1 min
Er zijn van die onderzoeken waarbij de uitkomst bemoedigend zegt: “het is niet jouw fout, schatje.” Het was het eerste waar ik aan dacht toen ik de uitkomst las van een onderzoek naar de rol van glucose en calorierijk voedsel van de universiteiten van Yale en Southern California.
Alle cellen in het lichaam gebruiken glucose als energiebron en glucose is absoluut de belangrijkste energieleverancier voor het brein. Het onderzoek laat de verbanden zien tussen het verlagen van de glucosewaarden (‘bloedsuikerspiegel’) en de (verhoogde) behoefte aan calorierijk voedsel.
Glucose halen we uit voedsel en wordt verbruikt. Als we te lang zonder eten blijven doorgaan, krijgen we honger. Als de glucosewaarden dalen, wordt er een gebied in de hersenen geactiveerd dat onze emoties en impulsen aanstuurt, de hypothalamus. Het universiteitenteam liet via een infuus de bloedsuikerspiegel van de deelnemers aan het onderzoek variëren en bekeek de veranderingen in de glucosewaarden. Onderwijl kregen de proefpersonen foto’s te zien van calorierijk en caloriearm voedsel, maar ook van non-food. Een aantal deelnemers was obees (BMI hoger dan 30).
Gedurende het onderzoek werd de hypothalamus wakker. Ook twee andere gedeelten van ons brein, de insula en het striatum, werden geactiveerd. Ze worden gelieerd met ons ingebouwde beloonsysteem. Aangenomen wordt dat onder meer het prikkelen van deze hersendelen ervoor zorgt dat we willen eten.
Een stukje aan de voorkant van onze hersenen, de prefrontale cortex, reageerde het heftigst op de glucoseverlaging. Hij verliest, zo stellen de onderzoekers, zijn grip op de zaak. Deze reactie was het meest duidelijk bij de obese deelnemers. Het zien van calorierijk voedsel bracht hun brein op hol. “De resultaten laten zien dat obese personen moeilijker de drang om te eten kunnen weerstaan, vooral wanneer de glucosewaarden lager dan normaal zijn,” zegt Kathleen Page van de universiteit van Southern California.
Een soortgelijke respons op hoogcalorisch voedsel was te zien in het striatum, wat zeer actief werd bij de lage bloedsuikerspiegel. Het ‘stresshormoon’ cortisol leek echter een grotere rol te spelen dan de glucose in het activeren van de beloningscentra in het brein. Dat laatste verbaast mij niet, cortisol speelt ook al een rol bij zowel de koolhydraatverwerking als de eiwitomzetting en de vetstofwisseling.
Het zit 'm dus in stress en honger dus. Die maken ons niet alleen dik, maar vooral ook dikker. “The brain just needs it’s food,” zegt onderzoeker Rajita Sinha. Als je brein hongerig is, kijken we begerig naar hamburgers, snoep en snacks.
En da’s fijn. Het ligt niet aan ons, het ligt aan ons brein.
Dit artikel afdrukken
Glucose halen we uit voedsel en wordt verbruikt. Als we te lang zonder eten blijven doorgaan, krijgen we honger. Als de glucosewaarden dalen, wordt er een gebied in de hersenen geactiveerd dat onze emoties en impulsen aanstuurt, de hypothalamus. Het universiteitenteam liet via een infuus de bloedsuikerspiegel van de deelnemers aan het onderzoek variëren en bekeek de veranderingen in de glucosewaarden. Onderwijl kregen de proefpersonen foto’s te zien van calorierijk en caloriearm voedsel, maar ook van non-food. Een aantal deelnemers was obees (BMI hoger dan 30).
Gedurende het onderzoek werd de hypothalamus wakker. Ook twee andere gedeelten van ons brein, de insula en het striatum, werden geactiveerd. Ze worden gelieerd met ons ingebouwde beloonsysteem. Aangenomen wordt dat onder meer het prikkelen van deze hersendelen ervoor zorgt dat we willen eten.
