Tijdens een hoorzitting over voedselveiligheid in de Tweede Kamer zei inspecteur-generaal Harry Paul van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) vanmiddag dat zijn dienst wordt geconfronteerd met onvoldoende ethisch besef, slecht geregelde aansprakelijkheden tussen boer en toeleverancier en slechte administraties. Dat meldt Boerderij.
Alleen bij ziekte
"De bedoeling van de wet is om in principe geen antibiotica te gebruiken. Alleen als er ziekte is, zou je antibiotica nog toepassen. Dat moet dus niet geïnterpreteerd worden als: 'alles is toegestaan, zolang de norm van de wet niet wordt overschreden'", zei Paul. Hij gaf aan te verwachten dat recente furazolidonaffaire niet de laatste zal zijn in een reeks van incidenten. Volgens Paul hebben bedrijven de boel 'gewoon niet op orde."
Onderlinge aansprakelijkheid slecht geregeld
Hij stelt dat bedrijven hun aansprakelijkheid en onderlinge garanties zwak hebben geregeld. Dat valt hem op: "Als een boer een stal bouwt en er is iets niet in orde, dan wijst hij toch ook niet naar de overheid? Afnemers weten vaak heel goed hoe het zit met de kwaliteit van hun leveranciers. Maar de prikkel van de prijs is doorslaggevend. En als er dan iets aan de hand is, horen wij: 'dit is ons overkomen'."
Gebrekkige en frauduleuze administraties
Grote zorgen blijkt Paul te hebben bij de gebrekkige administraties die hij aantreft. Daardoor kost het vaak dagen eer een recall kan worden gerealiseerd, terwijl dat binnen enkele uren moet kunnen. Tevens zegt hij: "en dan heb ik het nog niet over bedrijven die hebben gefraudeerd. Daar is de administratie nog veel ondoorzichtiger, of soms zelfs gewoon afwezig."
Dit artikel afdrukken
Alleen bij ziekte
"De bedoeling van de wet is om in principe geen antibiotica te gebruiken. Alleen als er ziekte is, zou je antibiotica nog toepassen. Dat moet dus niet geïnterpreteerd worden als: 'alles is toegestaan, zolang de norm van de wet niet wordt overschreden'", zei Paul. Hij gaf aan te verwachten dat recente furazolidonaffaire niet de laatste zal zijn in een reeks van incidenten. Volgens Paul hebben bedrijven de boel 'gewoon niet op orde."
Onderlinge aansprakelijkheid slecht geregeld
Hij stelt dat bedrijven hun aansprakelijkheid en onderlinge garanties zwak hebben geregeld. Dat valt hem op: "Als een boer een stal bouwt en er is iets niet in orde, dan wijst hij toch ook niet naar de overheid? Afnemers weten vaak heel goed hoe het zit met de kwaliteit van hun leveranciers. Maar de prikkel van de prijs is doorslaggevend. En als er dan iets aan de hand is, horen wij: 'dit is ons overkomen'."
Gebrekkige en frauduleuze administraties
Grote zorgen blijkt Paul te hebben bij de gebrekkige administraties die hij aantreft. Daardoor kost het vaak dagen eer een recall kan worden gerealiseerd, terwijl dat binnen enkele uren moet kunnen. Tevens zegt hij: "en dan heb ik het nog niet over bedrijven die hebben gefraudeerd. Daar is de administratie nog veel ondoorzichtiger, of soms zelfs gewoon afwezig."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Is er gebrek aan nadenken en discussie?
http://www.ceg.nl/themas/wat-is-ethiek
''Ethiek is nadenken over goed handelen. Centraal staat de vraag naar wat goed is om te doen in concrete situaties. Van oudsher is ethiek een onderdeel van de filosofie. De Griekse wijsgeer Socrates (470-399 v Chr.) geldt als grondlegger van deze discipline. Hij stelde dat overal waar mensen bij elkaar zijn ethiek wordt bedreven. Want overal waar mensen samen leven en samen werken komt de vraag op naar hoe dat dan op een goede manier mogelijk is.
