Inmiddels heeft hij een eigen gezin en woont naast zijn ouders in de tweede bedrijfswoning. Zijn vrouw kan ook niet op goedkeuring van vader rekenen. Haar levensstijl, hobby’s, vriendinnen en baan buitenshuis worden te kust en te keur door vader aangeduid als vernietigend voor de toekomst van de boerderij. Vader vind dat de kleinkinderen te veel verwend worden, brutaal zijn en ‘weg moeten wezen’ van het erf. Waar vader door de omgeving en het netwerk wordt gezien als een sympathieke man, ziet hij zijn vader steeds meer als een bedreiging voor zowel zichzelf als zijn gezin.
Dan komt de boodschap dat zijn vader ongeneeslijk ziek blijkt te zijn. Vaak heeft hij gedacht dat hij pas rust krijgt als zijn vader er niet meer is. Maar nu speelt des te meer de wens om alsnog een goede band te krijgen met zijn vader.
Volgzaam kind
Tijdens de coaching leert hij dat hij veel meer invloed heeft op de relatie met zijn vader, dan hij altijd heeft gedacht. Door zich niet meer te gedragen als een volgzaam kind, maar op een volwassen wijze te reageren op zijn kritische vader. Het lukt hem steeds beter om in de communicatie met zijn vader zonder oordeel, zijn zelfvertrouwen te behouden. In plaats van kruipend om toestemming te vragen, toont hij zijn vader dat hij zelfstandig is en bewuste keuzes kan maken.
In plaats van zich terug te trekken, begint hij steeds meer zijn eigen koers te varen. Hij negeert de stroom aan kritiek, maar blijft zijn vader wel betrekken bij de keuzes die hij zowel bedrijfsmatig als privé maakt. Het is enorm moeilijk om na 32 jaar een ander gedrag te gaan vertonen. Zijn vader haalt alles uit de kast om hem weer in de rol van het volgzame kind te krijgen.
'Waar heb ik het aan verdiend, dat je zo tegen mij tekeer gaat?’ met die vraag laat hij zijn vader achterOp het dieptepunt stelt hij zijn vader de vraag ‘waar heb ik het aan verdiend, dat je zo tegen mij tekeer gaat?’ Met die vraag laat hij zijn vader achter. Drie dagen later belt zijn moeder. Of hij wil komen. Hij bereidt zich voor op de volgende orkaan van woede, maar bereidt zich ook voor op zijn volgende uitdaging, volwassen blijven in de communicatie. Het ultieme gebeurt, zijn vader biedt voor het eerst in zijn leven, excuses aan voor zijn dominante gedrag. Zoon accepteert de excuses zonder voorwaarden. De resterende maanden van het leven met vader verlopen in harmonie.
Dankzij zijn enorme doorzettingsvermogen om in de volwassen rol te blijven, kan vader in vrede sterven en kan hijzelf zonder gewetensbezwaren verder leven. Hij heeft een negatieve familietraditie doorbroken, zodat zijn kinderen die last later niet meer hoeven te dragen.
Paulien Hogenkamp coacht agrarisch ondernemers en bemant de vertrouwenslijn voor de agrarische sector. Zij vertelt over wat zij meemaakt onder boeren die zij bijstaat in hun gang naar de 21e eeuw.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik heb bijkans medelijden met Stella.
En dit gaat over generaties heen!
Voor onderstaande reageerders en Paulien Hogenkamp , is dit verhaal exemplarisch voor de agrarische sector?
Ik denk van niet.... sterker nog ik weet wel zeker van niet!
Dit soort drama's zie in alle familiebedrijven en over alle economische bedrijvigheden heen van boer, MKBer tot multinationals.
Paulien Hogenkamp,
Herkenbaar verhaal. Het probleem is vaak dat het situaties/structuren zijn die zichzelf versterken en in stand houden.
De vader is waarschijnlijk al vanaf zijn jeugd over het paard getild want hij werd boer, vervolgens onstaat dan vaak kleinerend gedrag naar anderen (want die hebben en kunnen niets, die burgerkes). Leuk is dat niet maar wel effectief voor de vader, wat kan degene die de boerderij over wil nemen anders dan een stapje harder lopen en toegeven aan de vaak onmogelijke eisen van de "baas". Het gaat daarna feitelijk niet meer over iemand (het eigen kind nota bene) een eigen leven gunnen maar over macht. Vaak doen die bazige types ook geen stapje terug want dan zijn ze hun machtspositie en aanzien kwijt (maakt een en ander nog erger, ze weten dus goed wat ze een ander aandoen). Het afkeuren van de partner en het gedrag van de kleinkinderen is feitelijk ook vaak angst om de controle te verliezen. Van buitenaf komt er vaak ook geen kritiek op "de baas", velen zien het probleem niet en vaak zijn het zakenrelaties en die gaan niet tegen de baas in.
Overigens andersom zie je ook wel eens, dus ouders die hun kind perse boer willen maken, terwijl het kind niet in staat is zijn schoenen te strikken.
Conclusie: Een boerenknurft in een machtspositie is een bron van ellende voor anderen (vooral die er dicht bij staan).
Je leest nooit verhalen over jonge boeren die te enthousiast vooruit willen en zich klem willen financieren tov wat realistischere ouders. Kennelijk wordt er dan geen coach ingehuurd die komt alleen in beeld als de jongere generatie in de slachtoffer rol zit.
Paulien, het valt me op dat in je verhalen de vader vaak een belangrijke, dominante en stugge rol speelt. Is dat exemplarisch voor 'boerenvaders'? Of is dat toeval?