Het lijkt erop dat de absurditeit gewoon doorgaat. Nu zelfs met de chique Raad van Accreditatie aan boord. Mogen we misschien even weten of het echt klopt?
Op de website van het blad Shops out of Home valt te lezen:
De contractcatering is de eerste branche die controleer- en meetbaar duurzaam werkt. Dit is te danken aan het door de Raad van Accreditatie (RvA) accrediteren van de processen voor het werken met zelfbereide biologische- en Ik Kies Bewust-producten.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Mooi punt Dick, de sociale media faciliteren mogelijkheden tot verandering door de directheid en snelheid van organisatie. De roep om transparantie wordt al luider, maar is nog steeds niet hoorbaar genoeg. Een minirevolutie binnen de voedselketen is dan misschien wel mogelijk. Hoewel....we moeten als consument onze stem ook laten gelden met onze portemonnee en dat blijft nog wel eens achterwege.
Willem, de 40% bio is achterhaald binnen agentschapnl, daar gaat het juist om. Je hoeft als cateraar alleen je factuur te verhogen en 'lunch' te vervangen door 'duurzame lunch'. Vreemd. Oorzaak van deze crommunicatie is mijns inziens de omvang van het begrip duurzaamheid. Zelfs wanneer je het voortschrijdend inzicht in de materie buiten beschouwing laat, zitten er 15 of 20 separate onderdelen in 'duurzaam' die sowieso niet met één label te vangen zijn. Hoeft ook niet, als we maar ophouden duurzaam als kapstok te gebruiken. Elke product zijn eigen verhaal, ook waar het duurzaam is of niet.
Die kleren-vergelijking is wat tendentieus, maar het punt vind ik terecht.
In gangbaar Nederlands betekent 'accrediteren' iets geloofwaardig maken zodat het krediet kan krijgen. Dat doe je door er een stempel op te zetten. Wat eerst niet geloofwaardig was, is het dan wel. Het is als het ware een bezwering. Een rite.
Dit type bezwering bestaat alleen in grote georganiseerde gemeenschappen en kan aanleiding geven tot zgn. credit crunches. Logisch, want hij is alleen nodig in het sociaal verkeer van grote gemeenschappen die weten dat ze zichzelf niet meer kunnen vertrouwen en daarom stempels uitgeven.
Als je met z'n zessen een gemeenschapje vormt is dat niet nodig. Ook met een paar honderd mannen en vrouwen is het niet nodig, zelfs niet als ze onderling van mening verschillen. Die zien zelf wel of het klopt en zorgen ervoor dat het verschil tussen niet en wel te vertrouwen 'echt' blijft. Daar hoef je het niet eens over te hebben.
En als social media nou eens werken zoals zo'n primitieve gemeenschap, ondanks onze enorme aantallen? Dan krijgen accrediteurs en geaccrediteerden het steeds moeilijker.
accreditatie komt van "ad" en "credere" en betekent "te geloven". Is dat nu gebiedende wijs? In de trant van "het volk dient te geloven dat de keizer prachtige kleren draagt"?
Laten we gewoon allemaal gaan nadenken...een Raad van Accreditatie... Zucht, waar moet dat heen? We maken iets dat simpel is zo complex... En waarom? Behartigen belangen gevestigde orde. En die gevestigde orde heeft dus iets te verliezen/verbergen... En dus komen er Raden...
Laat me Raden... De hele discussie van duurzame catering is opgeschoven naar het middenveld. En de grap is. De catering heeft nog gelijk ook.
Wij leveren een locatie die voor 40% biologisch moet catering, niet in grootte assortiment maar in omzetaandeel!!! Het aantal gasten bij de lunch is met 100 tot 150 man gedaald. Het assortiment moet bijna 95% biologisch zijn om tot die 40% te komen en nog lukt het niet. En, oh ja, de cateraar is een opportunistische geldwolf, want het is allemaal duurder geworden.
Hier zie je hoe een opdrachtgever prachtige plannen kan hebben. Alleen als het betaald is, dan moet iemand anders het betalen... En ja, dan werkt het weer anders.
Zie je ook met gratis spullen. Als het op kosten van de werkgever is dan moet het biologisch en verantwoord. Moet je er zelf voor betalen, zeg thuis, dan eet je lekker goedkoop...
Niets is mensen vreemd. Dus ik wens de Raad van Accreditatie, wat een woord, veel succes!
@joost, ik ben wel benieuwd hoe LNV hier nou naar kijkt. IKB duurzaam mag dan te vroeg zijn geweest, maar dit heeft er alle schijn van.
Mijn analyse: gebrek aan inhoudelijke (systeem) kennis. En wellicht zelfs een gebrek aan leiderschap. Innovatie doet altijd pijn.
Teveel vanuit 'theorie' en te weinig vanuit 'praktijk'. Teveel idealisme en subsidie, en te weinig gebruik maken van zakelijke principes. Ik zie teveel 'bewustwordingscommunicatieenwebsitebouw' projecten. Hou toch op, een vriendje van mijn zegt: practice what you preach (en tegenwoordig: you may preach if you have practiced). Beleid maken is complex, zeker als er steeds een minister zonder ervaring en kennis komt. LNV opheffen en onderbrengen bij EZ is mijn advies al jaren. De voedingssector zit als 'bij EZ', de agri-sector nu nog bij LNV.