1 min
‘Woorden kunnen helen of beschadigen, bewust of onbewust. Mensen die met kinderen en jongeren met overgewicht werken moeten daarom goed letten op hun woorden. Gebruik liever neutrale woorden als ‘gewicht’ en ‘BMI’ en praat over een ‘kind met obesitas’ in plaats van over ‘een obees kind’. Termen als ‘extreem obees’ en ‘dik’ roepen gevoelens van schaamte en verdriet op.’
Dat is een van de aanbevelingen die de Amerikaanse Academie van kinderartsen doet in hun policy statement over stigmatisering bij obesitas. “Er is zo veel aandacht voor gewicht en de gezondheidsproblemen, maar de sociale en emotionele kant wordt vaak genegeerd”, zegt Rebecca Puhl van de University of Connecticut en auteur van het rapport.
Stigmatisering vergroot het probleem
Stigmatisering van mensen met overgewicht begint vaak al op jonge leeftijd en heeft gevolgen voor de rest van het leven. Kinderen met overgewicht worden vaker gepest, wat een grote invloed heeft op hun zelfvertrouwen. “Schuldgevoelens en schaamte motiveren niet tot verandering. Mensen gaan zich er slecht door voelen en dat gevoel motiveert niet tot gezond gedrag”, vertelt Stephen Pont van de University of Texas Dell Medical School en mede-auteur.
Empatisch en onbevooroordeeld
In het rapport doet de American Academy of Pediatrics een aantal aanbevelingen voor iedereen die werkt met kinderen die overgewicht of obesitas hebben. De belangrijkste aanbevelingen zijn dat kinderartsen zelf een rolmodel moeten zijn en kinderen op geen enkele manier discrimineren of over ze oordelen. In het gesprek met kinderen en hun familie moeten ze neutrale woorden gebruiken en het kind centraal stellen. Het bespreken van medische risico’s en gevolgen moet op een empatische en gebalanceerde manier gebeuren.
Behalve in de directe communicatie zien de auteurs van het rapport ook een rol voor kinderartsen in de strijd tegen stigmatisering op scholen, in de media, in opleidingen en binnen de families van het kind.
Is dit allemaal nieuw? Welnee; wel wordt het steeds duidelijker.
Dit artikel afdrukken
Stigmatisering vergroot het probleem
Stigmatisering van mensen met overgewicht begint vaak al op jonge leeftijd en heeft gevolgen voor de rest van het leven. Kinderen met overgewicht worden vaker gepest, wat een grote invloed heeft op hun zelfvertrouwen. “Schuldgevoelens en schaamte motiveren niet tot verandering. Mensen gaan zich er slecht door voelen en dat gevoel motiveert niet tot gezond gedrag”, vertelt Stephen Pont van de University of Texas Dell Medical School en mede-auteur.
Empatisch en onbevooroordeeld
In het rapport doet de American Academy of Pediatrics een aantal aanbevelingen voor iedereen die werkt met kinderen die overgewicht of obesitas hebben. De belangrijkste aanbevelingen zijn dat kinderartsen zelf een rolmodel moeten zijn en kinderen op geen enkele manier discrimineren of over ze oordelen. In het gesprek met kinderen en hun familie moeten ze neutrale woorden gebruiken en het kind centraal stellen. Het bespreken van medische risico’s en gevolgen moet op een empatische en gebalanceerde manier gebeuren.
Behalve in de directe communicatie zien de auteurs van het rapport ook een rol voor kinderartsen in de strijd tegen stigmatisering op scholen, in de media, in opleidingen en binnen de families van het kind.
Is dit allemaal nieuw? Welnee; wel wordt het steeds duidelijker.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een Britse arts doet het zo
https://www.dietdoctor.com/low-carb-doctors-polite-intros-discuss-obesity
In mijn tijd werd een dik kind gewoon 'lekker mollig' genoemd en ze kregen er niks van, mochten gewoon met de andere kinderen meespelen. Blijkbaar zijn de kinderen tegenwoordig zo vervreemd van het 'met elkaar buiten spelen' dat ze niet meer weten hoe met elkaar om te gaan en daar doen ouders net zo hard aan mee door nauwelijks thuis te zijn voor hun kinderen.
Het zou de wereld sowieso goed doen als er lessen in empathie worden gegeven op scholen, voor alle kinderen die meer dan gemiddeld gewicht mee sjouwen, rood haar hebben, langer, korter of donkerder zijn of andere ideeën/voorkeuren hebben. Pak het dan meteen goed aan :)
Dit is inderdaad niets nieuws, maar in weldenkende pedagogische stromingen allang bekend als algemeen pedagogisch gegeven. Straf en beloning zijn ineffectieve (op zijn best) en destructieve (op zijn slechts) opvoedingsmethodes. Dit geldt zowel in de pedagogiek als in de sociologie. Zolang echter in de begeleiding van toekomstige en jonge ouders dit soort technieken volop worden gebruikt, is er van een advies zoals in dit artikel weinig effect te verwachten.
Zorginstellingen adviseren ouders gebruik te maken van dit soort technieken (bijvoorbeeld de Triple P methode). Daarvoor al gebruiken zij zelf dit soort technieken om ouders naar een bepaald soort zorg- en opvoedingsgedrag te dwingen. De hele advisering en de protocollen staan bol van de angsttactieken en dreiging met diverse vormen van onheil, culminerend in de dreiging dat ouders potentiële kindermoordenaars zijn indien zij bepaald gedrag vertonen.
Om het weer terug te brengen naar het specifieke onderwerp van Foodlog -voeding en voedingsadvisering- kan ik erop wijzen dat de advisering naar ouders over de voeding en de verzorging van hun kinderen de basis leggen voor obesitas en andere ongezonde ontwikkelingen.