Onderzoekers van de Britse Sheffields University bekeken de gegevens van meer dan 4.000 obese Britten. Zij hadden allemaal een BMI van boven de 30. Zulke mensen hebben een gewicht dat een directe bedreiging voor hun gezondheid vormt. Artsen zijn er dan ook op gespitst dergelijke patiënten zo snel mogelijk te laten afvallen, maar blijken daarin niet altijd even succesvol. Dat komt, zeggen de onderzoekers in The Guardian, omdat we zwaarlijvigen allemaal over één kam te scheren.

Zes duidelijk te onderscheiden groepen
De Sheffield-onderzoekers ontdekten zes verschillende groepen in hun database:
1. mannelijke zware drinkers
2. jonge, gezonde vrouwen
3. ongelukkige en piekerende mensen van middelbare leeftijd
4. welvarende en gezonde ouderen
5. gelukkige ouderen met fysieke beperkingen
6. mensen met een slechtste gezondheid

De obese jonge gezonde vrouwen hebben de minste gezondheidsklachten. De zware drinkers doen niet aan gewichtsbeheersing, maar blijken wel meer dan gemiddeld te bewegen, vooral door te wandelen. De groep ongelukkige middelbare piekeraars blijkt voornamelijk uit vrouwen met betrekkelijk veel psychische problemen te bestaan. Zij bewegen voldoende en drinken niet buitensporig. De gelukkige obese ouderen lijden veelal aan een hoge bloeddruk en drinken meer dan gemiddeld. De groep obese mensen met de slechtste gezondheidstoestand klaagde over pijn en vermoeidheid en was gemiddeld het zwaarst.

Naar een specifiek advies
De 'standaard' behandeling van te zware mensen gaat meestal niet verder dan ‘eet minder en gezonder en ga meer sporten’. De kenmerken van de zes groepen laten zien daarmee de oorzaken van hun problemen niet worden aangepakt. Zo hebben bijvoorbeeld de ongelukkige piekeraars waarschijnlijk vooral baat bij extra (mentale) begeleiding. De zware drinkers hebben meer een alcohol- dan een eetprobleem. Mensen met een slechte gezondheid kunnen weinig met het advies om eens flink te gaan bewegen. De gelukkige oudere dikkerds genieten te vaak van wat zij in hun mond stoppen en worden geconfronteerd met de gevolgen daarvan.

Mark Green, van de Sheffield University’s School of Health and Social Research, zegt in The Guardian dat obesitas heel verschillende oorzaken kan hebben. Hij hoopt dat artsen niet naar het gewicht van hun patiënten, maar naar de oorzaak daarachter leren kijken. One size fits all gaat niet op. Behandeling op maat, moet het devies zijn. In Nederland probeert 'dokter Frank' van Berkum zowel zijn collega medici als zijn patiënten vanuit nagenoeg dezelfde manier van denken met zijn jongste boek Het hongerige brein op een succesvoller spoor te krijgen.

Het onderzoek is verschenen in het Journal of Public Health.

Fotocredits: ‘Calorie counter’ Craig Sunder
Dit artikel afdrukken