1 min
Burgemeester Michael Bloomberg van New York wilde een verbod op grote bekers frisdrank. Zijn voorstel haalde het niet niet. Een geluk bij een ongeluk? Consumenten blijken méér frisdrank te drinken als het in kleinere volumes wordt verkocht.
Burgemeester Bloomberg hoopte met zijn verbod op de supergrote verpakkingen de obesitasepidemie in zijn stad aan te pakken. Daarom speelde hij zijn voorstel via de Gezondheidsraad, en niet de gemeenteraad. De rechtbank verwees de 'soda ban' echter naar de prullenbak. Food Navigator bericht over nieuw onderzoek, uitgevoerd door de University of California (San Diego) en gepubliceerd in PLoS One, waaruit blijkt dat consumenten een onfeilbaar gevoel hebben voor 'meer waar voor hun geld'.
Voor het onderzoek konden proefpersonen kiezen tussen verschillende menu's waarbij de frisdrank in verschillende volumes aangeboden werden. Bij het eerste menu konden ze kiezen tussen een beker met 16, 24 of 32 oz inhoud (respectievelijk 0,47, 0,71 en 0,95 liter). Bij het tweede menu tussen een beker van 16 oz, twee bekers van 12 oz of 2 bekers van 16 oz, de ekende 'refills'. Het derde menu bevatte standaard één 16 oz beker.
De proefpersonen bleken significant meer frisdrank te kopen in de menus met twee bekers dan als ze een menu namen met maar een beker - zelfs als dat een megabeker kon zijn. De totale omzet aan frisdrank was ook beduidend groter als er combi-drankjes werden gekocht. Bij de menus met de standaard kleine beker bleek de minste frisdrank te worden verkocht.
De onderzoekers, onder leiding van Brent Wilson, concluderen: "Onze bevindingen suggereren dat het voor ondernemers erg aantrekkelijk is om meerdere drankjes aan te bieden als grote volumes niet mogelijk zijn. Een verbod op grote bekers zou wel eens het onbedoelde gevolg kunnen hebben dat er meer frisdrank gedronken wordt in plaats van minder."
Slechts één kleine maat beker zonder refill aanbieden werkt wél. Dat is het gelijk van Bloomberg. De conclusie zou dus moeten luiden: stop de refill én de grote beker.
Fotocredits: Drinks, AlishaV
Dit artikel afdrukken
Voor het onderzoek konden proefpersonen kiezen tussen verschillende menu's waarbij de frisdrank in verschillende volumes aangeboden werden. Bij het eerste menu konden ze kiezen tussen een beker met 16, 24 of 32 oz inhoud (respectievelijk 0,47, 0,71 en 0,95 liter). Bij het tweede menu tussen een beker van 16 oz, twee bekers van 12 oz of 2 bekers van 16 oz, de ekende 'refills'. Het derde menu bevatte standaard één 16 oz beker.
De proefpersonen bleken significant meer frisdrank te kopen in de menus met twee bekers dan als ze een menu namen met maar een beker - zelfs als dat een megabeker kon zijn. De totale omzet aan frisdrank was ook beduidend groter als er combi-drankjes werden gekocht. Bij de menus met de standaard kleine beker bleek de minste frisdrank te worden verkocht.
De onderzoekers, onder leiding van Brent Wilson, concluderen: "Onze bevindingen suggereren dat het voor ondernemers erg aantrekkelijk is om meerdere drankjes aan te bieden als grote volumes niet mogelijk zijn. Een verbod op grote bekers zou wel eens het onbedoelde gevolg kunnen hebben dat er meer frisdrank gedronken wordt in plaats van minder."
Slechts één kleine maat beker zonder refill aanbieden werkt wél. Dat is het gelijk van Bloomberg. De conclusie zou dus moeten luiden: stop de refill én de grote beker.
Fotocredits: Drinks, AlishaV
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Gevalletje WC-Eendsyndroom: nu blijkt ook dit onderzoekje van de Universiteit van Californië/San Diego weer door een belanghebbende, i.c. de frisdrankenindustrie gesponsord te zijn. Net zoals die opvallend positieve RedBull-onderzoekjes van de UU.