Een stukje aan de voorkant van onze hersenen, de prefrontale cortex, reageerde het heftigst op de glucoseverlaging. Hij verliest, zo stellen de onderzoekers, zijn grip op de zaak. Deze reactie was het meest duidelijk bij de obese deelnemers. Het zien van calorierijk voedsel bracht hun brein op hol. “De resultaten laten zien dat obese personen moeilijker de drang om te eten kunnen weerstaan, vooral wanneer de glucosewaarden lager dan normaal zijn,” zegt Kathleen Page van de universiteit van Southern California.
Een soortgelijke respons op hoogcalorisch voedsel was te zien in het striatum, wat zeer actief werd bij de lage bloedsuikerspiegel. Het ‘stresshormoon’ cortisol leek echter een grotere rol te spelen dan de glucose in het activeren van de beloningscentra in het brein. Dat laatste verbaast mij niet, cortisol speelt ook al een rol bij zowel de koolhydraatverwerking als de eiwitomzetting en de vetstofwisseling.
Het zit 'm dus in stress en honger dus. Die maken ons niet alleen dik, maar vooral ook dikker. “The brain just needs it’s food,” zegt onderzoeker Rajita Sinha. Als je brein hongerig is, kijken we begerig naar hamburgers, snoep en snacks.
En da’s fijn. Het ligt niet aan ons, het ligt aan ons brein.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
James@ en Anja@
"Als we nu eens begonnen met de allerjongsten". Met onderwijs. We zijn het waarschijnlijk wel eens, dat die vonk in de meeste gevallen niet meer thuis zal overspringen. Zoals Anja eerder aangaf, zie je daar (op school) nog 'open mondjes van verbazing'. Verbazing is de eerste aanzet tot nieuwsgierigheid en kennis.
Dick@
Druk, en ik laat me niet verleiden tot een te snelle reactie.
Ik beperk me voorlopig tot een reactie op 'la politique' en 'le politique'....(*)
Het zelfde onderscheid vind je in de Nederlandse en Engelse taal.
Politiek als het bedrijven van machtsspel, en 'policy', dat in het sociaal en economisch taalgebruik vooral ook 'strategie' (proces) aanduidt.
Met 'herijking' doel ik op ook een herwaardering van de 'ratio'. Zuiverder wetenschap gebaseerd op realistische analyse en minder in dienst van mythe en commercie, maar wel in samenspel met mens en natuur. Op welke vakgebied dan ook.
Om in lijn met de 'draad te blijven: wie bepaalt of we ons brein wel of niet mogen inzetten voor nieuwe geavanceerde energiemethoden of exploitatie van de genen, als het doel rationeel in samenhang is met vooruitgang ? Wie bepaalt wat natuurlijk is ? Alles is bio, zelf de atoombom.
Zelfs als je geen atheïst bent, dan kun je je niet ontkennen, dat de Here niet wilt dat je je brein onder een korenschoof verbergt.
Anno 2011 accepteren dat we uit-ge-engineerd zijn, lijkt me het summum van conservatisme.
Ben het met je eens, dat de individuele kracht van de mens die niet betrokken is met de reguliere politiek, groeiend is. Die zorgt zelf voor gist in de maatschappij.
Prof. Roel in ’t Veld ( link )heeft het over ‘kennisdemocratie’. Daar raak je volgens mij een van aspecten van Foodlog. Ik ken de goede man te slecht, maar met wat andere vrienden spelen we nog altijd met de gedachte hem eens uit te nodigen voor ons ZVP (Zeeuws-Vlaams Platform). Zijn ideeën intrigeren ons. Hij raakt een interessant krachtenspel aan.
(*) In Lisieux is er een hotel dat "Le France" heet en niet "La". Daar tegenover een excellent restaurantje. Toen ik de restaurateur opmerkzaam maakte op een domme taalfout, grinnekte hij, en zei. Dat hotel is naar de bekende oceaanstomer genoemd... en.... 'bateau' is mannelijk..!
@Dick. En als dat nou eens begonnen is onder de jongsten onder ons?
