Hove? Als iedereen met de helft teruggaat omdat er 50% gereduceerd moet worden dan is iedereen toch de lul? We lullen bovendien niet meer over depositie-allocaties maar over emissies. Die moeten trouwens ook om gezondheidsredenen terug, ook in stedelijk gebied.
Riekt volgens mij naar partij politiek, De vluchtige lezer onthoudt alleen die 50%. Als je dan even die andere 50% van wat Erisman zegt vergeet is de veeteelt weer 100% de lul.
#33 Jaap
Jij zegt dat de KDW’s zo goed mogelijk zijn bepaald door de experts. Ik constateer dat ze aan de onderkant van de bandbreedte liggen en empirisch kunnen ze ook hoger liggen. Ik ben benieuwd hoe die KDW ‘s in het buitenland liggen maar ik denk hoger.
Ik denk dat er een aantal gebieden van natura stikstofrijk zijn (jij zegt de Biesbosch) maar dit geldt ook voor veenachtige gebieden en daar liggen de KDW ‘s zo laag dat die van nature al niet gehaald worden. Een herbezinning op realistische KDW ‘s is dringend nodig en daar heeft de natuur geen last van ( zie de SDF’s van René de Jong). Zo blijven we elkaar theoretisch gijzelen met een stikstofdiscussie die geen einde kent.
Ik denk dat er meerdere oorzaken zijn van de vermeende toestand van de natuur en nu wordt hij weer te eng gefocust op stikstof. Maar in die hypes zijn we in Nederland sterk.