Niet alleen de titel, maar het hele onderzoek is op zijn minst dubieus te noemen.
U vraagt, wij draaien. Dat krijg je met grote 3e en 4e geldstromen.
Heeft ook de WUR last van: komt soms zelfs de ombudsman aan te pas.
Voortaan misschien wat meer achtergrondresearch?
De food-industrie kopieert de tactieken van de tabaksindustrie.
En zaait twijfel. Daar zouden we niet meer zo snel in moeten trappen.
Sorry als ik misschien wat fel ben, maar het zou prettig zijn als dit soort algemeen geldende verschijnselen -- wiens brood men eet/WC-Eendonderzoekjes -- en zucht naar free publicity hier op Foodlog direct ontmaskerd en aan de kaak gesteld zouden worden, zodat we niet nodeloos op het verkeerde been gezet worden.
Belderbos, in # 12 zeg ik min of meer hetzelfde. Alleen stel ik het wat minder absoluut - je hebt het over 'misleidend', dat is een veel te groot woord.
En vooral probeer ik het niet op de man te spelen. Want het gaat om algemeen geldige verschijnselen (media, ngo's bedrijven - maar niet allemaal in dezelfde mate), dus niet alleen van redacteuren van websites.
Over inhoud mag je een duidelijk oordeel hebben, mensen moet je met begrip tegemoet treden. Anders roep je weerstand op - ook dat is een algemeen geldend verschijnsel.
Belderbos, de titel dekt de lading van het onderzoek exact. Het stukje en de lijn functioneren precies zoals we het bedoeld hebben. Dat doet me genoegen.
Veerman, ik begrijp dat je sexy titels boven je foodlog-items zoekt.
Ik heb eerder discussie met je gehad over de titelkeuze boven een RedBull-stukje.
Wat hier nu boven is komen te staan dekt de inhoud van het stukje niet, en blijft misleidend en verwarrend. Half werk.
Van een hoofdredactie van een toch redelijk toonaangevend blog zou ik zinniger titels en meer nuance verwachten. Je kunt niet zo naïef zijn om niet te beseffen hoe dit soort headers een eigen leven gaan leiden.
Pakkend: prima. Misleidend: nee.
Dick # 8, ik ben een van de grone duimendelers. Voor # 1 en 2. Ik geef het toe, het is deels compensatiegedrag (omdat ik het niet met die rode duimen eens ben).
Maar ook daarnaast:
"@jaap, ik denk dat het logische is dat een krant zoals foodlog met tijd en wijlen een prikkelende titel gebruikt. Niks aan te doen", zegt Wouter in # 10.
Geheel correct. Alleen, als bijv NGO's als WD of bedrijven als McDonalds gebruik maken van "gewoon wat prikkelende titels" dan is exact datzelfde mechanisme opeens niet zo onschuldig.
Ik betwijfel of het onderzoek wel klopt. En wel om de randvorwaarden.
"De proefpersonen bleken significant meer frisdrank te kopen in de menus met twee bekers dan als ze een menu namen met maar een beker - zelfs als dat een megabeker kon zijn. " Klopt het dat consumenten wel zo slim zijn dat ze doorhebben dat een menu met 2 bekers goedkopere cola biedt (omgerekend per liter) maar dat ze niet zo slim zijn om dan maar 1 beker te nemen. Dat lijkt me eenzelfde psychologisch mechanisme (maar dan omgekeerd) achter te zitten als wanneer je kinderen de keuze geeft 1 snoepje nu of over een kwartier 2. Kinderen kunnnen massaal dan niet wachten.
Het belangrijke is dus niet de keuze tussen mega of medium, of tussen 1 of 2, maar tussen 1 voor 1 euro of 2 voor 1,5 euro.
Verder was ik van plan aan Jaap # 4 een groene duim uit te delen. Tot ik de laatste 2 zinnen las en geen duim heb uitgedeeld.
Toch was een groene duim op zijn plaats en wel vanwege:
"Het is een dure strijd tussen overheidsregulatie en vrijheid van ondernemen met als doel winstmaximalisatie ten koste van volksgezondheid."