Recent woedde in Nederland een controverse over uitspraken van WUR-voorzitter Aalt Duikhuizen die stelt dat de landbouw niet alleen buiten maar ook in Nederland niet biologisch en extensief maar nóg intensiever zou moeten worden. Vorige week kwam de ook in niet-Dijkhuizen gezinde kringen gewaardeerde landbouwkenner en hoogleraar Louise Fresco hem te hulp door erop te wijzen dat mensen niet weten waar ze voor of tegen zijn. Ze strijden tegen begrippen zoals Don Quichot tegen windmolens. Vergeet het etiket, zei ze dan ook in haar Herzberglezing, dan worden mensen niet gehinderd door de beperkende verblinding van het woord en kunnen ze beter snappen wat ze moeten willen.

De Zwitserse Coop kiest niet voor woorden maar voor überidyllische beelden en lyrics:



Europeanen worden volgestopt met deze beelden. Ook in het Verenigd Koninkrijk blijkt deze landbouw, met weliswaar modernere tractoren, het swingende ideaalbeeld:



Als dit niet het beeld is van de landbouw zoals die zou moeten, hoe krijgen we dat dan wel? Met andere woorden: welke beelden horen bij Fresco's wereld zonder etiketten?

Mensen begrijpen beelden namelijk doorgaans heel goed. Die miste ik dan ook in haar lezing. Bij Dijkhuizen zijn ze volstrekt duidelijk. Hij kiest nadrukkelijk voor plofkip, zoals hij afgelopen week duidelijk maakte.
Fresco kiest daar ook voor - lees haar Herzbergrede - maar maakt dat niet duidelijk. Daarom blijft ze welkom op alle podia. Ze gebruikt haar academische distantie om het thans onzegbare toch te zeggen: natuurlijk moeten we de wereld intensief gebruiken. De vraag is alleen hoe, waar en onder welke voorwaarden. Die moet je niet vermijden door een pseudo-intellectuele floers om de discussiecontext heen te hangen, maar beantwoorden met heldere beelden die mensen kunnen snappen en waar ze iets mee kunnen hebben.

Fotocredits: Coop
Dit artikel afdrukken