Een vers is een gedachte, vaak volgens regels, zoals rijm en rijmvoet, opgeschreven en gedeeld met publiek. Nederland is gek op vers: als we demonstreren dan rijmen we, schrijven we verzen. “Land verkloot en de boer is dood.” Zulks aardigs.

Maar vers is ook het woord voor zojuist. De appel is zojuist geplukt. Mooi, dat woord, met name vanwege dat zo-juist. Juist heeft als een van de vele betekenissen: als iets is zoals het moet zijn. Dan is zojuist natuurlijk: het is net, zoals het moet zijn. Vers en zojuist zijn zoals het moet zijn.

Vers en zojuist zal niemand me afnemen en ook niet de hang naar zoals het moet zijn.

Vers is een rijpe appel (in geen enkele supermarkt te vinden, alles daar is na-gerijpt), een appel waar de puls van de sapstroom nog in zit, die je van de boom haalt, die zelfs op een hete dag koel is, waar je in bijt en het sap over je wangen stroomt. En je zout en zuur proeft, en je lijf alle receptoren open zet, alle zintuigen aanzet om te genieten van die beet. Je oogst en eet! Dat is vers. En dat is zo juist!

In Wat is ...? gaan we met bekende en minder bekende mensen op zoek naar wat hen motiveert om te ontdekken of we elkaar van daaruit weer kunnen vinden. Waarom we dat doen lees je in De ontdekking van de ander.

Dit artikel afdrukken