Foodlog berichtte reeds een aantal malen over de overname van de Amerikaanse varkensgigant Smithfield door 'de Chinezen.' Zelfs Amerika leek te slapen over de betekenis van de deal. Toch werd het land wakker. De rest van de wereld reageerde tot dusverre niet anders dan wanneer de ene koekjesfabriek de andere overneemt. Inmiddels is ook de Nederlandse Boerderij wakker en komt langzaam een analyse op gang van de betekenis van de deal waarin een belangrijke strategische industrie van een Westerse natie wordt overgenomen door de leidende Oosterse grootmacht.
Food staat als strategisch onderwerp nauwelijks op de kaart in de Westerse pers die vooral gericht is op verduurzaming. De Smithfield/Shuanghui deal laat zien dat Food op zijn minst ook een zaak van langzaam ontluikend bewustzijn voor internationale machtspolitiek is. Nu is het wachten op verdere analyses in de algemene pers.
Dit artikel afdrukken
Food staat als strategisch onderwerp nauwelijks op de kaart in de Westerse pers die vooral gericht is op verduurzaming. De Smithfield/Shuanghui deal laat zien dat Food op zijn minst ook een zaak van langzaam ontluikend bewustzijn voor internationale machtspolitiek is. Nu is het wachten op verdere analyses in de algemene pers.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Een vervolg op dit verhaal: http://mobile.nytimes.com/blogs/dealbook/2014/04/29/big-chinese-pork-producer-said-to-cancel-i-p-o/
Kort samengevat. De tussentijdse leningen van de overname moesten afbetaald worden door een beurskoers in Hong Kong. Dat lukt nu niet door:
- heel veel adviserende banken
- te hoge IPO prijs
- hoge bonussen voor de directie
Het blijft een feit dat de 'Nederlandse' landbouw moeilijk te vergelijken is met de Chinese en de Amerikaanse landbouw. Chinese landbouw met nog heel veel arme, kleine boeren en de opkomende zeer grote staatsbedrijven. De Amerikaanse landbouw heeft een veel grotere schaal van geintegreerde bedrijven met focus op afzet en daarnaast meer diverse financieringsmogelijkheden. Het Nederlandse model is toch erg op intensieve productie gericht met familiebedrijven en afzetcooperaties.
Het is ook wel interessant om te zien hoe Nederland verschilt met USA en China in de omgang met crises. In America worden de verliezen genomen, in China valt men terug op de staat en in Nederland ..... tja, in Nederland ...
Piet, de gedachte dat het Amerikaanse management voor flink wat tientallen miljoenen dollars op de eigen rekening de varkensindustrie in Chinese handen bracht is niet ondenkbaar. De gedachte dat iedereen heeft zitten slapen en en nu geschrokken wakker wordt is al evenmin. Elders op Foodlog wordt nu gedebatteerd over de voorfase waarvoor Nederland staat om in zulke verleidingen te komen en de constellaties waarmee die voorkomen kunnen worden.
Ik vrees dat het te maken heeft met de 'verkeerde' incentives.
De Chinese staat heeft landbouw prioriteit #1 gegeven. Dat betekent vooral unlimited funds voor acquisities en alle persoonlijke voordelen die dat voor de verantwoordelijke Chinese managers heeft. Onderschat de Chinese bonuscultuur niet. De Amerikaanse CEO van Smithfield krijgt enige tientallen miljoenen op zijn bankrekening.
Beide partijen zullen het prima kunnen verwoorden op het gebied van 'samenwerking', kennisoverdracht en het vergroten van markten. Ik ben bang dat het vooral te maken heeft met de persoonlijke bonussen voor de beslissingmakers.
Hoe bedoel je dat, Willem?