De beverrat is familie van de muskusrat die al jaren te vuur en te zwaard bestreden wordt. Maar de beverrat is flink groter. Hij kan tot 65 centimeter lang worden en graaft pijpen van 25 centimeter doorsnee in onze dijken.

De dieren trekken vanuit Duitsland naar Nederland op. Onze Oosterburen bestrijden de ratten nauwelijks. Ze hebben nauwelijks dijken, zodat de bestrijding anders is georganiseerd en minder professioneel is. De jagers werken op vrijwillige basis en ontvangen €8 of €9 per staart. Ze hebben er allemaal een baan bij. Daarom gaan Nederlandse rattenvangers nu voor het eerst over de grens om ze te bestrijden, schrijft Trouw. Voorlopig nog maar in 45 vierkante kilometer over de grens, maar het is een begin.

De beverrat is een exoot en komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Hij lijkt door zijn ruige vacht en levenswijze op de bever, al heeft een bever een platte staart. Volgens Trouw gromt, blaat en miauwt het dier. In de 20ste eeuw werden ze naar Europa gehaald voor hun vacht. Ontsnapte exemplaren wisten zich uitstekend voort te planten, vrouwtjes kunnen per jaar drie keer een nest werpen van 3 tot 9 jongen. De soort is zo talrijk geworden dat een probleem is ontstaan. In 2017 werden er in ons land 1.250 gevangen, waterschappen spenderen in totaal €33 miljoen aan het voorkomen van schade door allerlei soorten ratten.
In Azië wordt de beverrat, ook daar een exoot, met plezier gegeten. Autoriteiten in Zuid-Korea waarschuwen echter: de gal en de lever zouden niet veilig zijn.
Dit artikel afdrukken