In een notendop geeft dit aan dat aan ethiek twee kenmerken te onderscheiden zijn. Allereerst wordt er gereflecteerd en gediscussieerd. Maar dat gebeurt niet in het luchtledige. Dat nadenken, dat praten, dat wikken en dat wegen heeft altijd betrekking op het vormgeven aan de praktijk van het leven. Dat is het tweede kenmerk van ethiek: praktische vragen vormen het startpunt.''
Het zit de sector blijkbaar nog steeds niet goed tussen de oren, getuige ook de nog steeds gehanteerde term "voerbespaarder" voor antibiotica. De mentaliteit bij veeartsen is ook niet altijd optimaal. Er wordt gesputterd tegen de UDD-regeling, tegen het droogzetprotocol en tegen de 1-op-1 relatie veehouder-veearts. 10 tot 20% van de veeartsen blijkt incorrect te registreren, en 60% schrijft incorrect voor.
Dijksma doet er niets aan.
Welke waarde kun je dan nog hechten aan juichverhalen over 51% antibioticareductie, van 600 naar 300 ton? De heer Schouw van D66 zette daar eerder reeds vraagtekens bij. En dat zeker als je weet dat bij het niet halen van 50% reductie voorschrijven en verkopen van antibiotica ontkoppeld zouden worden. Blijkens het rapport Berenschot
halen veeartsen tot 75 % van hun inkomen uit de verkoop van antibiotica.
Als er al overtredingen geconstateerd worden, zijn de sancties zo goed als nihil.
Joep Dohmen constateerde dat eerder in een onthullend onderzoek naar de antibioticacongsie: het Antibioticasyndicaat.
Recent zijn wegens vormfouten nog verdachten vrijgesproken van illegale antibioticahandel ter grootte van 20% van het officieel geregistreerde pluimveegebruik.
Op internet zijn zonder recept volop en goedkoop verboden antibiotica verkrijgbaar. Terwijl de resistentieproblematiek gierend uit de klauw aan het lopen is.
Het verbaast mij dan ook niets dat Paul het heeft over onvoldoende ethisch besef.
#Floor nr 6
Helaas gebeuren er onder in elke markt dit soort zaken en natuurlijk moeten we die aanpakken. Maar in de meeste markten kan een ondernemer er ook voor kiezen om het wel goed te doen omdat er een markt toegang is die dat ook wil. Voor een nederlandse varkensmester is die andere weg naar de consument er niet, alles moet door de wringer van de prijs, daar zit het probleem. In de buurt waar ik woon zit een slager die een positie heeft opgebouwd omdat hij alleen vlees koopt van boeren die hij kent en weet dat hij die kan vertrouwen. Die winkel is duurder dan AH en loopt als een trein. Het kan dus wel en AH zou dit ook kunnen doen, maar doet het niet, althans niet met een inkoopbeleid dat als zodanig bekend is. Ook dat was vroeger anders, weet ik uit eigen waarneming.
Pieter #5, De voorbeelden die je geeft, gaan over normale markt. Er is een markt voor goedkope, basic, producten, er is een markt voor dure, luxe, producten. Jij hebt, als consument, soms zin in een duurdere wijn, overhemd, auto, en soms in alleen maar goedkoop. Bij antibiotica gaat het over ethisch gedrag. En dan laten andere sectoren (vgl dit bericht over sweat shops in de kledingindustrie van vandaag, in de automobielindustrie veiligheidsissues, andere voorbeelden) m.i. zien dat het juist niet lukt.
# Floor, nr 4
Er zijn, buiten de grote ketens wel voorbeelden te vinden.
Kijk naar dranken en wijnen, daar bestaat een grote spreiding in kwaliteit en prijs.
Soms koop ik een eenvoudige, maar soms geef ik graag geld uit aan iets echt moois en ben blij dat ik die keus heb. Zelfde voor kleding, auto's, fietsen, woninginrichting en ga maar door. Ik denk dat het dagelijkse eten de uitzondering is met anonieme producten met fantasienamen die vaak niet traceerbaar zijn en een variatie in kwaliteit die bijkans nul is. En dan blijft inderdaad alleen de prijs over om je te onderscheiden. Het is een race to the bottom waar uiteindelijk niemand mee gediend is, behalve de productmanager bij zo'n super die zijn marktaandeel met een procent heeft weten te verhogen.