"......In recent years there has been a drop in the percentage of children and young people who are obese and overweight. At the same time, health of 11 year-old girls is improving. More on this is available in the new issue of the Välfärd magazine being published today. ..." en "...More and more girls and boys eat fruit and vegetables daily while fewer are eating sweets and consuming soft drinks. The article shows how children and young people feel today compared to previously; among other things that 11 year-olds are content with their lives while 15 year-old girls continue to feel worse...." Dit artikel was al van een paar jaar geleden. Neem aan dat Melchior het origineel wel kan vinden want het komt uit Zweden. Een zelfde soort artikel verscheen vorig jaar in de Toronto Star.
Er komt vast wel weer een twitter over de vervoeging van de werkwoordsvormen..
Hans, dat is een betoog waar veel betrokkenheid uit spreekt. Ik ben heel benieuwd wat je verstaat onder 'a-politieke' herijking.
Mijn 'politieke geloof':
alle keuzen die mensen maken zijn 'politiek' in die zin dat ze gericht zijn op iets dat ze willen. Mijn Franstalige leermeester Lyotard maakte in zijn taal een onderscheid tussen 'la politique' en 'le politique'. Het eerste is te vertalen als 'de politiek'. Het tweede heeft een nieuw woord nodig, 'het politieke'. Het verschil tussen die twee is het proces. 'De' is de polariserende mediacratie van versteende grote beelden. Sociologen als Giddens en Castells laten al 2 decennia zien waarom het zgn. 'niet betrokken' publiek zich daarvan afwendt. Niet omdat het niet betrokken is, maar omdat het heel erg betrokken is en voelt dat 'de' niet over hen gaat. 'Het' is een proces van mensen zelf. De waarden zijn vermoedelijk allang herijkt. De nieuwe processen van betekenisvorming zijn er ook al. Ze hebben alleen nog geen maatschappelijke status, niettemin bruisen ze. Dat zou kunnen betekenen dat die andere maatschappij er al is. We zien hem alleen niet omdat we nog kijken naar kranten, officiele media, Prinsjesdag, verkiezingen en peilingen. Die bevestigen een wereld die op zijn minst al een ver en zelfs veel bredere ontwikkelde vorm van democratie naast zich zou moeten weten. Dat alternatief wordt echter ontkend.
'Het politieke' is inofficieel. Als de organisatiekracht er eenmaal van wordt ontdekt zal het informeel blijven maar snel verrijkende gevolgen krijgen. Ik zie het daarom zo: als de overheid volgens neolib rechts dan moet terugtrekken moet links eindelijk maar eens vertrouwen krijgen in wat het volk aan zelforganiserend vermogen heeft. Het rechtse levensgevoel geeft carte blanche aan een elite die voor geld en welvaart zorgt. Op een ethische modulatie na is het linkse levensgevoel niet wezenlijk anders. Het geeft carte blanche aan elite die bepaald wat goed voor ons is. Beide gevoelens passen niet meer bij de 21e eeuw. Die wil zelf doen. 'De politiek' zal moeten leren vertrouwen te hebben en mensen 'zelf te laten doen. Dat is de politiek niet van plan. Dan verliest ze haar werk. Voor politici is het lastig de straat opgaan om te protesteren tegen de volkswil.
Dick@
1. Je mag mijn hoop, gevestigd op de jeugd zien, als een faillietverklaring van het ‘nu’. De vraag is of ze een nieuwe start kunnen creëren. Dat zal alleen mogelijk zijn na een revolte/renaissance van onderwijs. Helaas zit onderwijs in het slop. De marketing/beïnvloeding van jonge potentiele consumenten draait 24 uur op volle toeren. (Ik initieerde een middelbaar-scholenproject dat zijn 4e jaar in gaat over financiële ‘schuld en boete’ voor de hoogste klassen van alle schollengemeenschappen hier. Van VWO tot VMBO. Zolang ik in de klas nog moet uitleggen dat de ‘gratis’ laptop bij een telefoonabonnement van Ritel niet gratis is maar een lening is, verdisconteerd in een maandelijkse, aan BKR gemelde, aflossing, houd ik mijn hart vast. Toch zal echte maatschappelijke verandering niet van de huidige constructeurs komen, die echter wel er de infra voor moeten aanleggen.
