Al 15.000 Fransen hebben hun handtekening gezet onder een petitie van foodwatch.

De Franse tak van de zelfbenoemde voedselwaakhond stelt zich te weer tegen de 'overkill' aan Franse symbolen op de producten in de supermarktschappen. Fabrikanten strooien met hanen, vlaggen, kaartjes en streekvermeldingen ook al er bijna niets Frans aan hun product is. Die etikettenzwendel (in het Frans: 'arnaques sur l'étiquette') moet stoppen. Met de petitie wil foodwatch de ministers van Economische Zaken en Landbouw aanzetten om 'strenge en doeltreffende regelgeving' door te voeren voor het gebruik van Franse namen en symbolen op de voorkant van verpakkingen. De bestaande regels voor 'Made in France' zijn volgens foodwatch te slap en te vaag.

Producenten en retailers komen maar al te gemakkelijk in de verleiding om een Frans labeltje aan hun producten te hangen. Het loont namelijk. Drie van de 4 Fransen zijn bereid meer uit te geven voor Franse producten en de Franse regering stimuleert liever de eigen productie dan import. Combineer dat met een beetje marketinghandigheid en 'dichterlijke vrijheid' en de voorbeelden van misleiding liggen voor het oprapen.

Een paar voorbeelden: achter de Franse vlag op de havervlokken van het merk Bjorg gaan in in Duitsland verpakte havervlokken uit Oost-Europa schuil, de oranjebloesemhoning van Besacier 'aux saveurs de Provence' komt uit Mexico en de groenten in het pak biologische pompoensoep van de Intermarché komen 'niet uit Frankrijk'. Een ander veel voorkomend trucje: vergroot een ingrediënt waarvan maar een klein beetje in het product zit flink uit. Dan heb je dus raviolis bolognaise van Panzani met 'viande bovine française'. Ja, dat klopt. Alleen zit er meer varkens- dan rundvlees in de deegkussentjes. En het varkensvlees komt uit een niet nader bepaald deel van de EU. Bij bulkproducten gaat het ook nogal eens mis. Er zijn avocado's waarop vermeld staat dat ze van Franse oorsprong zijn. In Frankrijk worden die helemaal niet geteeld. Ze komen uit een container vanuit Zuid-Amerika of Afrika, maar worden in Frankrijk in hun netjes gedaan.

Bretonse producenten namen al in 1993 het initiatief tot het label Produit en Bretagne (gemaakt in Bretagne). Met het label kan niet gerommeld worden omdat het strikt wordt gereguleerd volgens een eigen lastenboek. Onder het label kan bijvoorbeeld ook Bretonse koffie worden verkocht. Niet omdat de bessen in Bretagne zouden groeien, maar omdat ze daar gebrand en gemalen zijn en daarmee bijdragen aan de Bretonse economie.
  • Deel
Druk af