Krijg je al honger als je de geur van een versgebakken croissantje ruikt of het geritsel van een zak chips hoort?

De één vindt het moeilijker om de verleiding te weerstaan dan de ander, maar dat is niet puur een kwestie van wilskracht zoals je misschien zou denken, maar ook een zaak van louter biochemische processen. Dat blijkt uit onderzoek.

Dopamine zet de verleiding extra aan
Onderzoekers van het NIH Clinical Center in Bethesda, VS, deden onderzoek naar de werking van dopamine, een signaleringsstof die de hersenactiviteit beïnvloedt. Zij vergeleken de hersenen van 43 normale en zwaarlijvige mannen en vrouwen door gebruik te maken van Positron Emissie Tomografie (PET). Uit de PET-scans bleek dat er bij obese individuen meer signalering plaatsvindt door dopamine in gedeelten van de hersenen waar gewoontes zich vormen, het dorsolaterale striatum. Daarentegen liet de obese groep minder dopamine signalering in het ventromediale striatum zien. Dat is een gebied in de hersenen dat motivatie en beloning stuurt.

Volgens de onderzoekers kan dit betekenen dat sommige mensen meer moeten eten voor eenzelfde beloning en sneller reageren op signalen uit hun omgeving. Obese individuen geven, in vergelijking met de slankere deelnemers, inderdaad een grotere neiging aan om te veel te eten als ze geconfronteerd worden met voedsel-triggers.

Oorzaak of gevolg?
Volgens Kevin D. Hall, leider van het onderzoeksteam, is het nog wel de vraag of deze verschillen bijdragen aan overgewicht of juist het resultaat hiervan zijn. Om dat te onderzoeken, gaat het team nu kijken naar de dopamine-activiteit en eetgedrag wanneer mensen de hoeveelheid voeding, fysieke activiteit, of lichaamsvet veranderen.
Toch denkt Hall dat door verhoogde signalering in het dorsolaterale striatum, zintuigelijke prikkels bij deze mensen sneller tot gewoontevorming leiden dan bij anderen, ook al hebben ze meer eten nodig om hun behoefte te bevredigen.

Fotocredits:Saad Faruque
Dit artikel afdrukken