Wat is het wel? Het komt uit de Brusselse keuken van Nick Trachet.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Fijn dat je een artikel op Foodlog komt lezen. We schreven het helemaal gratis en voor niets voor je. Wil je dat wij kunnen blijven bestaan? Steun ons dan en word betalend lid. Dat kost je maar €7,- per maand. Dan lees je alle content van Foodlog onbeperkt en advertentievrij en krijg je ook nog eens voorrang bij Foodlog-events.
Word lid!Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Help de schrijver de juiste toon te vinden waarop je naar hem of haar wilt luisteren.
Klik op de naam van de schrijver en gebruik het "Stuur een mail" veld op zijn of haar profiel om je bericht te versturen.
Lees alles over reageren in de gespreksregels.
Nick, dat verhaal over suikerenzondag en bruine suiker had ik van een Belgische site!
Nog even terugkeren naar het bijschrift van de redactie met verwijzing naar citroen en Hoegaarden.
Hoegaarden was het eerste witbier "van de nieuwe generatie", een idee van Pierre Celis in 1966 nadat de laatste brouwerij in Hoegaarden de deuren had gesloten (Hoegaarden had een reputatie als brouwersdorp sinds de Middeleeuwen). De laatste witbieren van de oude generatie die ik me herinner (wegens zelf nog gedronken) waren "Pieterman" (Leuven) en 'Witte van Neerysche' (uit Neerijsse). Witbier werd bij ons gedronken zonder citroen.
Celis' Hoegaarden werd omarmd door de Folk-beweging, tegen het einde van de jaren '70 was het succes totaal. Maar plots, en tot verwondering (en afkeuring) van Pierre Celis zelf, begon men er citroentjes in te serveren. Achteraf blijkt dit overgewaaid van het Beierse weizenbier, waarmee onze witbieren verder niets te maken hebben. Citroen in Brabantse witbieren is dus een vorm van acculturatie op basis van toerisme.
mooi!
Bijna.
het bijzondere bier van Brussel was altijd de GEUZE, gemaakt van spontaan gegiste lambiek, hergist op fles, ging (gaat)het om een amberkleurig nauwelijks gehopt helder tarwebier dat bijzonder zerp (zurig) smaakt.
veel mensen lustten dat niet, en daarom werd een geuze traditioneel opgediend in een groot recht glas, op een schoteltje, met twee klontjes suiker ernaast (te gebruiken naar believen door de drinker) en deze STOEMPER, waarmee de suiker in het bier kon worden opgelost.
met de voorgezoete bieren is deze traditie bijna verdwenen, maar deze stoemper hier werd nog geen vijftien jaar geleden gemaakt en is nog altijd in de handel
suikerstamper voor bruine suiker in bier op suikerenzondag.