2. De overheid als infra-creëerder, wat jij noemt ‘geld vrijmaken’ voor burgers (onderwijs), moet. Maar de politieke spelregels voor controle daarop deugen niet. De parameters zouden a-politiek herijkt moeten worden. Al een halve eeuw drijft de keus voor ‘een betere wereld’ op een conservatieve restauratie-filosofie van links. Schaalverkleining, anti-gentech, aandacht dierenleed en natuurbehoud. De hang naar de ‘locus amoebus’. Er is niets tegen die verlangens buiten één zaak. Een hogere waardering van natuurwaarden kan het gevolg kunnen zijn van een vernieuwde economie, maar geen steriel doel op zich. Paard en kar moeten in de 'trek'-stand staan. De kar vol waarden met het paard als economie op de juiste weg. (Het mag duidelijk zijn, dat evenmin 'rechts' in mijn ogen een zuivere economie-politiek bedrijft... Voordat ik dat verwijt krijg)
3. Ik heb geen contact met Steven, maar daar zie ik een overeenkomt met bovenstaand gedachtengoed. Een integerder en evenwichtiger mondiale economie met faire relaties kan de basis vormen voor betere maatschappelijke en ecologische ontwikkelingen. We leven in de ‘decline’ van de werkelijke Gouden Eeuw (1940-2000). Hoe in enkele decennia een heel continent de beschikking kreeg over douche, tv, auto, vakantie, elektronica, communicatiemiddelen, koelkast, en….. teveel vreten en verspilling .
De achilleshiel blijkt nu een absoluut doorgeschoten marketing te zijn, die als gangmaker voor de economie maar blijft opjutten, tot meer en meer, en nog meer.
4. Foodlog is een noodzakelijk medium. Ook in deze draad deskundigen en/of vermeende deskundigen die precies weten wat je hersenen met een glucose doen. Prima. Maar een relatie leggen met macro-economische causaliteit komt nauwelijks om de hoek kijken. Excessen in de voedingswereld (zoals b.v. onnodig honderdduizenden varkens slachten) zijn een direct gevolg van onze economisch anticiperen op bevolkingsgroei, en niet primair van een moreel verval ten opzichte van het dier.
5. Concreet? Richt op elk ROC, Hogeschool el en UV een leerstoel(tje) Innovatieve Economie op met als doel “Meer met Minder”, los van CO2-hype, dierenliefde, en ‘groen denken’. Want een innovatie op technisch- (waar de Gaia-horde zo voor vreest…) en economisch gebied met als doel effectievere bestrijding van verspilling kan nog ontzettend veel vooruitgang, en zelfs werkgelegenheid gecreërd worden.
Niet door de beheersing van de breinen van de massa. Niet het op wettelijke basis verbieden van tabak, alcohol, vlees en die zaken die, calvinistisch gezien, het volksbrein verduisteren.
Het mag dan ook schokkend genoemd worden dat de hypocrieten als Stapel en Vonk met fraude daar met hun 'studie' beleidsmatig aanzet toe wilden geven
Resumé:
In alle bescheidenheid. Er is geen alternatief, en de wereld zal er over 200 jaar absoluut anders uit zien door techniek en economische hervormingen. Als dat namelijk niet het geval is bevindt ons brein zich echt in een ‘’decline & fall’. De wens naar een destructief ‘meer’ zal omgezet moeten worden naar constructief ‘beter’. Een dringende zaak voor jonge onbedorven integere techneuten en economen (Delft, Erasmus) en wat minder voor subsidie-rapportschrijvers uit Wageningen en fraudogogen à la Stapel en Vonk.
(Die wel tot mijn groot plezier perfect in mijn somber cultuurbeeld pasten…)