1 min
De steak is waarschijnlijk het hoogtepunt van de Amerikaanse keuken. Maar de nationale delicatesse moet tegenwoordig grass-fed zijn, grasgevoerd. En daar begint het gelazer: er is niet genoeg goed gras.
Het traditionele Amerikaanse rundvlees komt van graangevoerde koeien uit feedlots, grote koeienboerderijen waar geen spriet te vinden is. De dieren worden vetgemest met voer in plaats van gras dat ze zelf met hun tong van het land trekken. De afgelopen paar jaar kwam grasgevoerd vlees in de mode. Dat zou duurzamer zijn en gezondere vetzuren bevatten. De markt verzestienvoudigde van $17 miljoen in 2012 naar $272 miljoen in 2016. Marktanalisten denken dat grass-fed rundvlees over 10 jaar zo'n 30% van de Amerikaanse rundvleesmarkt zal uitmaken; de totale grootte van die markt ligt rond de $100 miljard. Daarvoor is heel wat gras nodig.
Daar begint het probleem.
Zo’n 50 duizend koeienvlaaien zijn de laatste jaren verscheept naar de Texas A&M University. De mest kwam vanuit alle hoeken van de Amerikaanse Mid-west en was soms meer dan 20 jaar oud. Aan de universiteit bestuderen onderzoeker Joe Craine en zijn assistenten de mest, om de kwaliteit te bepalen van het gras dat de koeien die jaren hadden gegeten. Zij zien dat de voedingswaarde, vooral het eiwitgehalte, sinds de jaren ’90 flink omlaag is gegaan. “Als we dezelfde kwaliteit hadden als 25 jaar geleden,” zegt Craine tegen NPR, “dan zouden onze dieren flink meer gewicht krijgen.”
Volgens Craine zakt de voedingswaarde omdat Amerikaanse boeren hun koeien van de prairie halen en onderbrengen in ‘feedlots’: verzamelplekken waar de dieren intensief worden gehouden, vaak met duizenden tegelijk. Daar krijgen ze prairiegras, maar hun mest gaat niet terug naar de graslanden. Zo verschraalt de grond.
Toch denkt de onderzoeker stiekem ook dat het hogere gehalte kooldioxide in de atmosfeer een rol speelt. Hoe meer kooldioxide, hoe groter de plant wordt maar hoe lager zijn gehalte eiwitten. “Het is een kwestie van tijd of prairiegras heeft geen voedingswaarde meer,” zegt Craine.
Het gebrek aan stikstof nekt de kwaliteit van het gras. Om rundvleesproductie mogelijk te houden moeten producenten grote hoeveelheden stikstof over de prairies verspreiden. Dat zullen forse hoeveelheden moeten zijn, gezien de stijgende vraag naar grass-fed meat. Je kunt het ook anders zeggen: koeien zijn bedoeld om gras te eten, maar als het gras minder van kwaliteit wordt of zelfs op is, dan is het ook op en kan de markt niet meer groeien. Op=op.
Dit artikel afdrukken
Daar begint het probleem.
Zo’n 50 duizend koeienvlaaien zijn de laatste jaren verscheept naar de Texas A&M University. De mest kwam vanuit alle hoeken van de Amerikaanse Mid-west en was soms meer dan 20 jaar oud. Aan de universiteit bestuderen onderzoeker Joe Craine en zijn assistenten de mest, om de kwaliteit te bepalen van het gras dat de koeien die jaren hadden gegeten. Zij zien dat de voedingswaarde, vooral het eiwitgehalte, sinds de jaren ’90 flink omlaag is gegaan. “Als we dezelfde kwaliteit hadden als 25 jaar geleden,” zegt Craine tegen NPR, “dan zouden onze dieren flink meer gewicht krijgen.”
Volgens Craine zakt de voedingswaarde omdat Amerikaanse boeren hun koeien van de prairie halen en onderbrengen in ‘feedlots’: verzamelplekken waar de dieren intensief worden gehouden, vaak met duizenden tegelijk. Daar krijgen ze prairiegras, maar hun mest gaat niet terug naar de graslanden. Zo verschraalt de grond.
Toch denkt de onderzoeker stiekem ook dat het hogere gehalte kooldioxide in de atmosfeer een rol speelt. Hoe meer kooldioxide, hoe groter de plant wordt maar hoe lager zijn gehalte eiwitten. “Het is een kwestie van tijd of prairiegras heeft geen voedingswaarde meer,” zegt Craine.
Het gebrek aan stikstof nekt de kwaliteit van het gras. Om rundvleesproductie mogelijk te houden moeten producenten grote hoeveelheden stikstof over de prairies verspreiden. Dat zullen forse hoeveelheden moeten zijn, gezien de stijgende vraag naar grass-fed meat. Je kunt het ook anders zeggen: koeien zijn bedoeld om gras te eten, maar als het gras minder van kwaliteit wordt of zelfs op is, dan is het ook op en kan de markt niet meer groeien. Op=op.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_s_c1.png)
#3 Als de Europese Commissie grasgevoerd rundvlees uit Uruguay belast met heffingen en invoerrechten van ongeveer €5 per kg en graangevoerd rundvlees uit Uruguay belast met heffingen en invoerrechten van €0 per kg, ja dan, dan geef ik het op om grasgevoerd rundvlees uit Uruguay te promoten. Tegen de onwetendheid, domheid en arrogantie van de Europese Commissie is niets opgewassen.
‘De afgelopen paar jaar kwam grasgevoerd vlees in de mode. Dat zou duurzamer zijn en gezondere vetzuren bevatten.’
Vanwaar nou weer deze skepsis met het woordje ZOU?
Gras, zelfs het huidig door de CO2 overdaad gemankeerde gras, is nog altijd beter voor koe, haar vlees, haar melk en komt derhalve onze gezondheid ten goede omdat dit inderdaad de gezonde vetzuren bevat. Maar ja dit gaat over the SW der VS in the SE en New England speelt dit niet zo. Duurzaamheid lijkt me geen probleem; gras groeit overal en altijd maar door en koe staat er middenin.
#1, Jos. Er is volgens mij maar één soort CO2 in de lucht, nl CO2. Vroeger was dat 260ppm tot 280ppm, in de laatste decennia is die omhoog geschoten naar 400ppm. Die 400ppm van nu heeft invloed op de plantengroei, zoals ook in het artikel staat. Korte of lange cyclus, de plantengroei van nu speelt zich in een 400ppm omgeving af, wereldwijd.
En net nu Uruguay de laatste jaren is gedraaid van grass fed naar grain fed. Jack, doe er wat aan!
Jos, kun je uitleggen wat je precies bedoelt? Ook met veel goede wil, blijft het voor mij moeilijk raden.